Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος
Με αφορμή ένα άρθρο του καθηγητή Πολιτικής επιστήμης στο τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Θράκης «Η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ» δημοσιευμένο στην Εφημερίδα των Συντακτών (www.efsyn.gr) γεννιούνται στο μυαλό όλων μας κάποια ερωτήματα σχετικά με τo μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα. Τα ερωτήματα αυτά εύλογα ανακύπτουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ που με «ζόρι» εισερχόταν στην Βουλή, κατάφερε να μεταμορφωθεί σε λίγα χρόνια από βάτραχο σε πρίγκιπα και να ανέλθει στην διακυβέρνηση της χώρας.
-->
Κάτι αντίστοιχο με το ΠΑΣΟΚ δηλαδή που μόλις σε λίγα χρόνια από τη συγκρότηση του το 1974 κατάφερε το 1981 να συγκεντρώσει περί το 48% του ελληνικού λαού και να εξελιχθεί σε ηγεμονικό κόμμα, που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας επί 20 συναπτά έτη. Βέβαια το ΠΑΣΟΚ είχε γεννήτορα και οδηγό του έναν μεγάλη ηγέτη με πολλά βέβαια μα πάρα πολλά αρνητικά σημεία. Το ΣΥΡΙΖΑ έχει έναν αντίστοιχο στο τιμόνι του;
Όπως όλοι γνωρίζουμε αν και ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του 1980 κατέστη υπό την ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου ο βασικός πολιτικός εκπρόσωπος της «Αλλαγής» στην τελευταία περίοδο διακυβέρνησης του υπό τον Γιώργο Παπανδρέου ταυτίστηκε με το ά μνημόνιο. Η ταύτιση του βέβαια με το μνημόνιο του επέφερε το τελικό πλήγμα μιας και στην τότε χρονική περίοδο η πολιτική ζωή της χώρας είχε χωριστεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς με την πλειοψηφία του αριστερού χώρου να έχει ταυτιστεί με τους αντιμνημονιακούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν εκμεταλλευόμενος τον διχασμό αυτό κατέφερε να πείσει την πλειοψηφία του αριστερού ιδίως εκλογικού σώματος, που τότε «ξόρκιζε» το μνημόνιο, ότι θα καταργήσει με έναν νόμο και ένα άρθρο το μνημόνιο και ανήλθε στην εξουσία. Στην πορεία βέβαια έπραξε τα τελείως αντίθετα! Σε αυτό λοιπόν το σημείο ανακύπτουν εύλογα κάποια ερωτήματα του τύπου: Θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ την πορεία του ΠΑΣΟΚ, που όταν το τελευταίο ταυτίστηκε με τα μνημόνια απώλεσε την εκλογική του κυριαρχία και ηγεμονία;
Η κεντροαριστερά θα αναζητήσει άλλο κομματικό χώρο έκφρασης ή ο Αλέξης θα αναζητήσει τη συναίνεση ανάμεσα σε διαφορετικές κομματικές γραμμές και θα κρατήσει ζωντανό το κόμμα του με ευρύ και πολυσυλλεκτικό ιδεολογικό προσανατολισμό; Στην τελική μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ, άλλα ο ίδιος ο Αλέξης αποφασίσει να «σκοτώσει» το κόμμα του; Μήπως δηλαδή ο Αλέξης μιμηθεί τον Μακρόν ακολουθώντας τα βήματα του και αποφασίσει να ιδρύσει έναν νέο πολιτικό σχηματισμό (πριν ή μετά τις επικείμενες εκλογές μόνο ο ίδιος ξέρει) βασιζόμενος σε μία ετερόκλητη πολιτική συμμαχία; Αν δούμε τον Αλέξη να ομιλεί για γερασμένα άλογα μέσα στο κόμμα του, ότι τάχα το κόμμα του εκφράζει το παλιό και αναχρονιστικό και κάνει λόγο για μία νέα «δημοκρατική επανάσταση» όπως ακριβώς και ο Μακρόν τότε θα καταλάβουμε, ότι ο Αλέξης δεν αντιγράφει πλέον τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Όλα βέβαια θα εξαρτηθούν και από το πόσο τα κόμματα παραμένουν ακόμη ισχυρά στην χώρα μας ή πολιτικό κεφάλαιο του εκάστοτε αρχηγού υπερβαίνει τη συλλογικότητα του κόμματος και επιβεβαιώνεται ο σπουδαίος πολιτικός επιστήμονας Πίτερ Μέιρ, ο οποίος έκανε λόγο για «μια δημοκρατία δίχως κόμματα». Μήπως στην τελική έχει δίκιο ο Χρύσανθος Τάσης, ο οποίος στο ως άνω άρθρο του ομιλεί για μια «προεδροποίηση» του ελληνικού κομματικού συστήματος;
πηγή: lastpoint.gr