του Δημήτρη Καλογήρου
‘’Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα, που έδιωξες τους βάρβαρους κι’ ελεύθερη είσαι τώρα …. ’’
Πραγματικά, η Μακεδονία είναι ξακουστή για τον πλούτο της , την ομορφιά της, τους ανθρώπους της, αλλά και από τα φοβερά δεινά που έχει υποστεί διαχρονικά.
Άραγε, θα επιλέξουμε την αρνητική ή τη θετική πλευρά αυτής της φήμης;
Άραγε, θα επιλέξουμε την αρνητική ή τη θετική πλευρά αυτής της φήμης;
Θα την κάνουμε ξακουστή και στο μέλλον, ως μία εστία ανταγωνισμού, μίσους και έχθρας ή ως μία εστία συνεργασίας, φιλίας και ειρηνικής συνύπαρξης με γειτονικά κράτη και λαούς;
Η ανάγνωση αυτού του κειμένου θα σας βοηθήσει, αφού προηγουμένως οπλισθείτε με πολύ υπομονή!!!
Είναι γεγονός ότι, εκτός από την οικονομική και όχι μόνο κρίση που αντιμετωπίζει η χώ
ρα μας, τα τελευταία χρόνια ,έρχονται να προστεθούν και άλλα σοβαρότερα προβλήματα
που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση, σ’ έναν αβέβαιο και ταραγμένο
κόσμο.
Προβλήματα, που η σοβαρότητά τους υπερτερεί όλων των υπολοίπων και είναι, τα λε-
γόμενα Εθνικά.
Προβλήματα και διαφορές που έχουν σχέση με γειτονικά κράτη και λαούς, όπως η
Τουρκία, η ΠΓΔΜ και η Αλβανία.
Από τα Εθνικά αυτά θέματα θα ασχοληθούμε με το εν εξελίξει Μακεδονικό.
Ποιό είναι τελικώς το Μακεδονικό ζήτημα; Η Μακεδονία είναι μία ή περισσότερες; Εάν
είναι περισσότερες, ποιός δικαιούται να κατέχει αυτό το όνομα; Τελικώς, υπάρχει λύση και
ποια είναι αυτή;
Για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματος αυτού, θα γίνει μία προσπάθεια να τοποθε-
τηθεί η Μακεδονία στο χώρο και στο χρόνο.
Κατ’ αρχάς, με τον όρο «Μακεδονία» που είναι ένας απλός γεωγραφικός προσδιορι-
σμός, σε ειδικούς και μη, προκαλείται μία σύγχυση και μία αβεβαιότητα.
Και αυτό γιατί, ποτέ δεν υπήρξε πάγια και σταθερή θέση για τα όρια της λεγόμενης Μα-
κεδονικής γης, κατά τις διάφορες ιστορικές περιόδους.
Εκτός όμως από τη γεωγραφική ασάφεια, έρχεται να προστεθεί και η Εθνοτική, η Γλωσ-
σική, η Θρησκευτική και η Πολιτιστική.
Η γεωγραφική θέση της Μακεδονίας, αλλά και της Θράκης, στα Νότια της Βαλκανικής,
ήταν και ο λόγος που αναμείχθηκαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ευ-
ρώπης, φυλές, γλώσσες , θρησκείες και πολιτισμοί.
Εκκινώντας από τα πρώτα ίχνη της Ελληνικής παρουσίας έως τις ημέρες μας, η Μακεδο-
νία τοποθετημένη στο χώρο και στο χρόνο, έχει ως εξής:
Α. ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ(750- 168 π.χ )
Η πρώτη εποίκηση της περιοχής παρατηρείται κατά τον 70 π.χ αιώνα από τους Αργειάδες
Έλληνες και ως πρώτος βασιλεύς αναφέρεται ο Περδίκκας.
Υπό την ηγεσία θαρραλέων και ικανών βασιλέων, όπως ο Αλέξανδρος Α!, ο Αρχέλαος,
και ο Φίλιππος Β!, επικράτησαν σε όλο το Βορειοελλαδικό χώρο.
