ΣΑΛΑΜΙΝΑ 2016: ΕΝΑΣ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Ένας τόπος, ένα τοπίο, ένα πεδίο, το βασίλειο του Αίαντα, η πατρίδα του Ευριπίδη και το πεδίο της πιο γνωστής και πιο σημαντικής ναυμαχίας στην παγκόσμια Ιστορία. Η Σαλαμίνα που είναι γνωστή απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη και έχει εμπνεύσει ποιητές, πεζογράφους, αγωνιστές. Η Σαλαμίνα που μπορούσε, μαζί με τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες και μνημεία ων ουκ έστιν αριθμός να προβάλλεται, να μελετάται, να παραδειγματίζει και να συγκινεί. Να αποσβέσει όλα τα χρέη και να επιτρέψει και την κερδοφόρα ανάπτυξη – αλλά όχι εκεί!!!!

Όμως, η χυδαία κρατική οντότητα 200 ετών της νεότερης Ελληνικής Πολιτείας, σε συνεργασία με το ανιστόρητο και αδίστακτο ιδιωτικό κεφάλαιο, κατέστρεψε τα Στενά και το Θριάσιο Πεδίο, την Ελευσίνα και τη Σαλαμίνα, με ναυπηγεία, διυλιστήρια και ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες, εδώ και δεκαετίες, ανεβάζοντας και τις στατιστικές περί καρκίνου σε ζηλευτά επίπεδα για όλη την Ευρώπη.
Μεγάλα διεθνή ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με την ώθηση και ανοχή του Ελληνικού Δημοσίου, έσβησαν από το χάρτη το πεδίο της μάχης που θα προσείκλκυε εκατομμύρια επισκεπτών.
Ακόμα και ο Κουστώ αναχώρησε άπρακτος.
Οι γόνοι εκείνων των επιχειρηματιών στήνουν σήμερα μεγάλα ιδρύματα πολιτισμού, για να ξεπλύνουν το όνομα των μπαμπάδων τους που, μαζί με άλλα εγκλήματα, του ποινικού κώδικα και του διεθνούς δικαίου, ακύρωσαν ακόμα και την περήφανη ιστορική μνήμη, και μας κουνούν αλαζονικά το δάκτυλο, που δεν είμαστε ικανοί να αναδείξουμε μόνοι μας την κληρονομιά μας και τους έχουμε ανάγκη.
Και η Σαλαμίνα, φτωχός και απαίδευτος συγγενής της υδροκέφαλης πρωτεύουσας, σχεδόν δεν υπάρχει για τον Αθηναίο. Μόνο σε κάτι σχολικά εγχειρίδια, μέσα σε πλαίσιο, σε δυο αράδες περιγράφεται μάνι-μάνι το περασμένο μεγαλείο.
Σήμερα, σταγόνα στον ωκεανό, ένα μνημείο (πύργο και φρυκτωρία το νόμιζαν, ταφικό αποδείχθηκε) που στέκεται πάνω στην ιερή Σαλαμινία γη, δίπλα στην ακτή και τη θάλασσα του Σαρωνικού, εγκαινιάστηκε, αναστηλωμένο από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιά, αποδόθηκε στην κοινωνία, χάρη σε ένα μικρό, αλλά συμβολικό πρόγραμμα ΕΣΠΑ, με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους.
Ας μην μιλήσει κανείς, λοιπόν, ξανά για το απαίδευτο Δημόσιο και την παιδεία του ιδιωτικού τομέα. Υπήρξαν συνεργοί στα παραπάνω εγκλήματα, τα μη αναστρέψιμα.
Τώρα δεν συμμαζεύεται. Μόνο μικρά θαύματα σαν το σημερινό μπορούν να συμβαίνουν, ερήμην υπουργών, χάριν ενός ιδιότυπου πατριωτισμού, που λίγοι διαθέτουν. Και χαρήκαμε πολύ γι αυτό σήμερα, μέσα στο πανέμορφο, γεμάτο αυθαιρεσίες τοπίο της Σαλαμίνας. Που πρέπει, έστω για την τιμή των όπλων των πεσόντων της Ιστορίας, να καθαρίσει από τα μιάσματα της στρεβλής ανάπτυξης και να γίνει τόπος που δεν θα ντρεπόμαστε να τον δείξουμε στα παιδιά μας και στους θαυμαστές μας ανά τον κόσμο !