Γράφει ο δημοσιογράφος
Τάσος Καραντής
Με αφορμή το ρεπορτάζ μου, στο salamina – press, «ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΤΗΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ - Ξεράθηκαν τα «τα λουλούδια του Γιάννη Ρίτσου» (Με αποκλειστικές δηλώσεις για το salamina-press της κόρης του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, Έρης Ρίτσου και του Συμβούλου Α. Στρατάκου του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος Αγροτικής Ανάπτυξης)*, ένας αναγνώστης μου απάντησε δημόσια, αλλά ανώνυμα.
Παραβλέποντας το λεξιλόγιό του και το ύφος της γραφής του («είσαστε εκτός τόπου και χρόνου, έχετε πλάσει στο μυαλό σας ένα κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και ζείτε νοερά σ΄αυτόν» ... «βαθιά νυχτωμένος» … «αρλούμπες» … «σαχλαμάρες» … «ονειροπαρμένε») διέκρινα – με κοινωνικοπολιτικό τρόμο – στο σχόλιό του, τη στάση του Σαλαμίνιου δημότη ραγιά** σε μια τυποποιημένη μορφή όρκου ή (και) προσευχής!
Κρίνετε εσείς οι αναγνώστες :
«… Σήμερα που ζούμε με μνημόνια και περικοπές σε όλα, πρέπει να μάθεις (!) να ζεις και να συμφιλιωθείς (;!) με τη φτώχια (!), τη μιζέρια (!) και ότι μπορείς να κάνεις μόνος σου, κάντο. Μη περιμένεις από κανένα Δήμο (!) και κανένα Κράτος (!) να σου δώσουν κάτι, μόνο παίρνουν γιατί δυστυχώς επτωχεύσαμε και σαν Δήμος και σαν Κράτος. Δηλ. σήμερα στην κρίση αυτή που ζούμε όλα (;) επαφίονται στην φιλοπατρία (!) των Ελλήνων (!). Κοίτα να κάνεις πράξη εκείνο που έλεγε ο John Kennendy στους Αμερικανούς πολίτες " Μη ρωτάτε τι κάνει το κράτος για σας, αναρωτηθείτε τι κάνετε εσείς για το κράτος" (πλήρη διαστροφή της σημασίας των λόγων του Kennedy – δεν εννούσε να πάρουμε τις υποχρεώσεις του δήμου και του κράτους εμείς οι πολίτες και να τους απαλλάξουμε από τα καθήκοντά τους… αλλά να αγωνιστούμε για ένα κράτος και δήμο δικαίου, με ευαισθησίες και τήρηση των υποχρεώσεών του που ορίζει ο νόμος).
Εύχομαι μόνο, αυτή η ραγιάδικη νοοτροπία να μην διέπει όλους τους υποστηρικτές της σημερινής δημοτικής αρχής και, πολύ περισσότερο, να μην αποτελεί μια ηττοπαθή κοινωνικοπολιτική στάση γενικότερα των δημοτών της Σαλαμίνας! Θα ήταν καταστροφικό για το νησί! Γιατί; Το έχει θίξει το θέμα ο λαϊκός τραγουδοποιός Άκης Πάνου και το έχει απαντήσει, μέσα από το τραγούδι του «Η προσευχή του καλού ραγιά»*** :
«Σ’ ευχαριστώ Θεούλη μου
που μ’ άφησες να ζήσω /άλλη μια μέρα τον αγά
να τον υπηρετήσω /
Να `ναι καλά ο κύρης μου
τον πόλεμο να παίρνει / κι ας μπαίνει στο κονάκι μου
τα βράδια και με δέρνει /
Να `χει το γιαταγάνι του
γερό κι ακονισμένο / κι ας πάρει το κεφάλι μου
το χιλιοκολασμένο»
που μ’ άφησες να ζήσω /άλλη μια μέρα τον αγά
να τον υπηρετήσω /
Να `ναι καλά ο κύρης μου
τον πόλεμο να παίρνει / κι ας μπαίνει στο κονάκι μου
τα βράδια και με δέρνει /
Να `χει το γιαταγάνι του
γερό κι ακονισμένο / κι ας πάρει το κεφάλι μου
το χιλιοκολασμένο»
*Βλ. - «ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΤΗΣ ΦΥΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ 1ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ - Ξεράθηκαν τα «τα λουλούδια του Γιάννη Ρίτσου» (Με αποκλειστικές δηλώσεις για το salamina-press της κόρης του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, Έρης Ρίτσου και του Συμβούλου Α. Στρατάκου του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος Αγροτικής Ανάπτυξης) :
** Ραγιάς (τουρκική reaya < αραβική raʿāyā) –(μεταφορικά) : ο υποτελής, ο υπόδουλος.
*** Μουσική – στίχοι : Άκης Πάνου, Ερμηνεία : Γιώργος Νταλάρας (Δίσκος : «Θέλω να τα πω» / 1982). Ακούστε το τραγούδι :