"Η ανωνυμία άλλωστε αποτελεί συχνά ένα όπλο των αδυνάτων απέναντι στους δυνατούς"

"Ενώ οι ατομικές πράξεις αντίστασης παρέμεναν σπάνιες, ανώνυμα μηνύματα προς τους κατακτητές άρχισαν να απλώνονται σε πόλεις και κωμοπόλεις. Η ανωνυμία άλλωστε αποτελεί συχνά ένα όπλο των αδυνάτων απέναντι στους δυνατούς. Στα τέλη Ιουλίου του 1941 γιγάντια V εμφανίστηκαν ξαφνικά σε τοίχους δρόμων της Αθήνας. Οι Γερμανοί επέμεναν ότι εννοούσαν τη γερμανική νίκη, οι Ιταλοί το "Vinceremo" (Θα νικήσουμε). Οι Έλληνες είχαν άλλη άποψη.


"Χθες είδα δύο τεράστιες επιγραφές με μαύρη λαδομπογιά πάνω στα μάρμαρα ενός μεγάρου της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας", έγραφε ο Δούνιας στις 29 Ιουλίου. "Vinceremo" και στο πλάι ένα κεφαλαίο Μ, δηλαδή Μουσολίνι. Κάποιος όμως κόλλησε στο πάι τα γράμματα ERDA. Και οι Αθηναίοι διαβάζουν τώρα: 'Vinceremo Merda"! (Θα νικήσουμε - Σκατά!). Πολλές φορές, για να μην υπάρξει παρανόηση, μετά το "V" ακολουθούσαν τα γράμματα "RAF".

Αυτά γράφει ο Mark Mazawer στο βιβλίο του "Στην Ελλάδα του Χίτλερ - Η εμπειρία της Κατοχής" εκδ. Αλεξάνδρεια σελ. 117-118.

Και συνεχίζει:

"Όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, το "Αέρα!" πήρε καινούργια σημασία. Το έγραφαν βιαστικά παντού, κι είχε γίνει τώρα ακρωνύμιο: "Αγγλία/Ελλάδα/Ρωσία/Αμερική". 



Το Νοέμβριο του 1942, όταν μία από τις πολλές φήμες περί προσεχούς απελευθέρωσης σάρωσε τη χώρα, εμφανίστηκαν συνθήματα γραμμένα με μπογιά στους τοίχους της αγοράς του Πειραιά, που κορόιδευαν τους τοπικούς μαυραγορίτες, οι οποίοι είχαν αρχίσει να πανικοβάλλονται και να πουλάνε τα αγαθά τους κάτω από το κόστος:

 "Τηλεγράφημα - Στρατηγόν Αλεξάντερ. Παρακαλούμεν αργοπορήσατε προέλασιν σας - Καταστρεφόμεθα! Υπογρ. Μαυραγορίται Πειραιώς"!

Ακολουθούσε η απάντηση:

"Μαυραγορίτας Πειραιώς - Αδυνατώ σταματήσω. Ξεπουλήσατε! Υπογρ. Στρατηγός Αλεξάντερ"




Τόσο πανταχού παρόντα ήταν αυτά τα συνθήματα στους τοίχους και ψυχολογικά τόσο σημαντικά για να εκδηλώσουν την αίσθηση ελέγχου των Αθηναίων πάνω στην ίδια τους την πόλη, ώστε η όψη της πρωτεύουσας είχε αλλάξει τελείως. Όταν ο Αμερικανός διπλωμάτης Καρλ Ράνκιν επέστρεψε στη μόλις απελευθερωμένη Αθήνα, αμέσως μετά την υποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβριο του 1944, παρατήρησε πως "η πιο εντυπωσιακή καινοτομία ήταν η εκπληκτική ποσότητα μπογιάς που είχε χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνταν ακόμη, όχι για να βελτιώσει το θέαμα, αλλά για να παραμορφώσει κτίρια και μνημεία και πεζοδρόμια, με συνθήματα διαφόρων ειδών"

Ο Ράνκιν ίσως να μη συνειδητοποιούσε τι θάρρος χρειαζόταν να έχουν πολλοί από τους δράστες: για παράδειγμα, τα αρχεία της Βέρμαχτ αναφέρουν ότι δύο μήνες πριν από την Απελευθέρωση ένας μη ονομαζόμενος άνδρας, που πιάστηκε επ΄ αυτοφώρω να γράφει τις λέξεις "12 παρά 5" σ΄ένα τοίχο στον Πειραιά, "εκτελέστηκε επιτόπου" από τους Γερμανούς στρατιώτες.


Βρείτε τις διαφορές και τις ομοιότητες με τη σημερινή εποχή!

π.