ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ SALAMINA-PRESS ΣΠΑΝΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ


Διαβάστε τη συνέντευξη που δώσαμε στον Christos Michalaros (@christos_mich) που αναρτήθηκε στο michalaros.com:
Το ενημερωτικό blog Salamina-Press είναι πολλά μαζί. Είναι φορέας συμβολισμών, αλλά και ουσίας. Όσοι από εμάς είναι σταθεροί αναγνώστες του, έχουν κάνει πολλές σκέψεις επί τούτου, άλλες καλές κι άλλες κακές. Οι φήμες που έχουμε ακούσει είναι επίσης πολλές. Η αυστηρή του ανωνυμία έχει προσφέρει απεριόριστη τροφή σε μια ατελείωτη ονοματολογία η οποία επιχειρεί να απαντήσει στο εξής ερώτημα: ποιος κρύβεται από πίσω; Λογικό.
--> Επιπλέον, η δυνατότητα ανώνυμου σχολιασμού έχει αναστατώσει πολλάκις την τοπική κοινωνία της Σαλαμίνας. Επίσης λογικό. Υποψήφιοι και νυν δήμαρχοι το έχουν αγαπήσει και το έχουν μισήσει εναλλάξ, το ίδιοι και άλλοι πολιτικοί παράγοντες. Αρκετοί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την δράση του με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Τα κατάφεραν;
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως όχι, αλλά βάζω έναν αστερίσκο. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου ανώνυμα σχόλια έθιξαν πρόσωπα και καταστάσεις, χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, υπερβαίνοντας τα εσκαμμένα και δημιουργώντας προβλήματα. Κι αυτό για κάποιους ήταν κέρδος, έστω και σε επίπεδο μικροπρέπειεας. Ωστόσο, αυτό φαίνεται να έχει μετριαστεί κατά πολύ με τους τρόπους που περιγράφονται παρακάτω.
Το Salamina-Press είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του νησιού και φαίνεται ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί όσο οι διαχειριστές του επιμένουν να είναι παρόντες στα δρώμενα του τόπου, καλυμμένοι προσώρας από τον μανδύα της ανωνυμίας. Η παρούσα συνέντευξη, η οποία πραγματοποιήθηκε γραπτώς μέσω email, στόχο έχει να απαντήσει όσα παρέμειναν μέχρι σήμερα αναπάντητα και να χαρτογραφήσει εν πολλοίς τις προθέσεις των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τα πληκτρολόγια του Salamina-Press. Έστω κι αν δεν ήραν την ανωνυμία τους ούτε σε αυτή την περίπτωση. Εξάλλου, είναι η πρώτη φορά που μιλούν και η πρώτη που εκτίθενται τόσο. Ας δούμε τι έχουν να μας πουν.




Η Σαλαμίνα από ψηλά. 
Η φωτογραφία τραβήχτηκε στην πτήση Αθήνα-Λονδίνο 
στις 25 Φεβρουαρίου του 2015.
Ερ: Ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο. Ποιοι είστε, κύριοι του Salamina-Press;
Απ: Η αλήθεια είναι ότι την ύπαρξή μας την γνωρίζει ένας πολύ στενός πυρήνας έμπιστων ανθρώπων, οι οποίοι μας έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Μάλλον θα ήταν ευκολότερο να σας πούμε ποιοι δεν είμαστε: δεν είμαστε ούτε πρώην, ούτε νυν δημοτικοί σύμβουλοι. Δεν είμαστε πρώην ή νυν υποψήφιοι, δεν ανήκουμε, ούτε σκοπεύουμε να ενταχθούμε σε ένα κόμμα. Επίσης, δεν είμαστε δημοσιογράφοι.
Αφού δεν πρόκειται για μόνο ένα άτομο, πώς καταφέρατε να διατηρήσετε την ανωνυμία σας για τόσα χρόνια;
Αυτά τα «δεν» είναι ο βασικός λόγος που καταφέρνουμε όλα αυτά τα χρόνια να διατηρούμε την ανωνυμία μας, αφού με αυτά τα «δεν», δεν έχουμε προσωπική ατζέντα και δεν εξυπηρετούμε τα συμφέροντα κανενός. Αρχικά η ανωνυμία ενοχλούσε και αρκετοί προσπαθούσαν να μάθουν την ταυτότητά μας. Πολλά ονόματα ειπώθηκαν, αλλά κανένα από αυτά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ασφαλώς, σας προστατεύει η προστασία περί ανωνυμίας στο διαδίκτυο.
Μας εκφράζει απόλυτα η σχετική νομοθεσία που προστατεύει την ανωνυμία των blogs. Συγκεκριμένα αναφέρει «η ελευθερία της ανώνυμης / ψευδώνυμης διαδικτυακής έκφρασης κρίνεται άξια προστασίας, καθώς η υποχρεωτικά επώνυμη έκφραση ενδέχεται να επηρεάζει αρνητικά το περιεχόμενο του μηνύματος καθώς και να οδηγεί σε περιορισμό της πολυμορφίας του δημοσίου διαλόγου εξαιτίας πιθανών δυσμενών συνεπειών στο πρόσωπο του εκφέροντος γνώμη». Παρακάτω, συνεχίζει «περαιτέρω, η ανώνυμη χρήση του διαδικτύου αποτελεί σήμερα ένα από τα μέσα άμυνας του πολίτη από τις επιθέσεις στην ιδιωτική του ζωή». Αφού λοιπόν για εμάς το Salamina-Press δεν είναι ούτε μέσο βιοπορισμού, ούτε προσωπικής ανέλιξης σε θέσεις και αξιώματα ή εξυπηρέτησης συμφερόντων γνωστών και φίλων, η ανωνυμία προστατεύει την ιδιωτική μας ζωή και ταυτόχρονα δεν αλλοιώνει το όποιο μήνυμα θέλουμε να δώσουμε.
Έχετε σκοπό να μείνετε για πάντα ανώνυμοι, δηλαδή;
Σε βάθος χρόνου και με την προϋπόθεση να υπάρξουν οι κατάλληλες συνεργασίες δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να άρουμε την ανωνυμία μας.
Γιατί όμως να δημιουργήσετε ένα τέτοιο blog;
Η ανάγκη που μας οδήγησε στη δημιουργία του Salamina-Press ήταν τόσο η έλλειψη της καθημερινής ενημέρωσης στο νησί μας, όσο και το νέο τοπίο που είχε αρχίσει να διαφαίνεται στον τρόπο με τον οποίο ενημερώνονται σήμερα οι πολίτες. Ιδίως στην τοπική ενημέρωση, όπου τη συγκεκριμένη ανάγκη κάλυπτε ο τοπικός Τύπος με μηνιαίες ή, στην καλύτερη περίπτωση, δεκαπενθήμερες εκδόσεις. Στόχος μας πάντα είναι η «συμμετοχική ενημέρωση» γι’ αυτό και το μότο μας είναι «Το Salamina-Press είσαι εσύ». Οπότε όσοι στέλνουν κείμενα, καταγγελίες, πληροφορίες, κατά κάποιον τρόπο είναι μέλη του Salamina-Press. Και πιστέψτε μας είναι πολλοί. Ασφαλώς, υπάρχουν και κάποιοι πιο «μόνιμοι» συνεργάτες, οι οποίοι συχνά μας στέλνουν κείμενά τους και μάλιστα τα δημοσιεύουμε με τα ονόματά τους, χωρίς αυτοί να γνωρίζουν τα δικά μας. Όμως νέα μέλη σε επίπεδο διαχείρισης δεν έχουν προστεθεί.




Πάμε στα σχόλια, τα οποία ουκ ολίγες φορές έχουν προκαλέσει αναταραχή. Υπό την έννοια ότι υπό το καθεστώς της αφιλτράριστης ανωνυμίας, έχουν γραφτεί πολλές χοντράδες.
Τα σχόλια είναι ένα από τα συστατικά του blog, όχι όμως το βασικό. Δεν σας κρύβουμε ότι έχουμε προβληματιστεί αρκετά. Από τη μια, είναι τα προσβλητικά σχόλια τα οποία εξαπολύουν κατηγορίες για τρίτα πρόσωπα. Αυτά, μόλις τα διαβάζουμε, τα διαγράφουμε. Ή, αν δεν τα έχουμε προσέξει και επικοινωνήσει μαζί μας κάποιος που θεωρεί ότι έχει θιγεί, επίσης τα διαγράφουμε.
Άλλο ένα φαινόμενο, είναι ότι πολλά από τα σχόλια δεν έχουν καμία -μα καμία- σχέση με την ανάρτηση.
Σωστά. Το γεγονός αυτό έχει διαμορφώσει μια μεγάλη κατηγορία αναγνωστών που διαβάζουν το περιεχόμενο της ανάρτησης χωρίς να διαβάζουν τα σχόλια. Υπάρχουν όμως και οι επαγγελματίες σχολιαστές, οι οποίοι στο Salamina-Press είναι λιγότεροι, σε σχέση με τα υπόλοιπα blogs του νησιού. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ενοχλητικοί. Επίσης, υπάρχουν σχόλια τελείως ανυπόστατα, για τα οποία αν κάποιος τυχαίνει να είναι σχετικός με το θέμα που αφορούν, διαπιστώνει το μέγεθος της αμορφωσιάς, του δόλου ή της ασχετοσύνης του σχολιαστή.
Σε κάποιες αναρτήσεις «κλειδώνετε» εκ των προτέρων τα σχόλια.
Υπάρχουν αρκετές αναρτήσεις, στις οποίες οι αποστολείς των κειμένων ζητούν οι ίδιοι την απενεργοποίηση των σχολίων ή αναρτήσεις που εμείς επιλέγουμε να απενεργοποιήσουμε τα σχόλια. Έχουμε διαπιστώσει ότι δεν επηρεάζεται η απήχησή τους. Σε κάθε περίπτωση, η αίσθησή μας είναι ότι το Salamina-Press θα μπορούσε να λειτουργεί και χωρίς σχόλα. Από την άλλη, όμως, ο σχολιασμός δημιουργεί ένα αίσθημα συμμετοχής και κάποιοι σχολιαστές εν συνεχεία γίνονται ουσιαστικά ενεργοί, στέλνοντας κείμενα ή φωτογραφίες και αναφορές γεγονότων που είναι πολύ σημαντικά και συμβάλλουν στην άμεση επικοινωνία
Σας έχουν απειλήσει ποτέ με οποιονδήποτε τρόπο;
Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δεχτεί κάθε είδους απειλή, από εξώδικα και υβριστικά σχόλια μέχρι απειλητικά μηνύματα στο email και στο facebook. Είναι απογοητευτικό. Δεν θεωρούμε ότι όλα στο Salamina-Press γίνονται τέλεια ή δεν υπάρχουν αστοχίες και παραλείψεις. Αλλά εξώδικα, ρε παιδιά; Απ’ εκεί και πέρα, όσον αφορά τις απειλές στα σχόλια, αυτές ήταν ποικίλες στο παρελθόν. Εκείνο όμως που χρήζει ιδιαίτερης μνείας είναι μια νέα κατηγορία σχολιαστών με συγκεκριμένο προφίλ και ιδεολογικό προσανατολισμό, η οποία απαντά στις αναρτήσεις με χυδαία και υβριστικά σχόλια. Εδώ είναι σημαντικό να πούμε ότι εμείς μπορεί να μην έχουμε κομματική ταυτότητα, άλλα ως πολιτικά όντα έχουμε και άποψη και ιδεολογία. Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε αποκλείσει κανέναν. Κανέναν όμως από όσους βρίσκονται πριν από τη διαχωριστική γραμμή, η οποία δεν είναι άλλη από αυτήν που χαράσσουμε, ώστε να αποκλείσουμε την ακροδεξιά και τον φασισμό. Και αν αυτό φαίνεται να παράγει μιαν αντίθεση (δηλαδή ναι μεν από την μια δεν αποκλείουμε κανέναν, αλλά από την άλλη τραβάμε διαχωριστική γραμμή), την απάντηση έχει δώσει ο φιλόσοφος Καρλ Πόπερ το 1945, όταν αναρωτήθηκε το εξής: «θα πρέπει μια ανεκτική κοινωνία να ανέχεται τη μισαλλοδοξία (χρησιμοποιεί τη λέξη «intolerance», που θα μπορούσε να μεταφραστεί και ως έλλειψη ανεκτικότητας);». Και στη συνέχεια απαντάει: όταν επεκτείνουμε την ανοχή σε εκείνους που είναι φανερά μισαλλόδοξοι, οι ανεκτικοί τελικά καταστρέφονται. Και μαζί τους και η ανοχή». Έτσι, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, το να υπερασπίζεσαι την ανεκτικότητα απαιτεί να μην ανέχεσαι τους μισαλλόδοξους. Και εμείς δεν τους ανεχόμαστε. Πάντως δεν είναι δύσκολο για κάποιον που παρακολουθεί τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο άλλα και τα blogs για να καταλάβει ότι κάποιοι στο νησί δεν θέλουν να σπάσουν αβγά (sic)…




Στη Σαλαμίνα, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο, ανθούν τα λεγόμενα fake news, οι ψευδείς ειδήσεις, δηλαδή, που παρασύρουν τους πολίτες και τη ζωή του τόπου.
Έχετε απόλυτο δίκιο. Ειδικά στο νησί μας, αλλά και σε όλες τις κλειστές κοινωνίες θα μπορούσε να πει κανείς ότι το κουτσομπολιό αναβαθμίστηκε. Απλώς σήμερα γίνονται μεγαλύτερου βεληνεκούς και στοχευμένα «κουτσομπολιά». Βέβαια όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά και η τρίχα μπορεί να γίνεται τριχιά αλλά η τρίχα υπάρχει. Από την άλλη, η εμπειρία μας αυτά τα 11 χρόνια είναι ότι γράφονται πολλές κακοήθειες, τις οποίες προσπαθούμε όσο μπορούμε να απομονώνουμε. Όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις που σχόλια από «τραβηγμένα» και φαινομενικώς «fake» αποδείχθηκαν αληθινά. Όμως αφορά την παγκόσμια κοινότητα. Δείτε τον πόλεμο μεταξύ των κομμάτων για τα μέσα. Ποια ανήκουν σε ποιον, ποια γράφουν ή δεν γράφουν κλπ. Νομίζουμε ότι η μόνη απάντηση είναι η διασταύρωση της πληροφορίας από πολλές και διαφορετικές πηγές, καθώς και «εξειδίκευση» των πηγών. Όσο πιο εξειδικευμένη είναι η πηγή της πληροφορίας, τόσο πιο εύκολο είναι να ελέγξεις την αξιοπιστία της. Αυτό κατά κάποιο τρόπο προσπαθούμε να πετύχουμε και εμείς με το Salamina-Press, καθώς περιορίζουμε τις αναρτήσεις μας σε θέματα που στην πλειονότητά τους αφορούν το νησί.
Πώς κρίνετε τη δημοσιογραφία που έχουμε στο νησί;
Να την κρίνουμε, όχι όμως ως δημοσιογράφοι, αλλά ως πολίτες. Το σίγουρο είναι ότι η απήχηση του Salamina-Press ήρθε να καταδείξει τα κενά και τις δυσκολίες της ενημέρωσης σε τοπικό επίπεδο. Οι άνθρωποι των παραδοσιακών εντύπων, είτε λόγω ηλικίας είτε λόγω έλλειψης γνώσεων των νέων τεχνολογιών, αρνούνται ή δυσκολεύονται με τις αλλαγές. Αυτό είναι απολύτως δικαιολογημένο. Άλλωστε το τοπίο στην ενημέρωση είναι σε μεταβατικό στάδιο. Γίνονται προσπάθειες. Πέρα όμως από τις φιλότιμες αυτές προσπάθειες, η άμεση ενημέρωση λείπει από το νησί.
Θεωρείτε ότι τα έντυπα μέσα εν τέλει θα εξαφανιστούν;
Το έντυπο γρήγορα θα αποτελέσει παρελθόν. Αρκεί μια βόλτα με τα μεταφορικά μέσα του νησιού, τα καραβάκια, και τα φέρυ μποτ, για να καταλάβει κανείς ότι όλοι χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα. Και μιλάμε για ανθρώπους όλων των ηλικιών. Άρα αργά ή γρήγορα το έντυπο θα εκλείψει, κάτι που άλλωστε ήδη συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς πολλά περιοδικά και εφημερίδες σταμάτησαν ή προγραμματίζουν να σταματήσουν τις έντυπες εκδόσεις. Εμείς, πάντως, αν προέκυπταν οι κατάλληλες συνεργασίες, δεν θα το αποκλείαμε προς το παρόν.
Πάμε στην πολιτική κατάσταση του νησιού, για την οποία -απ’ ό,τι μπορεί κανείς να αντιληφθεί- δεν τρέφετε ιδιαίτερο σεβασμό.
Αν έπρεπε να βάλουμε ένα τίτλο σε όσα έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια στο νησί μας, αυτός θα ήταν «διαρκής αντιπολίτευση». Δείτε, για παράδειγμα, αυτό που εδώ στο Salamina-Press το έχουμε βαφτίσει ως «το σύνδρομο του πρώτου συμβούλου»: ο Θανάσης Μακρής υπήρξε πρώτος σύμβουλος του Σωτήρη Μπεγνή, αλλά έγινε αντίπαλός του και εν συνεχεία δήμαρχος. Ομοίως ο Βαγγέλης Αγαπίου με τον Μακρή και ο Γιάννης Τσαβαρής με τον Σπύρο Σοφρά. Η Ρούλα Νάννου είχε εκλεγεί πρώτη σε σταυρούς με τον Βαγγέλη Αγαπίου, αλλά λίγο αργότερα μπήκαν στα χαρακώματα με κατηγορίες για φαιδρά πράγματα. Πολύ αργότερα κατάφερε και αυτή να κατακτήσει τον πολυπόθητο δημαρχιακό θώκο. Εν τω μεταξύ, η ατζέντα της πολιτικής αντιπαράθεσης είναι διαρκώς η ίδια: ποιος έφαγε τα πιο πολλά. Και μέσα σε όλα αυτά, το νησί να χάνει τη μια ευκαιρία μετά την άλλη.
