«Να μιλήσει ο Χριστός στην καρδιά μας!»

Συνέντευξη με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνο

Να φτάσουμε στην Ανάσταση «όχι με διάθεση τυπικού εορτασμού αλλά ουσιαστικής συμμετοχής» προτρέπει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Ανατροπές ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μεγάρων & Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνος, θυμίζοντας πως στην ιστορία του ανθρώπου έχουν καταγραφεί πάμπολλες κρίσεις, εκφράζοντας την εμπιστοσύνη του στους κληρικούς και στο κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας, δηλώνοντας ανοιχτός σε νέες ιδέες και προτάσεις αλλά και ξεκαθαρίζοντας για πρώτη φορά τη διάθεσή του να επαναλειτουργήσουν οι κατασκηνώσεις της Φανερωμένης αν εξασφαλιστούν οι οικονομικοί πόροι που απαιτούνται.  

 Σεβασμιότατε, βιώνουμε μια εποχή παγκόσμιας κρίσης σε όλα τα επίπεδα.  Μια εποχή, καθόλα ρευστή σε γεγονότα, ιδέες και αξίες, όπου οι πιστοί, περισσότερο από ποτέ, βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση και χάνουν τις ελπίδες τους. Σ΄ ένα τέτοιο ζοφερό τοπίο, ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας σήμερα;





Στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, προ Χριστού και μετά Χριστόν, καταγράφονται πάμπολλες στιγμές κρίσεως και κρίσεων. Είναι, θα έλεγα, τα παράγωγα της ανθρώπινης εγωπάθειας , της παράχρησης του θείου δώρου της ελευθερίας μας. Μόνο κατά την εμφάνιση του Χριστού στη γη υπήρξε ιστορικώς μια κάμψη των φαινομένων που σημαδεύουν αρνητικά την ανθρώπινη ιστορία. Δεν έχουμε πολέμους και θεομηνίες, παγκόσμιους λοιμούς κ.ο.κ. Και τούτο γιατί το μήνυμα του Χριστού προς τον κόσμο της εποχής του ήταν μήνυμα καταλαγής, αγάπης και μετάνοιας. Αυτό το μήνυμα συνεχίζει δύο χιλιάδες χρόνια να προσφέρει η Εκκλησία στον άνθρωπο, προσαρμόζοντας την μετάδοση στο πλαίσιο της εποχής.

Έχει θιγεί  ένα θέμα τελευταία που αφορά την έλλειψη ενδιαφέροντος από μορφωμένους, αξιόλογους επιστήμονες να γίνουν κληρικοί. Πραγματικά συμβαίνει αυτό; Κι αν ναι, πού νομίζετε ότι οφείλεται;
Θεωρώ ότι οι κληρικοί -όπως συνέβη και με τους μαθητές του Χριστού- πρέπει να αποτελούν πάντοτε το αλάτι της γης. Δηλαδή, παρ’ ότι ολίγοι αριθμητικά, να είναι σε θέση με την καθαρότητα της ζωής και την φιλότιμη διακονία τους να νοστιμίζουν τη χριστιανική ζύμη, για να δανειστώ μια όμορφη ευαγγελική φράση. Συνεπώς, δεν με ανησυχεί αυτό που επισημαίνετε. Πιο πολύ ανησυχώ για την ενδεχόμενη ελαφρότητα εκείνων που αναλαμβάνουν το βαρύ και ευαίσθητο έργο της ιερατικής διακονίας.

Στη Σαλαμίνα λειτουργούν  σε καθημερινή βάση δύο συσσίτια από τους Ιερούς Ναούς Αγ. Ανδρέα στο κέντρο της πόλης και Κοίμησης της Θεοτόκου  στο Αιάντειο, τα οποία επιτελούν  πολύ μεγάλο έργο. Ωστόσο, καθώς η οικονομική  κρίση διαρκώς βαθαίνει, τα έσοδα και οι προσφορές των απλών πολιτών λιγοστεύουν. Πώς σκοπεύετε να στηρίξετε τις προσπάθειες αυτές στο μέλλον, ώστε η Μητρόπολή μας να εξακολουθήσει να ανακουφίζει άπορους συμπολίτες μας, οι οποίοι μάλιστα δυστυχώς όσο πάνε πληθαίνουν;
Ξέρετε, στην Εκκλησία κάθε πιστός χριστιανός εμπεδώνει από τα πρώτα κιόλας πνευματικά του βήματα πολύ καλά τον λόγο του Κυρίου μας «τους πτωχούς πάντοτε θα τους έχετε ανάμεσά σας» και συνεπώς προς κάθε εμπερίστατο καλείται να δείξει το αγαπητικό του πρόσωπο, κατά το παράδειγμα του Ιησού, ο Οποίος από αγάπη προς την πάμπτωχη από αρετή ανθρωπότητα σαρκώθηκε, σταυρώθηκε και ανέστη, χαρίζοντάς μας και πάλι τον πλουτισμό του Παραδείσου. Εξαιτίας αυτού διαχρονικά ποτέ δεν εξέλειπε το κοινωνικό πρόσωπο της Εκκλησίας προς τους χαρακτηριζόμενους στο Ευαγγέλιο ως «ελαχίστους αδελφούς» του Χριστού, ούτε και τώρα ανησυχώ για το αντίθετο.

