Διαβάζοντας το δελτίο τύπου που εξέδωσε το γραφείο τύπου του δήμου Σαλαμίνας, σχετικά με τη σύλληψη του υπαλλήλου καθαριότητας, διαπιστώνω ότι σε αυτό το κείμενο των 14 γραμμών συνοψίζεται όλη η παθογένεια του ελληνικού κράτους και κατά επέκταση της Ελληνικής κοινωνίας, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και συντηρείται από την δημιουργία του ελληνικού κράτους μέχρι και σήμερα. Η παθογένεια αυτή που έχει διαβρώσει τα πάντα έχει σαν πρώτο διδάξα το κράτος, με τους πολίτες να ακολουθούν, να παραδειγματίζονται- από αυτό- και στη συνέχεια να συμπεριφέρονται σαν αυτό.
Όταν ο ίδιος ο Δήμαρχος ομολογεί ότι παρανομεί και την παρανομία την ονομάζει στοίχημα-ρίσκο τότε ο καθένας μπορεί να πάρει το δικαίωμα να ρισκάρει και να καταπατήσει τους νόμους για το δικό του καλό. Οι νόμοι στην Ελλάδα, όπως γράφει ο Β. Ραφαηλίδης στο βιβλίο του, "Ιστορία(κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους", χωρίζονται σε νόμους Ι.Χ και νόμους Δ.Χ, πιο συγκεκριμένα γράφει: «…σ’ αυτόν τον τόπο είναι δύσκολο να πεις ποιος ενεργεί νόμιμα και ποιος παράνομα. Αυτοί που ενεργούν πιο νόμιμα είναι σίγουρα οι παράνομοι. Τουλάχιστον αυτοί ενεργούν βάσει του δικού τους ΙΧ νόμου, γνωρίζοντας πως και ο ΔΧ νόμος δεν είναι παρά ΙΧ κι αυτός, σε τελική ανάλυση, αφού φκιάχτηκε για να υπηρετήσει μικρές ομάδες ανθρώπων κι όχι την κοινωνία στο σύνολό της. Παρανομείτε, λοιπόν, προκειμένου να αισθάνεστε νόμιμοι!»
Η ορολογία που χρησιμοποιεί ο αρθογράφος του δελτίου τύπου μας δείχνει καθαρά το πώς αντιμετοπίζονται οι νόμοι στη χώρα μας. Έτσι έχουμε το «στοίχημα» από τη μία πλευρά , το οποίο σημαίνει «κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα και κυρίως τους νόμους», και το «ρίσκο» απ’ την άλλη «δηλαδή τη περίπτωση που μας κάτσει η στραβή και κάποιος "ασυνείδητος "εφαρμόσει τελικά το νόμο και μας πιάσουν».
Πολλές φορές αυτός που αναλαμβάνει να εφαρμόσει το νόμο βγαίνει εκτεθημένος, «ο αστυνόμος που επεμβαίνει γράφει ο Ραφαηλίδης απλώς διακινδυνεύει ασκόπως. Επεμβαίνοντας, απλώς καλύπτει την ενοχή του προισταμένου του. Ο προιστάμενος ξέρει ότι παράνομα έγινε προιστάμενος, κάποιος νόμος παρακάμφτηκε για να γίνει προιστάμενος, ο υφιστάμενος ξέρει πως κάποιος κουμπάρος τον διόρισε φύλακα των νόμων, ο κουμπάρος ξέρει πως είναι παράνομο που τα πράγματα γίνοντια έτσι, εν ολίγοις όλοι ξέρουν πως τελούν εν πλήρει παρανομία και ωστόσο όλοι αγωνίζονται για την επιβολή του νόμου στους παρανόμους. Οι οποίοι με τη σειρά τους ξέρουν πως οι διώκτες τους είναι παράνομοι, και συνεπώς έχουν συνείδηση πως οι δικές τους παράνομες πράξεις δε μπορεί παρά να είναι νόμιμες, αφού αυτοί που τους κυνηγούν είναι παράνομοι»
Σε αυτό το σκηνικό του παραλόγου οι λέξεις «ρίσκο» και «στοίχημα» εμφανίζονται στις επίσημες ανακοινώσεις του γραφείου τύπου του Δημάρχου αφού για αυτόν και του συνεργάτες του αποτελούν προφανώς ορθές πολιτικές πρακτικές. Στο ίδιο σκηνικό όμως φαίνεται ότι κινείται και η αντιπολίτευση, αφού από την πλευρά της δεν υπήρξε καμία αντίδραση σε αυτή την τόσο γλαφυρή ανακοίνωση