Και τα μεγάλα προβλήματα παραμένουν στη θέση τους.
Το νησί ασφυκτιά, πολιορκημένο από την Cosco, τη Ρεβυθούσα, τα ναυπηγεία της Κυνόσουρας (που αντί να φεύγουν όχι μόνο μένουν, αλλά και μεγαλώνουν), την Ψυτάλλεια, τον κόλπο της Ελευσίνας και τον Ναύσταθμο. Αν σε αυτά κάποιοι βλέπουν ανάπτυξη και δουλειές, εμείς θα συμφωνούσαμε, αλλά θα απαντούσαμε «όχι όμως άναρχα και με συμφωνίες ενάντια στα συμφέροντα του νησιού». Δείτε πόσες χαμένες ευκαιρίες είχε το νησί. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το μόνο που μας έμεινε είναι το μαρμάρινο βάθρο στην πλατεία όπου είχε στηθεί η φλόγα. Η Ρεβυθούσα αποτελεί έναν τερματικό σταθμό που τροφοδοτεί όχι μόνο την Αττική, αλλά όλα τα Βαλκάνια με φυσικό αέριο. Όμως η Σαλαμίνα δεν θα συνδεθεί ποτέ με το φυσικό αέριο. Η Κυνόσουρα δόθηκε στον ΟΛΠ -αυτές βέβαια είναι πιο παλιές αμαρτίες- και σήμερα δίνεται μάχη να εξαιρεθεί από το master plan. Η λίστα μοιάζει ατελείωτη.






Οι εκλογές πλησιάζουν. Τι βλέπετε;


Σε ένα μήνα οι πολίτες θα πάνε να εκλέξουν νέο δήμαρχο και μάλιστα στο νέο τοπίο του «Κλεισθένη». Διακρίνει κανείς πνεύμα συνεργασίας και συνθετικού διαλόγου; Στείρα αντιπαράθεση μόνο, με ανακοινώσεις όλων εναντίον όλων. Όσο για τα πρόσωπα… δεν θέλουμε να αδικήσουμε κανέναν, όμως μοιάζει πραγματικά να λείπει το «καινούριο». Όχι ότι το νέο είναι νομοτελειακά καλό. Αλλά για ένα νησί που έχει πέσει σε τέλμα εδώ και χρόνια, η πολιτική δραστηριότητα εξαντλείται σε αλληλοκατηγορίες, μηνύσεις και συκοφαντίες. Χρειάζεται μια πραγματική ώση, την οποία μόνο κάτι νέο μπορεί να δώσει. Και όταν λέμε «νέο», για να μην υπάρχει παρεξήγηση, δεν φωτογραφίζουμε αυτούς που αυτοχαρακτηρίζονται έτσι, αλλά αυτό στο οποίο μέσα από την ίδια του τη δράση θα πείσει τους πολίτες να του προσδώσουν τον τίτλο αυτό. Δυστυχώς δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάτι τέτοιο στα πρόσωπα των υποψηφίων, ας είναι αρκετοί. «Αν διευθύνουν οι ανίκανοι, τότε φταίνε οι ικανοί», είχε πει σε μία συνέντευξή της η Eλένη Γλύκατζη-Αρβελέρ και αυτή η φράση, όχι μόνο μας βρίσκει σύμφωνους, αλλά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συνεχώς επιβεβαιώνεται. Πολλοί από αυτούς που συμμετέχουν στα κοινά το κάνουν προς ίδιον όφελος και μόνο. Κάποιοι μάλιστα βιοπορίζονται αποκλειστικά από αυτό. Αλλά για να μην είμαστε άδικοι, μέσα στους συνδυασμούς υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι. Μακάρι ο «Κλεισθένης» να ήταν πιο τολμηρός, ώστε να έδινε τη δυνατότητα επιλογής συμβούλων από ενιαία λίστα.