Δεν έχω πρόθεση να κάνω τον ειδικό όμως οι διαχωριστικές
γραμμές είναι πλέον ορατές στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που τυφλή από την
ευδαιμονία που διήγαγε δεν δημιούργησε ασφαλιστικές δικλίδες.
Σήμερα με την κρίση παρούσα σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας
συνειδητοποιούμε όλα αυτά που τόσο καιρό αγνοούσαμε. Όταν υποδεχόμαστε χιλιάδες
μετανάστες χωρίς κανένα κρατικό σχεδιασμό όταν από το να δουλεύουμε
προτιμούσαμε να έχουμε στην δούλεψη μας δύο αλλοδαπούς που δούλευαν για εμάς,
δεν βλέπαμε τη μπορούσε να απειλήσει την μακαριότητα μας.
Σταδιακά όμως οι άνθρωποι αυτοί, που ήρθαν με σκοπό να βελτιώσουν τις συνθήκες
ζωής τους, απέκτησαν εξειδίκευση και άρχισαν σιγά σιγά να διεκδικούν μερίδιο
στην αγορά. Ειδικά στις οικοδομικές εργασίες, μέσα σε λίγα χρόνια οι Έλληνες
οικοδόμοι μετατράπηκαν σε εργολάβους και οι μόνοι που δούλευαν ήταν οι «αλλοδαποί».
Κανείς δεν
αντιδρούσε. Άλλωστε δουλειά υπήρχε για όλους. Φθηνή δουλειά οι «αλλοδαποί»,
καλή δουλειά οι Έλληνες και ήταν όλοι ευχαριστημένοι.
Είπαμε όμως η ευδαιμονία δεν κράτησε πολύ. Σήμερα που τις δουλείες
τις ψάχνεις με το κιάλι ανακαλύψαμε τις διαχωριστικές γραμμές. Επακόλουθο όλων
αυτών θεωρώ την αφίσα που έκανε την
εμφάνιση της, πριν λίγες μέρες στους δρόμους της Σαλαμίνας.
Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς με ενόχλησε όταν
πρωτοείδα την αφίσα και με έκανε να την φωτογραφίσω. Ίσως οι χαρακτηρισμοί «Έλληνες
τεχνίτες» και «αλλοδαποί» ίσως η εποχή που εμφανίζεται ή ίσως η Σαλαμίνα που στις προηγούμενες εκλογές
ανέδειξε την Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα.