Καρναβάλι στα Σελήνια: ένας «θεσμός» για τον οποίο προσπαθήσαμε στο παρελθόν όλοι εμείς οι παλαιότεροι Σεληνιώτες ώστε να γίνει «θεσμός». Συμμετείχαμε πολλές χρονιές, πάντα με έναν σημαντικό παράγοντα στο μυαλό μας: την συμμετοχή του κόσμου, των φορέων του χωριού, των συλλόγων, των σχολείων κλπ. Θυμάμαι διάφορες ομάδες να φτιάχνουν οι ίδιοι τα άρματά τους, έχοντας μία ευγενή άμιλλα μεταξύ τους, για το ποιός θα βγεί τελικά νικητής και να πάρει το πρώτο βραβείο, είτε αυτό ήταν το ωραιότερο άρμα, είτε η πολυπληθέστερη ομάδα, είτε η πιό ενεργή ομάδα, είτε τα καλύτερα κοστούμια. Θυμάμαι ότι κάθε άρμα σταματούσε μπροστά στους επισήμους και έβγαζε σύντομο λόγο στέλνοντας το δικό του μήνυμα σε σχέση με το θέμα του κάθε άρματος.
Αντιμετωπίσαμε διάφορα πολιτικά παιχνίδια και ιδιότυπα σαμποτάζ από τις κατά καιρούς δημοτικές αρχές, αλλά παρ’ όλα αυτά το Καρναβάλι των Σεληνίων, έχει γίνει τελικά «θεσμός» στη Σαλαμίνα. Πολλοί τώρα κόπτονται ότι καθιέρωσαν αυτοί το Καρναβάλι, αλλά αυτή η καθιέρωση δεν έχει προέλθει από κανέναν άλλον (είτε «άρχοντα» είτε «αξιωματούχο»), παρά μόνο από τους ίδιους τους Σεληνιώτες αποκλειστικά.
Φέτος, δεν είδαμε αυτό που περιμέναμε. Λίγες οι συμμετοχές, κακή η αισθητική, κακή η οργάνωση. Ελπίζω ότι η νέα δημοτική αρχή, πάντα σε συνεργασία με το Τοπικό Σεληνίων να παρουσιάσουν κάτι καλύτερο του χρόνου. Η πρώτη φορά είναι πάντα δύσκολη. Πρέπει να είμαστε επιεικείς. Το Τοπικό φαίνεται να έχει καλή πρόθεση και να θέλει να προσπαθήσει για το καλύτερο. Θα είμαστε δίπλα του σε ότι χρειασθεί.
Μέσα σε αυτή τη μετριότητα όμως, βγήκε ένα δυνατό μήνυμα από το καλύτερο σε αισθητική και σε συμμετοχή άρμα: αυτό του Δημοτικού Σχολείου Σεληνίων. Ήταν το μόνο που έφτιαξαν κάποιοι άνθρωποι μόνοι τους, δουλεύοντας ώρες ατελείωτες, ξοδεύοντας από τη τσέπη τους, έχοντας στο νού τους ότι η «συμμετοχή» και το «κέφι» είναι απαραίτητα αλλά και αυτονόητα στοιχεία για να υπάρξει καλό αποτέλεσμα. Δεν πήραν ένα έτοιμο και κακόγουστο άρμα, απλά για να παρελάσουν, όπως έκαναν άλλοι. Δημιούργησαν ένα δικό τους. Δημιούργησαν και επικοινώνησαν συνθήματα. Για να τα καταγράψουμε μερικά από αυτά: «το μελίσι δεν χωράει άλλες μέλισσες»: πράγματι το Δημοτικό Σχολείο έχει γεμίσει, «οι μέλισσες θέλουν νέα κυψέλη»: πράγματι το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου δεν είναι πλέον κατάλληλο, πρέπει να χτίσουμε ένα καινούργιο, μεγαλύτερο. Οι «μέλισσες» (τα παιδιά), κάνουν «μέλι στην κυψέλη» (στο σχολείο τους) αλλά αυτή δεν τους χωράει πιά. Δυνατά σύνθήματα με σημαντικό πολιτικό μήνυμα: στα Σελήνια χρειάζεται ένα καινούργιο σχολείο. Είμαι σίγουρος ότι η δημοτική αρχή το είδε και το έλαβε σοβαρά υπόψη της. Εάν δεν το κατάλαβε, εδώ θα είμαστε να τους το υπενθυμίζουμε συνεχώς.
Το καλύτερο όμως, το είδα στην πλατεία, όταν το άρμα με την κυψέλη βρισκόταν μπροστά στους επισήμους και οι καρναβαλιστές χορεύοντας τους έδειχναν τα πλατάκ με αυτά τα συνθήματα. Έπρεπε να δείτε τα ενοχλημένα πρόσωπα κάποιων, πρώην «αρχόντων», ονόματα δεν λέμε οικογένειες δεν θίγουμε.
Βρε παιδί μου έδειχναν ολοφάνερα, ότι λες και κάποιος τους πήρε το μέλι μέσα από τα χέρια τους....
Μην κάνετε έτσι βρε παιδιά. Πάει το μέλι. Τι να κάνουμε τώρα??
Γιάννης Πλατανιστιώτης
Ένας πάντα Ενεργός Πολίτης