Τα γεωγραφικά όρια της τότε Μακεδονίας μπορούν να θεωρηθούν τα όρια της σημερι-
νής και μικρό τμήμα της ΠΓΔΜ ( Αρχαία Παιονία ).
Σημαντικές πόλεις του τότε κράτους της Μακεδονίας που μπορούν να αναφερθούν εί-
ναι:
Οι Αιγές, η Πέλλα, η Πύδνα, το Δίον, η Αμφίπολη, η Όλυνθος, τα Στάγιρα, η Αιανά κ.λ.π
Γλώσσα των κατοίκων της ήταν η Ελληνική κι’ αυτό επιβεβαιώνεται από πολλές πηγές,
όπως μνημεία, αγάλματα, ανάκτορα , τάφοι, τοπωνύμια κ.λ.π
Θρησκευτική πίστη και θρησκευτικές τελετές ήταν ίδιες μ’ αυτές των κατοίκων της Νοτί-
ου Ελλάδος, με αναφορές στους ίδιους θεούς και θεές.
Οι διαχωρισμοί και οι αντιπαλότητες που κατά καιρούς υπήρξαν με τους υπολοίπους
Έλληνες, δεν εμπεριείχαν φυλετικές ή εθνοτικές διαφορές.
Και οι Έλληνες της Νοτίου Ελλάδος θεωρούσαν τους Μακεδόνες ανθρώπους της ιδίας
εθνότητας, τη στιγμή που ένα πλήθος από βασιλείς, αξιωματούχοι και απλοί πολίτες
λάβει μέρος σε πολλούς Ολυμπιακούς Αγώνες, στους οποίους, ως γνωστόν, ελάμβαναν μέ-ρος μόνο οι Έλληνες το γένος.
Η κατάλυση του Μακεδονικού βασιλείου, επήλθε με τη Ρωμαϊκή κατάκτηση το έτος 168 π.χ
Β. ΡΩΜΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (168π.χ-330μ.χ ).
Μετά τη μάχη της Πύδνας το 168 π.χ, η Μακεδονία κατακτήθηκε από τις Ρωμαϊκές λε-γεώνες και οι κάτοικοί της υφίσταντο τις συνέπειες ενός βάρβαρου κατακτητή.
Η Ρωμαϊκή κατάκτηση διακρίθηκε κυρίως για τη βιαιότητα και το λεηλατικό της χαρα-κτήρα.
Σε πολλές πόλεις γκρέμισαν τα τείχη , άρπαξαν θησαυρούς, μετέφεραν στη Ρώμη έργα τέχνης και αγάλματα και επέβαλαν στους κατοίκους δυσβάκτακτους φόρους.
Τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας, ως Ρωμαϊκής πλέον επαρχίας, επεκτείνονταν σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και περιελάμβαναν εκτός από τα προηγούμενα της ιστορικής .περιόδου, την Ιλλυρία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και το μεγαλύτερο μέρος της ΠΓΔΜ ( Αδριατική- Νέστος ποταμός και Σπερχειός – Σκόπια ).
Με την πάροδο όμως των ετών και την επαφή των κατακτητών με το σημαντικότερο πο-λιτισμό του τότε γνωστού κόσμου, τον Ελληνικό, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να υιοθετήσουν πολλά από τα στοιχεία του και από τη σύζευξη αυτή να προέλθει αυτό που αποκαλούμε σήμερα, « Ελληνορωμαϊκός Πολιτισμός ».
Η πληθυσμιακή της σύνθεση, αποτελείτο κυρίως από Έλληνες, Ρωμαίους εποίκους, Θράκες, Γαλάτες, Ιλλυριούς, Παίονες και Εβραίους.
Η ακριβής ποσόστωσή της είναι επισφαλής έως αδύνατος.
Γ. ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ( 330 – 1430 μ. χ ).
