Γνώρισα μέρη, ανθρώπους, πολιτισμούς στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το παράδοξο είναι ότι όλος αυτός ο τεράστιος πολιτιστικός πλούτος λειτούργησε καταλυτικά να εκτιμήσω μέσα μου, ότι το απλό και απέριττο της Σαλαμίνας είναι τελικά το απόλυτο πλεονέκτημά της.
Μπορεί οι πληγές, που άνοιξε η άναρχη δόμηση της δεκαετίας του 60 και του 70 να χάσκουν ακόμα και σήμερα ανίατες, μπορεί η κραυγαλέα νοοτροπία του Ελληναρά να χτυπάει ακόμα και τώρα κόκκινο, προκαλώντας απανωτά πολιτισμικά σοκ για τον τρόπο που την αντιμετωπίζει, μπορεί το σκουπιδαριό να είναι εδώ και εκεί κυρίαρχο, όμως για τους ανθρώπους που την αγαπούν, και είναι πάρα πολοί, είναι γοητευτική και υπέροχη. Αγωνίζονται με ανιδιοτέλεια να διορθώσουν, να βελτιώσουν, να διαφυλάξουν, να προστατεύσουν. Σαλαμίνα. Δεν θα την ερωτευτείς με την πρώτη ματιά. Θα σου πάρει χρόνο. Πρέπει να την περπατήσεις, να εξερευνήσεις τους διάσπαρτους θύλακες απίστευτης ομορφιάς που απλόχερα διαθέτει. Και όταν το πετύχεις θα σε ανταμείψει πλουσιοπάροχα. Γιατί απλά τα έχει όλα και συμφέρει...
Αριστοτέλης Λακκάς