Σπεύσαμε αμέσως, αλλά με κλειστά τα
κτηνιατρεία, με απών το Τμήμα διαχείρισης ζώων συντροφιάς Δήμου Σαλαμίνας να
στείλει ένα φαξ έκτακτου περιστατικού στο ΔΙΚΕΠΑΖ (όπου δεν διαθέτει όμως ο
Δήμος Σαλαμίνας - όπως ορίζει ο νόμος - δημοτικό αυτοκίνητο και ειδικευμένο
προσωπικό να το μεταφέρει), μείναμε με τα χέρια ... δεμένα (δεν υπήρχε από
κανέναν μας η οικονομική δυνατότητα να περάσουμε από την άλλη μεριά της
θάλασσας, με ό,τι αυτό οικονομικά συνεπάγεται...) να προσφέρουμε ... ζεστασιά
στο άτυχο ζώο, το οποίο κατέληξε την επόμενη μέρα (Κυριακή - 10/12/2017) στο
σπίτι της κ. Μαρίνας, αφού ο Δήμος μας, ούτε χώρο φιλοξενίας διαθέτει!
Αυτό, φυσικά, είναι μόνο ένα από τα δεκάδες
περιστατικά που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά και υποδεικνύουν - κάθε φορά - την
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ έλλειψη δημοτικού κτηνιατρείου και δημοτικού κτηνιάτρου, καθώς και
το ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός (ο Δήμος Σαλαμίνας) του θανάτου όλων αυτών
των άτυχων ζώων!