Μετά την παρακμή και τη πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Περιοχή της Μακεδο-νίας περιέρχεται στη δικαιοδοσία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,δηλαδή της μετέπειτα Βυζαντινής.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης θεωρείται η πρωτεύουσά της και είναι η δεύτερη πρωτεύου-σα μετά την Κωνσταντινούπολη.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όπως και κάθε Αυτοκρατορία, λόγω των εκτεταμένων εδα-φών που κατείχε, αδυνατούσε να διαφυλάξει αποτελεσματικά τα εξωτερικά της σύνορα με αποτέλεσμα, να δέχεται αλλεπάλληλες επιδρομές διαφόρων φυλών, που στο πέρασμά τους κατέστρεφαν, έκαιγαν, λεηλατούσαν και δολοφονούσαν.
Έτσι, τον 40 αι. εισβάλλουν οι Βησιγότθοι, τον 60 και 70 αι. διαδοχικά οι Άβαροι, οι Ούν-νοι, και οι Σλάβοι.
Πολύ αργότερα, τον 110 αι. εισβάλλουν οι Νορμανδοί, τον 130 αι. οι Φράγκοι και τέλος τον 140 αι. οι Οθωμανοί Τούρκοι ( 1430 ).
Τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας κατά την περίοδο αυτή ήταν, βόρεια το όρος Σκάρδος στα Σκόπια, νότια ο Όλυμπος, ανατολικά ο Νέστος και μετά το έτος 802 όλη την ανατολική Θράκη, εκτός της Κωνσταντινούπολης και δυτικά η οροσειρά της Πίνδου.
Η εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί επακρι-βώς διότι, δεν υπάρχουν έστω στοιχειώδεις απογραφές ή έστω κάποιες έγγραφες αναφο-ρές.
Ωστόσο, αυτό που είναι δυνατόν να λεχθεί μετά βεβαιότητας είναι ότι, η εθνολογική σύνθεση της Μακεδονίας δεν είναι δυνατόν να συνδεθεί αποκλειστικά και μόνο από μία φυλή ή ένα λαό.
Αντίθετα, αποτελείτο από ένα μωσαϊκό φυλών και λαών όπως, Έλληνες, Σλάβοι, Βούλ-γαροι, Αλβανοί, Βλάχοι, Εβραίοι κ.ά.
Ως γνωστόν, η επαφή όλων των Σλαβικών αυτών φυλών με τον ανώτερο πολιτισμό των Βυζαντινών, είχε σαν αποτέλεσμα τον επηρεασμό και τελικώς την ενσωμάτωσή τους
( Χριστιανική θρησκεία- Κυριλλική αλφάβητος ).
Δ. ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ( 1430 -1912 ).
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία βαθμιαία εξασθενεί και καταρρέει. Από τα βάθη της Ασίας ένας άλλος λαός προβάλει απειλητικά και επακολουθεί η Οθωμανική κατάκτηση.
Οι Οθωμανοί μία νομαδική φυλή, κατ’ αρχάς εγκαθίσταται στη Μικρά Ασία και το έτος 1354 αποβιβάζονται στην απέναντι πλευρά και καταλαμβάνουν την πόλη Καλλίπολη.
Προκειμένου δε να αντιμετωπισθεί η Οθωμανική αυτή επέκταση, οι Χριστιανοί ηγεμόνες της Σερβίας, Βουλγαρίας, Βοσνίας, Ουγγαρίας και Αλβανίας, συγκροτούν τη λεγόμενη « Ορθόδοξη Συμμαχία ».
Στην επική μάχη του Κοσσυφοπεδίου το έτος 1389, η ήττα των Χριστιανικών στρατευμά-των υπήρξε συντριπτική και καθοριστική για την καθυπόταξη όλων των λαών της Βαλκανι-κής.
Καταλαμβάνουν ολόκληρη τη Μακεδονία, με επισφράγιση τη πόλη της Θεσσαλονίκης, το έτος 1430.
