Πολιτισμός δεν είναι...οι υπεύθυνοι για την οργάνωση της παράστασης να επιτρέπουν στον τοπικό πολιτευτή (Α. Νεράτζης) να εισέρχεται μεγαλόπρεπα με το αυτοκίνητο του 30' αφότου είχε ξεκινήσει η παράσταση, να κατεβαίνει ως την πάροδο εν συνεχεία να περνά μεγαλόπρεπα μπροστά από την ορχήστρα και να χαιρετά όλου τους άλλους επισήμους οι οποίοι με τη σειρά τους αδιαφορώντας για την παράσταση σηκώθηκαν και τον χαιρέτισαν.
Πολιτισμός δεν είναι...ένα μωρό το δύσμοιρο να κλαίει και να ωρύεται γιατί η μάνα του από τριών χρονών ήθελε να το μυήσει στα μυστικά του αρχαίου θεάτρου. Και καλά αυτή ως αδής θεώρησε ότι το παιδί της θα καταλάβαινε τις βάκχες σε παραλήρημα να βακχεύουν προς τιμή του θεού, οι φύλακες στην είσοδο γιατί δεν τη σταμάτησαν;
Πολιτισμός δεν είναι...σε όλη τη διάρκεια της παράστασης ένας τύπος με ένα cooler στη πλάτη να ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά του θεάτρου και να πουλάει αναψυκτικά και μπύρες λες και επρόκειτο για ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι υπεύθυνοι της εκδήλωσης προφανώς δεν ενοχλήθηκαν αφού πρώτο μέλημα τους ήταν να φωτογραφηθούν δίπλα στην Μαριάνα και τον Παναγιωτόπουλο και να κάτσουν δίπλα τους στις πρώτες θέσεις.
Πολιτισμός δεν είναι...ο Χ.Μ (όχι ο στρατηγός ό άλλος Χ.Μ.) πρωτεργάτης και συνοδοιπόρος του δημάρχου στο όραμα των Σαλαμινείων σαν άλλη μαινάδα να οργώνει το διάδρομο μπροστά από την ορχήστρα για διάφορους λόγους άσχετους με την παράσταση για τουλάχιστον 40'. Ευτυχώς μετά κουράστηκε και προσάραξε στο πλάι έτσι ηρεμήσαμε και εμείς.
Αν εξαιρέσεις αυτές τις μικρές ενοχλητικές λεπτομέρειες η βραδιά ήταν αρκετά καλή. Άλλωστε μέχρι το 2021 απέχουμε τουλάχιστον 8 χρόνια και ο δήμαρχος είναι οξυδερκής άνθρωπος που μπορεί να μην καταλαβαίνει πολλά από πολιτισμό αλλά έχει ώτα ευήκοα στο θέμα αυτό.
Όσο για την παράσταση αυτή μάλλον πέρασε σε δεύτερη μοίρα αφού ο πρωταγωνιστής έκλεβε τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα όχι τόσο για το υποκριτικό του ταλέντο αλλά κυρίως για τα σωματικά του χαρίσματα.
Οι πολλοί και σημαντικοί επίσημοι,το ασφυκτικά γεμάτο θέατρο και τα φλας που άστραφταν κάθε φορά που κάποιος επίσημος κατέφθανε στο κοίλο δημιούργησαν μια "επιδαύρια" ατμόσφαιρα. Αν έλειπαν τα συνεχή χειροκροτήματα στο τέλος κάθε σκηνής ή εμφάνισης του Σάκη, μερικά κινητά που ευτυχώς ήταν λίγα σε σχέση με άλλες παραστάσεις, πατατάκια και πάσης φύσεως σακουλάκια που ανοιγόκλειναν και οι φωτογραφικές μηχανές που παρόλο την έκκληση του ίδιου του Λιγνάδη είχαν πάρει φωτιά, η γενική δοκιμή στις "Βάκχες" του Ευριπίδη της πιο πολυσυζητημένης παράστασης του φετινού καλοκαιριού, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία προβολής του νησιού αλλά και του ίδιου του θεάτρου που είναι ένα καταπληκτικό ανοιχτό θέατρο. Μακάρι τέτοιες βραδιές να επαναληφθούν.