Μέρες που είναι ας διηγηθώ ένα παραμύθι αποκριάτικο.
Ήταν ένας άνθρωπος που είχε γίνει πλούσιος με την αξία του; Από την μοίρα; Από τις πλάτες άλλων; Ότι θέλει μπορεί να υποθέσει κανείς. Πάντως αν από την δουλειά πλουτίζει κάποιος, τότε όλοι οι εργάτες θα ’σαν δισεκατομμυριούχοι.
Ο τύπος μας ήταν λαϊκός, μεγαλωμένος στην πιάτσα της Ελευσίνας με πατέρα οικοδόμο και ήξερε τι θέλει και πώς να το καταφέρει. Ήθελε να μεγαλώνει την επιχείρηση και τα κέρδη, να νιώθει ασφαλής απέναντι στους ανταγωνιστές, να γίνει ο ΠΡΩΤΟΣ.
Μεγάλος στο έτοιμο μπετόν, χωρίς δικό του νταμάρι δεν γίνεται. Νταμάρια όμως στην Αττική δεν ανοίγουν νέα και το Κορωπί κλείνει. Τι κάνουμε;
Έριξε μια ματιά στο χάρτη της Αττικής και σκέφτηκε: αφού δεν μπόρεσα στα Μέγαρα καλύτερα το νησί. Είναι κοντά στον Πειραιά, έχω και φίλο τον δήμαρχο. Αγόρασε το νταμάρι που δούλευε για το νησί και το κανε τούρμπο. Από 500-600 κυβικά/ημέρα έβγαζε 3.000-3.500. Του ’κανε τον δύσκολο ο Παπαδάς μα ποιός μπορεί να του αντισταθεί. Έτσι έγινε και μονοπώλιο μπετόν στο νησί. Μ’ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Όλο το μπετόν στο νησί δικό του, νταμάρι δικό του, ο Πειραιάς δίπλα του, η Αττική Οδός επίσης.
Σε παρέες καφενείων και ταβέρνας του άρεσε να εντυπωσιάζει με την δύναμη κι αποφασιστικότητά του, ήξερε να κερνάει, να δίνει μπαξίσια. Κάποτε γινόταν χοντρός στους τρόπους καυχούμενος ότι έχει την δύναμη να κάνει ότι θέλει στο νησί. Μα αυτά παρακάμπτονται όπως ξέρουμε όταν έχεις τζιπ μερσεντές ή και ελικόπτερο όπως λένε κάποιοι.
Κάποιος είδε φως και μπήκε όπως λένε και να σου ο Μεντώνης ήρθε κι αυτός να φτιάχνει ασβέστη στο νταμάρι δίπλα στις αγελάδες του Κουλούρη.
Ο φίλος μας πίεσε τα φέρρυ-μπωτ να πληρώνει μόνο 20 ευρώ το 5αξονικό φορτηγό 50 τόνων αλλιώς θα βγάλει δικό του φέρρυ. τροφοδοτούσε τώρα όλες τις μονάδες του Σαλαμίνα, Μάνδρα, Κορωπί, Θήβα, Χαλκίδα και άλλους κατασκευαστές 150-200 φορτηγά την ημέρα από Παλούκια και 50 από Φανερωμένη, έβγαζε και μπετόν έξω. Κουρνιαχτός και κακό στο νησί. Το νταμάρι εξαντλείται και με πατέντες θα το επεκτείνει σε διπλανά οικόπεδα που πήρε μπιρ παρά λόγω υποβάθμισης.
Όλα λοιπόν ωραία και καλά αλλά τι έγινε ξαφνικά; Κάτι καλόπαιδα έβγαλαν μια ανακοίνωση στις εφημερίδες του νησιού. Ρώτησε τι τρέχει και σκέφτηκε ότι πρόκειται για τους συνηθισμένους παράξενους, φιγουράκηδες , τεμπέληδες, ίσως και κομμούνια.
Άστο είπε θα ξεχαστεί, εξάλλου ο δήμαρχος είναι φιλαράκι και μερικούς τους γνωρίζει γιατί τον υποστήριξαν.
Όταν όμως το έβαλαν θέμα στο δημοτικό συμβούλιο (Ιουλίου) με 50 υπογραφές τα χρειάστηκε. Ο ίδιος ο φίλος του ήρθε να φέρει την πρόσκληση στο νταμάρι. Άρχισε με τα κλασσικά. Έδωσε κάμποσα στο φιλόπτωχο, 35.000 στον Αία και έστειλε τον θείο του δικηγόρο πολιτευτή μαζί με έναν τεχνικό στο δημ. συμβούλιο για το μπλα- μπλα. Αφού είπαν τα καθιερωμένα, νόμιμα όλα και καλά που σημαίνει σε απλά ελληνικά «δεν μπορείτε να μου κανετε τίποτα ενώ αν είσαστε καλά παιδιά θα δείτε πολλά καλά, αλλιώς θα μου κλ…. τε τα ….». η πλειοψηφία του δημάρχου ανέθεσε σε επιτροπή την έρευνα κι ακόμη την περιμένουμε. Πέρασε το υπόλοιπο καλοκαίρι και ξαφνικά ακούει ανήσυχος πάλι για την επιτροπή αγώνα που κάνει συγκέντρωση στο Φλαμίγκο 19 Οκτώβρη. Τι θέλουν πάλι αυτοί φίλε μου, είπε στο δήμαρχο στην ταβέρνα της Πάχης που έτρωγαν. Είχαν λέει 300 άτομα κι όλη την αντιπολίτευση του δήμου με 2 συμβούλους μόνον του δημάρχου.