Τα γεωγραφικά όρια της τότε Μακεδονίας ήταν, δυτικά η Πίνδος, ανατολικά ο Νέστος, βόρεια άνω της Αχρίδας, της Πρέσπας, τα νότια Σκόπια, το νότιο τμήμα της Βουλγαρίας και νότια ο Όλυμπος και το Αιγαίο.
Η εθνολογική σύνθεση των κατοίκων της Μακεδονίας αυτής, ως μία γενική και όχι ακρι-βή εικόνα της, λόγω των μεθόδων, των αδυναμιών, των αντιποιήσεων και της σκοπιμότητας των συντακτών της, έχει ως εξής:
1. Απογραφή έτους 1860.
Επί του πληθυσμού της Νότιας, Μέσης και Βόρειας Μακεδονίας, συνολικού αριθμού 1.991.420 κατοίκων.
α. Έλληνες και Ελληνίζοντες 846.911 ( 42% )
β. Οθωμανοί 615.286 ( 30% )
γ. Βούλγαροι 501.000 ( 25% )
δ. Εβραίοι 80.000 ( 4% )
2. Απογραφή του Χιλμή Πασά υπό την επίβλεψη Ρώσων και Αυστριακών αξιωματού-χων, στο μεγαλύτερο Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης, το έτος 1904, επί 1.122.958 κατοίκων.
α. Οθωμανοί 510.960 ( 45,5%)
β. Έλληνες 311.558 ( 28% )
γ. Βούλγαροι 226.132 (20% )
δ. Εβραίοι 52.623 (4,7%)
ε. Βλάχοι 21.685 (1,9%)
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι, στην περιοχή της Μακεδονίας αλλά και σε ολό-κληρη σχεδόν τη Βαλκανική ο εθνοτικός/εθνικός διαχωρισμός ήταν σχεδόν αδύνατος, τη στιγμή που πολλές πόλεις και χωριά απαρτίζονταν από μικτούς πληθυσμούς.
Αυτός είναι και ο λόγος των διενέξεων και των δεινών της Χερσονήσου, αυτός και ο λό-γος του οράματος του Ρήγα Φεραίου για ένα ενιαίο Ομόσπονδο, ελεύθερο, δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος δικαίου.
Με την πάροδο του χρόνου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία εμφανίζει συμπτώματα πα-ρακμής και από τις αρχές του 19ου αι. παρουσιάζεται ως « ο Μεγάλος ασθενής ».
Εν συνεχεία, ο ανταγωνισμός μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και της Ρωσίας για την κατάληψη εδαφών, αποτέλεσαν το λεγόμενο « Ανατολικό Ζήτημα ».
Επακολουθεί, ένας σκληρός και αιματηρός ανταγωνισμός με τη Μακεδονία να μεταπί-πτει σε διάφορες επικυριαρχίες.
Μετά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο και τη Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου ( Μάρτιος 1878 ), πε-ριέρχεται στη δικαιοδοσία της Βουλγαρίας.
Μετά τις αντιδράσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, οδηγούμεθα στο Συνέδριο του Βερολί-νου (Ιούλιος 1878).
Το Συνέδριο του Βερολίνου, θεωρείται σταθμός στην εξέλιξη του Ανατολικού Ζητήμα-τος και η γενέτειρα του Μακεδονικού προβλήματος.
Και τούτο διότι, η Μακεδονία παρέμεινε υπό Τουρκική επικυριαρχία και αποτέλεσε « το μήλον της έριδος » μεταξύ των Βαλκανικών χωρών.
Με εμφανή την αδυναμία της Τουρκικής διοίκησης, Βουλγαρία και Ελλάδα προετοιμά-ζονται για τη διάδοχη κατάσταση. Συγκροτούνται ένοπλα αντάρτικα τμήματα με τους Βούλ-γαρους «Κομιτατζήδες» από μία και τους Έλληνες «Μακεδονομάχους» από την άλλη.
