Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει θεατές ακραίων φαινομένων. Η φτώχεια κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία και συνοδεύεται με αυτοκτονίες, συγκρούσεις, άνοδο ακρο-δεξιών στοιχείων και ρατσισμού, δολοφονίες και με άλλα τραγικά γεγονότα. Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει απογοητευτεί και έχει καταθέσει τα όπλα. Οι περισσότεροι σαπίζουν στους καναπέδες τους και έχουν μπει σε μία λογική ανάθεσης και αναμονής.
Όαση σε όλα αυτά αποτελεί η κοινωνική κουζίνα ”Ο άλλος Άνθρωπος” η οποία δημιουργήθηκε εμπνευσμένη από δύο παιδιά που τσακωνόντουσαν για το ποιος θα καταναλώσει ένα σάπιο λαχανικό που είχαν εντοπίσει στον κάδο.
Ο εμπνευστής της, θύμα της οικονομικής κρίσης, που παρακολούθησε αυτό το θλιβερό γεγονός αποφάσισε να μη μείνει άπραγος. Έτσι λοιπόν την επόμενη μέρα, παρέα με μία φίλη του, έφτιαξε 10 τοστ και πήγε στο ίδιο σημείο να τα μοιράσει. Παρολ’αυτά είτε λόγω φόβου είτε λόγω αξιοπρέπειας, οι άνθρωποι που έψαχναν στα σκουπίδια δεν τα δέχθηκαν. Αυτή η αρνητική τους στάση έσπασε όταν ο εμπνευστής πήρε ένα τοστ και το έφαγε μαζί τους.
Αναλύοντας κανείς αυτό το γεγονός, μπορεί να αντλήσει σημαντικά συμπεράσματα. Οι άνθρωποι που αποτελούν τα βασικά θύματα της κρίσης δεν αναζητάνε μόνο την ικανοποίηση των βασικών τους αναγκών. Αναζητούν επίσης, ίσως και περισσότερο, την αποδοχή από την υπόλοιπη κοινωνία. Αντιλαμβανόμενοι οι δύο αλληλέγγυοι για αυτή τους την ανάγκη, έχτισαν τη φιλοσοφία της κοινωνικής κουζίνας ”Άλλος Άνθρωπος”. Μιας φιλοσοφίας που περιστρέφεται γύρω από την αλληλεγγύη και όχι τη λύπη. Πλησίασαν, συζήτησαν και ένιωσαν τους άτυχους αυτούς ανθρώπους και τους προσέφεραν την παρηγοριά τους.
Από τότε και σχεδόν κάθε μέρα, με εργαλεία τους μία κατσαρόλα, ένα γκαζάκι και ένα μικρό τραπεζί επισκέπτονται τις γειτονιές της Αθήνας.
Αν πάει κανείς στο χώρο στον οποίο συναντιούνται, που βρίσκεται στο Μεταξουργέιο, δε θα παρατηρήσει μόνο αποθήκες με τρόφιμα. Έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια μικρή βιβλιοθήκη, ένα δωρεάν κομμωτήριο, χώρο που μπορεί κανείς να λάβει δωρεάν ρούχα και παπούτσια, μια μικρή τραπεζαρία με τηλεόραση και καναπέδες κ.α. Έχοντας ως λάβαρο την ανάγκη τους για ανιδιοτελή προσφορά, οργάνωσαν πολλούς συναθρώπους μας και τους έκαναν να ξεφύγουν από την εξαθλίωση και την κατάθλιψη, δίνοντάς τους νόημα στη ζωή. Θυσιάζοντας τα ελάχιστα υπάρχοντα τους και τον ελεύθερό τους χρόνο, καταφέρνουν να προσφέρουν γεύματα αγάπης σε περίπου 3000 ανθρώπους το μήνα.
Ο ”Άλλος Άνθρωπος” επισκέπτεται και το δικό μας νησί. Κάθε Σάββατο, στις 12 το μεσημέρι, στα ψαράδικα, με μπόλικο ενδιαφέρον για τους φτωχούς συμπολίτες μας, πραγματοποιούν γεύματα αγάπης για όλους. Χωρίς φυλλετικά ή άλλου είδους κριτήρια. Παρέα συζητάνε τα προβλήματά τους και έχουν αναπτύξει φιλίες που κρατάνε πολύ καιρό.
Σε καιρούς δύσκολους και μιζέριας, είναι απαραίτητο να παραδειγματιστούμε από αυτούς τους ανθρώπους. Ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, χωρίς να προωθούν τους εαυτούς τους, δε σταματάνε να παλεύουν για τα όνειρά και να προσφέρουν στην κοινωνία. Ας περάσουμε ένα Σάββατο να μιλήσουμε μαζί τους και να παρατηρήσουμε το τεράστιο έργο που προσφέρουν. Αυτή θα είναι η ανταμοιβή τους.
Ίσως λίγα λεπτά από αυτά αρκούν για να πάρουμε κι εμείς μια ανταμοιβή. Μια ανταμοιβή η οποία δε θα είναι υλική αλλά σίγουρα θα μας ακολουθεί για όλη μας τη ζωή.
Δείτε επίσης
Profile Facebook
Του Γιάννη Μιχάλαρου φοιτητή στο τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά - freethinkingisland.wordpress.com
σχετική ανάρτηση του SALAMINA-PRESS: Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ "Ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