Ρημάζει το σπίτι του καθηγητή Δημήτρη Πάλλα

Πριν λίγες ημέρες ο δρόμος μου με έφερε μπροστά από το σπίτι του καθηγητή Δημήτρη Πάλλα. Στεναχώρια και θυμό ένοιωσα βλέποντας την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η συγκεκριμένη οικία.     

Παράταιρη στέκει στο πλάι της εξώπορτας, μέσα στα αγριόχορτα, η κατά καιρούς βανδαλισμένη τοιχογραφία-αφιέρωμα της ζωγράφου Ειρήνης Παπασωτηρίου, η μόνη που θυμίζει κάτι από τον σημαντικό Σαλαμίνιο καθηγητή Βυζαντινής Αρχαιολογίας.



Δεν γνωρίζω αν θα μπορούσε να γίνει κάτι για το συγκεκριμένο σπίτι, αλλά είναι κρίμα να έχει και αυτό την τύχη που είχαν στο παρελθόν οι οικίες σημαντικών Σαλαμινίων όπως  π.χ. το σπίτι του Πολυχρόνη Λεμπέση.

-->
Ποιος όμως ήταν ο Δημήτριος Ι. Πάλλας; Διαβάστε παρακάτω ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα.
Ο Δημήτριος Πάλλας γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1907 στη Σαλαμίνα από πολυμελή αγροτική οικογένεια (είχε τέσσερα αδέλφια) και οικογένεια ιερέων (ο παππούς και ο πατέρας του ήταν ιερείς).
Ολοκλήρωσε τη δημοτική του εκπαίδευση στη Σαλαμίνα, και συνέχισε με το Γυμνάσιο στην Αθήνα. Στη συνέχεια, από το 1925 έως το 1929, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Για βιοποριστικούς λόγους εργάστηκε ως φύλακας, γραμματέας και στο Βυζαντινό Μουσείο, το οποίο τότε στεγαζόταν στην Ακαδημία Αθηνών
Το 1933 διορίστηκε επιμελητής Αρχαιοτήτων στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη 1η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Στη διάρκεια της Κατοχής υπηρέτησε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και το 1943 έγινε μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ). Το 1947 απολύθηκε από την αρχαιολογική υπηρεσία λόγω τη συμμετοχής του στην Εθνική Αντίσταση.
 Το 1952 επανήλθε ως Έφορος Αρχαιοτήτων Δυτικής Ελλάδας, με έδρα στην Αρχαία Κόρινθο.
Το 1960 μετέβη στο Μόναχο, όπου έμεινε έως το 1965, οπότε ολοκλήρωσε την διδακτορική του διατριβή, με θέμα «Το πάθος και η ταφή του Χριστού. Λειτουργία και εικόνα». Το 1966 εκλέχθηκε καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέχρι τον Ιανουάριο του 1968, οπότε απολύθηκε από την Χούντα.
Μετά την πτώση της δικτατορίας δεν επανήλθε στο πανεπιστήμιο, λόγω ορίου συνταξιοδότησης. Έγινε όμως ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου. Το 1980 υπέβαλε αίτηση για εκλογή στην Ακαδημία Αθηνών, αλλά δεν εξελέγη. Το 1986 δίδαξε για ένα εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Πέθανε στην Αθήνα, στις 11 Μαΐου του 1995. Ήταν επίσης μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας.
Το 1985 του απονεμήθηκε το βραβείο Gottfried von Herder από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Νυμφεύθηκε δύο φορές, με την Χαρίκλεια Μπάρλα, που πέθανε ένα μόλις χρόνο μετά τον γάμο τους και με την Ελένη Κριστίκη.

π.