Επακολουθεί ένας σκληρός, ανορθόδοξος και αιματηρός ανταρτοπόλεμος που διήρκεσε από το 1904 έως το 1908.
Ο αγώνας για την προσάρτηση της Μακεδονίας συνεχίζεται με τους νικηφόρους Βαλκα-νικούς Πολέμους του 1912-13.
Τα συνασπισμένα κράτη της Βαλκανικής αποτινάσουν τον Τουρκικό ζυγό και με την υπο-γραφείσα Συνθήκη του Βουκουρεστίου ( 1913 ), η τότε επαρχία της Μακεδονίας, διαμελίζε-ται και διαμοιράζεται, ως εξής:
Ελλάδα 51%, Σερβία 39% και Βουλγαρία 10%
Πεσόντες:
1. ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
2. ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ
3. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
4. ΖΟΥΓΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗ
5. ΚΑΝΑΚΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
6. ΚΑΡΝΕΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
7. ΚΟΚΛΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
8. ΘΕΟΔΩΡΟΥ
9. ΛΑΪΒΕΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
10. ΛΑΤΑΝΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
11. ΛΕΙΒΑΔΕΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
12. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
( στοιχεία από Μοδ. Κιαμίλη ).
Επιζήσαντες:
1. ΛΙΑΠΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2. ΠΕΡΔΙΚΟΥΡΗΣ ΤΑΣΟΣ
3. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΡΟΝΗΣ
(στοιχεία από Ηλ. Δρίβα)
4. ΜΑΡΟΥΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (με επιφύλαξη).
Οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις συνεχίζονται και επέρχονται μεγάλες εδαφικές και δημογραφικές ανακατατάξεις.
Ο Ελληνικός πληθυσμός της Μακεδονίας αυξάνεται εντυπωσιακά από 31% το έτος 1912 ( ΙΔΡ. ΜΟΥΣ. Μ. Α ), σε 88,8% , μέχρι το έτος 1926.
Η μεγάλη αυτή πληθυ-σμιακή αλλαγή οφείλεται στις προβλέψεις της Συν-θήκης της Λωζάννης ( 1923 ) για τις μετεγκαταστάσεις, κι’ έτσι χιλιάδες πρόσφυ-γες εγκαταστάθηκαν στα-διακά από τη Μ. Ασία, την Αν. Θράκη, τον Πόντο, τον Καύκασο και την Κωνστ/πολη.
Ε. Η ΑΠΟ ΤΟ 1914 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ.
Ακολουθεί ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος (1914- 18 ) και με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (1919 ), μετακινήθηκαν από Ελλάδα προς Βουλγαρία 90.000 και από Βουλγαρία προς Ελλάδα 50.000 άνθρωποι.
Ακολουθεί ο Β! Παγκόσμιος Πόλεμος ( 1939-1945 ) και η Μακεδονία εκχωρείται από τους Γερμανούς κατακτητές, στους Βούλγαρους.
Μετά την ήττα των Δυνάμεων του Άξονα το έτος 1944 και την απελευθέρωση των Βαλ-κανίων, ιδρύεται το Ομοσπονδιακό Κράτος της Γιουγκοσλαβίας και ένα απ’ αυτά (τα κράτη ) είναι και η « Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας ».
Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στο κράτος αυτό διενεργείται δημοψήφισμα, το έτος 1992, και προκρίνεται η ονομασία « Δημοκρατία της Μακεδονίας ».
Η Ελλάδα αντιδρά άμεσα και προσφεύγει στον Ο.Η.Ε και μετά από διαπραγματεύσεις του αποδίδεται η προσωρινή ονομασία Π.Γ.Δ.Μ ( FYROM ), το έτος 1993.
Το έτος 1995 υπογράφεται η λεγόμενη « Ενδιάμεση Συμφωνία », στην οποία αναγνωρί-ζεται το απαραβίαστο των συνόρων, την εξάλειψη του αλυτρωτισμού, την αλλαγή ονομα-σιών και συμβόλων ( όπως η Σημαία ).