Μετά από έναν μήνα τον ειδοποίησαν οι φίλοι: νέα φωτιά! Μοιράστηκαν παρακλήσεις από την επιτροπή αγώνα σε όλους τους δημ. συμβούλους να βάλουν το θέμα «λατομείο» προ ημερησίας στο συμβούλιο της 17 Νοέμβρη. Άρον άρον το μςεσημέρι της 17ης έκλεισε συνέντευξη τύπου στο Φλαμίγκο. Έβαλε πάλι τον θείο τον γλυκούλη που τα λέει ωραία. Κοιτάχτηκαν στα μάτια με τους δημοσιογράφους του νησιού, είπε το μπλα-μπλα και συννενοήθηκαν. Μέχρι και για την βράβευση του αφεντικού από τον δήμο Μάνδρας είπε ο κερατούκλης. Τους είπε ότι ο κύριος τάδε είναι πολύ καλός και δεντράκια θα φυτέψει και μελέτη θα σας κάνει για να πληρώσετε εσείς τον περιφερειακό να μη σας σκονίζουμε και ενοχλούμε την κυκλοφορία και την υγεία σας. Το τελικό κλου ήταν η δωρεάν προσφορά 5% των μετοχών στον δήμο. Προσοχή όχι 5% των ακαθάριστων εσόδων. Να είναι συνένοχος ο δήμος και ότι θέλει δίνει σαν κέρδος ο μεγαλομέτοχος. Δηλαδή πιάστ’ αυγό και κούρευτο. Είναι πολύ καλός ο ανιψιός μου, έχει κάνει πολλά καλά και θα κάνει κι άλλα. Όμως δεν τα λέει γιατί έτσι είπε ο Χριστούλης. Ότι κάνει το δεξί να μην το ξέρει το παλιοαριστερό.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι κατάλαβαν από τα μάτια τι εννοεί ο ποιητής, δεν χρειαζόταν το ποίημα.
Όμως τι κακό! Το βράδυ αντί να συζητούν όλοι στο δημοτικό συμβούλιο για τις προσφορές, το πράγμα στράβωσε. Άκου πρόταση που αναγκάστηκε να κάνει ο ίδιος ο δήμαρχος, ο φίλος του. Αφού τον ειρωνευόταν ο παλιοΜακρής ότι δεν θέλει να αγωνιστεί και ο Τσαβαρής ότι δεν πρέπει να επηρεάζεται από την οικογενειακή μας φιλία, πρότεινε να διεκδικήσει επικεφαλής αντιπροσωπείας όλων των παρατάξεων την λειτουργία του λατομείου για τις ανάγκες του νησιού και ψηφίστηκε ομόφωνα. Ποιος ο φίλος μου;! Και αν μάλιστα πάρει αρνητική απάντηση (νομάρχη- περιφερειάρχη-ΥΠΕΧΩΔΕ) θα κινηθεί με τον λαό δυναμικά και θα το κλείσει. Τι αποφράδα μέρα και η 17 Νοέμβρη όχι για την χούντα του ’73 μα του 2008 για μένα, σκέφτηκε.
Βάζει τον γέροντα των Μ.Μ.Ε του νησιού να καλέσει όλους τους εκδότες σε συνέντευξη φιλική στο νταμάρι, χωρίς τους ενοχλητικούς της επιτροπής αγώνα όπως έγινε στο Φλαμίγκο. Τέρμα οι διστακτικές τοποθετήσεις. Δημοσιεύονται ένθετα που αποδεικνύουν τη νομιμότητα. Παράδειγμα, ποιητής Κουμπάτης: Λατομείο: ...κι αστραπές δεν φοβάται! Δίπλα σε φωτογραφία του αφεντικού και σε ευχές του λατομείου για τις γιορτές.
Ευτυχώς από την 17η Νοέμβρη έχουν περάσει 3 μήνες και ούτε φωνή ούτε ακρόαση από τον δήμο. Κάποιο θαύμα ίσως. Όσο δεν κλείνει ούτε καν ραντεβού με τον νομάρχη ο δήμαρχος, σύμφωνα με την ίδια του την πρόταση, όλα αναβάλλονται για πάντα. Όσο δεν κράζει κανείς τους ψεύτες θα κοιμάμαι λίγο πιο ήσυχος τα βράδια, σκέφτηκε.
Αν αυτό το παραμύθι που διαβάσατε σας άρεσε κοιμηθείτε πολίτες μου Σαλαμίνιοι τον ύπνο του δικαίου.
«Έχετε γειά- έχετε γειά μουνουχισμένα μου τραγιά». Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι ηθελημένη και θα ’μουν ευτυχής αν ήταν τυχαία. Αν πάλι δεν σας άρεσε ψάξτε τον κακό του παραμυθιού και τους μασκαράδες μιας και έχουμε απόκριες και βάλτε τους στην θέση τους.
Υ.Γ. Όλα αυτά έχουν ένα ηθικό δίδαγμα: ο επιχειρηματίας δεν θεώρησε αναγκαίο να συζητήσει με κανέναν για την αναστάτωση και τους κινδύνους της αλλαγής που επέφερε στο νησί. Το θεωρεί απόλυτο δικαίωμά του και δεν υπάρχουν για αυτόν η υγεία, η ασφάλεια, η ησυχία, το περιβάλλον. Μόνο το κέρδος.
Η υπεράσπιση των αγαθών και της αξιοπρέπειάς μας είναι υποχρέωση και δικαίωμα όλων των πολιτών της Σαλαμίνας.
Κείμενο 1: Σοφράς Π