Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός έμεινε στην ιστορία ως Ιουλιανός ο Παραβάτης. Τον μειωτικό χαρακτηρισμό δεν τον απέκτησε εξαιτίας των διωγμών, αφού κατά την άσκηση της δική του εξουσίας δεν έγιναν διωγμοί, αλλά εξαιτίας ενός διατάγματος. Την εποχή του Ιουλιανού ο χριστιανισμός ήταν αρκετά ανδρωμένος και ένας νέος διωγμός θα είχε καταστροφικές συνέπειες κυρίως για το στράτευμα αφού μεγάλο μέρος των λεγεώνων ήταν επανδρωμένο με χριστιανούς. Ο Ιουλιανός ήθελε να επαναφέρει την παλιά θρησκεία της οποίας ήταν οπαδός , ήθελε όμως να το κάνει χωρίς να χυθεί αίμα. Ο Ιουλιανός ήταν βαθύς γνώστης της ελληνικής φιλοσοφίας και είχε μαθητέψει δίπλα σε όλους τους ανθρώπους που εκείνη την εποχή διατηρούσαν ζωντανή την παλιά θρησκεία, ποτισμένος λοιπόν από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα ήξερε ότι ο σπόρος της θρησκείας θα φύτρωνε ξανά μέσα από την παρεχόμενη παιδεία. Έφερε λοιπόν έναν διάταγμα με το οποίο απαγόρευε την διδασκαλία των κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από χριστιανούς δασκάλους, αφού θεωρούσε ότι ο χριστιανός δάσκαλος που δεν πίστευε στους παλιούς θεούς δεν μπορούσε να μεταλαμπαδεύσει το πνεύμα των κειμένων των αρχαίων ελλήνων που αποτελούν έναν ύμνο για την ζωή αφού ο ίδιος ως χριστιανός πίστευε στην απαξίωση της επίγειας ζωής και στη φροντίδα και την προετοιμασία της επουράνιας . Όμως οι ηγέτες του χριστιανικού δόγματος γνώριζαν πόσο επικίνδυνο ήταν αυτό το διάταγμα και γι αυτό του έδωσαν τον τίτλο του ‘’παραβάτη’’.
Σήμερα ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο διάταγμα με το οποίο, όποιος μαθητής με υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του δεν θέλει να παρακολουθεί το μάθημα των θρησκευτικών θα μπορεί να απαλλάσσεται από αυτό. Και εάν αυτό σας φαίνεται ως ρηξικέλευθο μην βιαστείτε να πιστέψετε ότι βρισκόμαστε μπροστά στην εμβάπτιση ενός νέου ‘’ παραβάτη’’. Το υπουργείο πήρε αυτήν την απόφαση σε πλήρη συμφωνία με τους εκκλησιαστικούς παράγοντες και αυτό φαίνεται άλλωστε και από την χλιαρή αντίδραση που υπήρξε από την μεριά της εκκλησίας. Από το 2002 ο συνήγορος του πολίτη με συνεχείς παρεμβάσεις ζητούσε από το υπουργείο παιδείας την συγκεκριμένη ρύθμιση, φτάνοντας λοιπόν το υπουργείο σε αδιέξοδο βρήκε τελικά μια φόρμουλα που για όσους γνωρίζουν την λειτουργία του σχολείου κρίνεται ως ανεδαφική και μη εφαρμόσιμη. Για άλλη μια φορά το υπουργείο παιδείας αντί να προχωρήσει στην ουσιαστική επίλυση ενός προβλήματος προτιμά την διαχείριση του με στόχο τις μικρότερες δυνατές απώλειες σε επίπεδο αντιδράσεων και ψήφων.
Q.E.D. (quod erat demonstrandum)