Σήμερα, οι περισσότερες χώρες του κόσμου (140 ), από τις μεγαλύτερες έως τις μικρό-τερες και από τις φιλικότερες έως τις εχθρικότερες, το αναγνωρίζουν με τη Συνταγματική του ονομασία δηλ. « Δημοκρατία της Μακεδονίας »
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ;
Μακεδονομάχοι
Όπως σε όλα τα προβλήματα έτσι και σ’ αυτό, λύση υπάρχει όταν αυτή στηρίζεται στην Ηθική και το Ρεαλισμό.
Λύση που θα λαμβάνει υπ’ όψη το δίκαιο, την αλήθεια, την αξιοπρέπεια και τις ταυτό-τητες των δύο λαών.
Με βάση αυτή τη λογική θα πρέπει να κατανοήσουμε και να αποδεχθούμε ότι, ναι μεν η Ιστορική Μακεδονία είναι μία και είναι Ελληνική, αλλά η Γεωγραφική δεν είναι μόνο μία και δεν είναι μόνο Ελληνική. Είναι και της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη Θράκη, της οποίας το βόρειο τμήμα κατέχει η Βουλγαρία και το ανατολικό η Τουρκία.
Οι φόβοι και οι επιφυλάξεις που εκφράζονται, ηθελημένα ή όχι, από κόμματα, συλλογι-κότητες ή πολίτες, είναι εξωπραγματικές και αστήρικτες.
Γιατί, κανένας δεν μπορεί να υποκλέψει και να παραχαράξει την Ιστορία της Μακεδονί-ας όταν, όλες οι αναφορές, τα συγγράμματα, η ονοματολογία, τα αγάλματα, τα μνημεία, οι τάφοι κ.λ.π, ευρίσκονται εντός των ορίων της.
Οι ονοματοθεσίες και το αρχαιολογικό «Κίτς» που δημιούργησαν οι προηγούμενες η-γεσίες της ΠΓΔΜ, ο Μ. Αλέξανδρος δίπλα στον Ιουστινιανό, τον Κύριλλο και Μεθόδιο, τη Μητέρα Τερέζα κ.ά, μόνο θυμηδία και γέλιο προκαλούν.
Οι συζητήσεις και οι διεργασίες συνεχίζονται για την εξεύρεση κάποιας λύσης και οι πε-ρισσότεροι την εστιάζουν στο γεγονός, εάν αυτή( η λύση) θα είναι Διμερής, Διεθνής, Νομι-κά ισχυρή, το είδος του Προσδιορισμού κ.λ.π.
Όμως, η αποδεκτή λύση, που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, πρέπει να αναζητηθεί στην αμοιβαιότητα, στη φιλία και στη συνεργασία.
Οι εναπομείνασες διαφορές, του αλυτρωτισμού, της ταυτότητας, του συντάγματος και της γλώσσας, εξαρτάται από τη δική μας βούληση για την υπέρβασή τους.
Ήδη, η Βουλγαρία έκανε τη δική της.
Η Π.Γ.Δ.Μ, είναι μία μικρή χώρα (2 εκ.), διαιρεμένη και υποανάπτυκτη και σε καμία πε-ρίπτωση δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτήν.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να ονομάζονται όπως αυτοί επιθυμούν, να αναγρά-φουν στο σύνταγμά τους ό,τι πιστεύουν και να ομιλούν τη γλώσσα της αρεσκείας τους.
Εμείς, δεν διεκδικούμε καμία Πελοποννησιακή γλώσσα και κανένα Πελοποννησιακό πο-λιτισμό.
Εμείς, διεκδικούμε την Ελληνική γλώσσα και τον Ελληνικό πολιτισμό για όλες τις Περιφέ-
ρειες και για όλη την Επικράτεια.
Στο κάτω-κάτω της γραφής και όπως μας αναφέρει ο Ισοκράτης: « το των Ελλήνων όνο-μα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι ».