Πόσο ανώνυμα μπορεί να είναι τα blogs; Η κατάσταση με τα ανώνυμα σχόλια ξεπέρασε κάθε όριο, η ελευθερία του τύπου δεν σημαίνει ασυδοσία του τύπου

του Μάνου Δερτούζου
Πριν από δύο μέρες ο κ. Ελευσινιώτης κάλεσε σε Συνέντευξη τύπου τους εκδότες των τοπικών εφημερίδων, για να δηλώσει την υποψηφιότητά του ως Δήμαρχος στις προσεχείς Δημοτικές εκλογές, αλλά δεν κάλεσε τα τοπικά blogs. Με αυτόν τον τρόπο άνοιξε ένα μεγάλο θέμα το οποίο είναι υπαρκτό , απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια όσους ασχολούνται με τα κοινά.

Επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση το θέμα της ανωνυμίας των blogs και το κατά πόσον αυτή προστατεύει την ελεύθερη έκφραση ή γίνεται αιτία για να μπορούν ορισμένοι να παραβαίνουν τους κανόνες, να συκοφαντούν , να βρίζουν χυδαία, να θίγουν την τιμή και την υπόληψη όλων των πολιτικών προσώπων, χωρίς καμία επίπτωση.


-->


Υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία υποστηρίζει «Εφ΄ όσον κάποιος αποπειράται να επικοινωνήσει δημόσια, δεν μπορεί να κρύβει τα στοιχεία της ταυτότητάς του και δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο οποιαδήποτε συκοφαντική δυσφήμιση. Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι εάν όλα τα blogs θα πρέπει να είναι επώνυμα θα περιόριζε σε μεγάλο βαθμό την ελευθερία των πολιτών να εκφραστούν, να ανταλλάξουν ιδέες και απόψεις και να επικοινωνήσουν μέσω των blogs. 
Που βίσκεται το σωστό;



Τα blogs στην Σαλαμίνα εάν δεν είχαν τα ανώνυμα σχόλια τα οποία ακολουθούν μία ανάρτηση, είναι ένα σοβαρό δημοσιογραφικό ηλεκτρονικό έντυπο που μεταφέρουν ειδήσεις, ενημερώνουν τους πολίτες, τόσο για την κεντρική πολιτική σκηνή όσο και για τα τοπικά δρώμενα. Είναι ένα έντυπο δημοσιογραφικό και μάλιστα σε καθημερινή βάση . Όπως κάθε έντυπο έτσι και αυτό χρειάζεται κόπο και προ πάντων μεράκι αφού κίνητρα οικονομικά δεν υπάρχουν. Μέχρι εδώ πάμε καλά και συμφωνούμε απόλυτα και έχουν τα θετικά σχόλια μας.
Τι γίνεται όμως με τα ανώνυμα σχόλια τα οποία ακολουθούν, τα οποία είναι ανεξέλεγκτα και χωρίς έλεος ο ένας εκθέτει τον άλλον;

Σε μία εφημερίδα υπάρχει ο εκδότης. Είναι επώνυμος και συγχρόνως ο νομικά υπεύθυνος για οποιοδήποτε συκοφαντικό γραφεί στην εφημερίδα και από τον οποιοδήποτε. Εάν δηλαδή κάποιος συνεργάτης της εφημερίδας γράψει ‘ένα άρθρο και οδηγηθεί στο δικαστήριο μαζί του θα κατηγορηθεί και ο εκδότης.

Στα blogs της Σαλαμίνας (όχι σε όλα) η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Θεωρώ ότι είναι άδικο και για τους ίδιους τους διαχειριστές που κοπιάζουν να παρουσιάσουν μία είδηση , να φιλοξενούν στο δικό τους έντυπο ύβρεις που ξεπερνούν κάθε όριο. Καθιστούν το ίδιο το ηλεκτρονικό έντυπο όχι σοβαρό.

Υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία είναι προτού αναρτηθούν τα σχόλια να ελέγχονται από τον ίδιο τον διαχειριστή και να δημοσιοποιούνται αυτά που δεν συκοφαντούν. Αυτό φυσικά απαιτεί χρόνο και κόπο και είναι η δικαιολογία που προβάλουν οι διαχειριστές ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Εάν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει και επειδή η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και δεν τιμά κανένα αυτό, η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα σχόλια θα πρέπει να είναι επώνυμα. 

Η επισκεψιμότητα στα τοπικά blog γίνεται για την ενημέρωση, δεν γίνεται για την κάθε χυδαιολογία που ο καθένας κρυβόμενος πίσω από μία κουκούλα ανωνυμίας μπορεί να βρίζει τον οποιοδήποτε. Δεν τιμά κανένα μας και ιδιαίτερα τον διαχειριστή ενός blog να ανέχεται την δικιά του δουλειά που με κόπο και μεράκι κάνει , να την βρωμίζουν λίγοι με τις χυδαιολογίες τους

Ελευθερία του τύπου, δεν σημαίνει ασυδοσία του τύπου.