Το διατηρητέο σκαρί που αποτελούσε σύμβολο για την Ύδρα και από το 1999 γίνονταν προσπάθειες διάσωσής του, έχει πλέον καταστραφεί ολοσχερώς.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σωζόμενα ξύλινα καΐκια τύπου «Πέραμα» και συνέχεια μιας παράδοσης Αιγαιοπελαγίτικων σκαφών που το στίγμα του συναντάται στα ρωμαϊκά ή τα πρώτα βυζαντινά χρόνια. Η ναυπήγησή του ξεκίνησε το 1939 στη Σκιάθο, πιθανόν από τη γνωστή οικογένεια ναυπηγών του νησιού, τους Μυτιληναίους.
Τo «Ελένη Π.» από το 1972 έως το 1998 εκτελούσε το δρομολόγιο από τον Πειραιά στο νησί, μεταφέροντας όλα τα απαραίτητα για τους κατοίκους. Αποτέλεσε σύμβολο μεταφοράς εμπορευμάτων, που διαμόρφωσε μεταπολεμικά την ιστορία της Ύδρας.
Όλα τα σπίτια και τα καταστήματα του νησιού είχαν μεταφέρει από τον Πειραιά τον εξοπλισμό τους, υλικά, έπιπλα και ολόκληρη τη «ζωή» τους μέσω αυτού του θρυλικού καϊκιού του Παναγιώτη και του Δημήτρη Βλαχόπουλου.
Ζωντανό κύτταρο στο λιμάνι της Ύδρας, φόρτωνε και ξεφόρτωνε, αγόγγυστα για 26 χρόνια και έδινε στους φωτογραφικούς φακούς την ευκαιρία μιας λήψης της μπλε του περηφάνιας, που ήταν απόλυτα συνυφασμένη με το λιμάνι και την παραλία του.
Στο τεύχος Οκτωβρίου 2010 η «φωνή της Ύδρας» μετά από αυτοψία στον χώρο του καρνάγιου και ρεπορτάζ της Ελένης Χριστοδούλου, έγραφε σε άρθρο της προειδοποιώντας για την επιτακτική ανάγκη άμεσης σωτηρίας: «Ώρα μηδέν για το Ελένη Π.» Εγκαταλελειμμένο αργοσβήνει στο καρνάγιο «Κουπετώρη» στη Σαλαμίνα. Ενώ με τα άρθρα «Ρέκβιεμ Νο 1 για την ωραία Ελένη» και «Ρέκβιεμ Νο 2 για την ωραία Ελένη» τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 1999 αντίστοιχα, έγραφε τότε μεταξύ άλλων: «Ο Δημήτρης και ο Παναγιώτης Βλαχόπουλος σαν γνήσιοι φιλοπάτριδες Υδραίοι επιθυμούν το σκάφος να παραμείνει στην Ύδρα, στης οποίας την εμπορική και μεταφορική κίνηση προσέφερε τόσα πολλά, για χρόνια και χρόνια, με αποτέλεσμα το «ΕΛΕΝΗ Π.» να γίνει το σύμβολο του Υδραϊκού λιμανιού! Την οικογένεια Βλαχόπουλου τιμά ιδιαίτερα το γεγονός ότι παρά την απείρως πιο συμφέρουσα οικονομική προσφορά που είχε για αγορά του σκάφους από Άγγλο, προτίμησε την πατριωτική λύση της παραμονής του στα γνώριμα νερά του λιμανιού μας!»
Το χρονικό της διάσωσης
Όταν στα τέλη του 1998 το καΐκι σταμάτησε τα δρομολόγιά του, το Ιστορικό-Αρχείο Μουσείο Ύδρας ως φορέας-ιδιοκτήτης ξεκίνησε φιλότιμες ενέργειες για τη διάσωση κι αποκατάσταση του «ΕΛΕΝΗ Π.», προκειμένου να γίνει πλωτό παράρτημα του Μουσείου. Το Ίδρυμα Κωστοπούλου προχώρησε τότε σε γενναία χορηγία για τη διάσωσή του. Αρχικά το ΙΑΜΥ συνέταξε προγραμματική σύμβαση με τον ΕΟΤ ως φορέα διαχείρισης, όπου είχε περάσει δυο φορές από Ευρωπαίκό διαγωνισμό που όμως και τις δυο φορές απέβη άγονος, με έναν και μόνο ενδιαφερόμενο και ενώ υπήρχαν ώριμα τεύχη δημοπράτησης και μελέτη βιωσιμότητας του σκάφους. Στη συνέχεια για τη διάσωση μερίμνησε το Υπουργείο Ανάπτυξης με αποτέλεσμα όμως οι προσπάθειες να αποβούν και πάλι άκαρπες.
Από τότε κατά καιρούς, με τελευταία προσπάθεια το 2015, γίνονταν από την πλευρά του ΙΑΜΥ και της Διευθύντριάς του Ντίνας Αδαμοπούλου, ενέργειες για τη σωτηρία και αποκατάσταση του «Ελένη Π.».
Δυστυχώς δεν επετεύχθη εγκαίρως η όποια λύση διάσωσης και το παραδοσιακό καΐκι έσβησε άδοξα, 20 χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια αναγέννησής του, λόγω έλλειψης κονδυλίων και ένταξής του σε ευρωπαΐκά προγράμματα. Αυτό και άλλα 23 παραδοσιακά σκαριά βρέθηκαν στην ίδια μοίρα.
Η επόμενη μέρα για το Ελένη Π.
Η Διευθύντρια του Ιστορικού Αρχείου Μουσείου Ύδρας, Ντίνα Αδαμοπούλου έδωσε στη ΦτΥ ενδιαφέροντα στοιχεία για την επόμενη μέρα του διατηρητέου ιστορικού σκαριού. Με τον νέο νόμο του Υπουργείου Πολιτισμού το «Ελένη Π.» θα μπορεί μέσω μιας ρεπλίκας που θα δημιουργηθεί να ξαναζήσει και πάλι με νέα μορφή.
Σύμφωνα με την πρόταση που κατατέθηκε το 2017 από τους εταίρους-φορείς (Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, Υπουργείο Πολιτισμού- Διεύθυνση πολιτιστικής και Άυλης κληρονομιάς-, Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), πρόκειται να γίνει ελεγχόμενη διάλυση του σκάφους, μια και πλέον δεν μπορεί να διασωθεί βάσει της σημερινής του κατάστασης. Σύντομα θα υπάρξει τελική απάντηση καθώς μετά από τη σύμφωνη γνώμη του ΚΑΣ, το «Ελένη Π.» θα διαλυθεί και θα κατασκευαστεί ομοίωμά του, θα γίνει ψηφιοποίηση των ναυπηγικών του γραμμών, θα γίνει διατήρηση και συντήρηση των μουσειακών μερών που σώζονται, (άγκυρες, βάρκες κλπ.) ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου ένα ακριβές αντίγραφο σκάφους που θα είναι πλωτό παράρτημα του Ιστορικού Αρχείου-Μουσείου Ύδρας.
πηγή: koinoniki.gr