Παλαιότερα, μέσω του Γραφείου Νεότητας, γίνονταν εκδηλώσεις της Μητρόπολης στη Σαλαμίνα και στα Μέγαρα, εν είδη φεστιβάλ, με σκοπό να συμμετέχουν σε αυτές όσο γινόταν περισσότερα παιδιά και νέοι. Σήμερα, και δεδομένης της πολιτιστικής ανομβρίας που ευνοεί η κρίση, υπάρχει σκέψη να επαναφέρετε αυτούς τους θεσμούς;
Μέσα από την εφημερίδα σας θα ήθελα να διαβεβαιώσω τους νέους τη μητροπολιτικής μας περιφέρειας ότι ως Επίσκοπος και πνευματικός τους πατέρας έχω πάντοτε ανοικτή την θύρα του γραφείου μου και ευήκοα ώτα σε προτάσεις και ιδέες, με τις οποίες επιθυμούν να εκφραστούν. Με χαρά θα τους περιμένω, ώστε μαζί με τους συνεργάτες μου να χαράξουμε μια νεανική ποιμαντική στις δικές τους ανάγκες και φυσικά με τη δική τους απαραίτητη τη συνδρομή.

Έως  τη δεκαετία του ΄90 είχαν ανθήσει στη Σαλαμίνα οι κατασκηνώσεις της ΧΑΝ, με πρωτεργάτρια τότε την αείμνηστη Λέλα Γρηγοριάδου, όπου νέοι  απ΄  όλη τη Μητρόπολη συναντιόνταν κάθε καλοκαίρι στο δάσος της Φανερωμένης. Αυτή τη στιγμή οι εγκαταστάσεις έχουν εγκαταλειφτεί στο έλεος του χρόνου και των διαφόρων εισβολέων, που αφήνουν φεύγοντας τόνους σκουπιδιών και όχι μόνο, ακόμη και μέσα στο εκκλησάκι των Αγ. Αναργύρων, που βρίσκεται εντός της κατασκήνωσης.
Τι σκοπεύετε να κάνετε, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, όταν αφενός τα παιδιά  το καλοκαίρι δεν έχουν άλλες φθηνές διεξόδους και αφετέρου αποτελεί έναν τρόπο να έρθουν οι άνθρωποι πιο κοντά στην Εκκλησία;
Πράγματι, ενώ υπάρχει μια προσδιορισμένη έκταση που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εκ νέου για τον σκοπό που αναφέρετε, εν τούτοις η εγκατάλειψη των προηγουμένων ετών καθιστά την υλοποίησή της εξαιρετικά δύσκολη και εξόχως δαπανηρή και μάλιστα υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, στην οποία ευρίσκεται η Ιερά Μητρόπολη. Μακάρι να υπάρξει κάποιος φιλευγενής χορηγός που θα ευαισθητοποιηθεί, ώστε να ξαναδημιουργήσουμε στο ίδιο μέρος τις νέες κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως.

Σεβασμιότατε, τι μήνυμα θα θέλατε να δώσετε στους πιστούς ενόψει των εορτών του Πάσχα;
Θα ήθελα να τους απευθύνω μια παράκληση και μια πρόσκληση. Να ζήσουν καταρχάς πριν το Πάσχα με πνευματική συγκρότηση ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας. Να αφιερώσουν περισσότερο ωφέλιμο χρόνο αναρρώσεως του έσω ανθρώπου, της ψυχής τους, και όχι περιττό χρόνο στις εξωτερικές ετοιμασίες για την ημέρα της Λαμπρής. Τούτο προϋποθέτει εξομολόγηση, προσευχή, καθημερινή συμμετοχή στις ιερές ακολουθίες των ενοριακών τους ναών. Με αυτά ως προαπαιτούμενο είμαι βέβαιος ότι θα μιλήσει πιο εύκολα ο Χριστός στην καρδιά τους και θα φτάσουν στην Ανάσταση όχι με διάθεση τυπικού εορτασμού αλλά ουσιαστικής συμμετοχής στο μεγάλο συμπόσιο της πίστεως, που κορυφώνεται με την αναστάσιμη θεία λειτουργία. Μακάρι φέτος να πλημμυρίσουν εσωτερικά οι ναοί μας με αναστάσιμες λαμπάδες ανθρώπων που θα επιλέξουν να λειτουργηθούν από το να χορτάσουν την πείνα τους δέκα λεπτά μετά το «Χριστός Ανέστη» στο οικογενειακό πασχαλινό τραπέζι. Τούτο θεωρώ ότι θα είναι η πρώτη ουσιαστική νίκη στον αγώνα κατά της προσωπική τους κρίσεως.