(μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στην Lifo)
Από την άλλη μας θλίβει γιατί ο δικός μας δήμος απέχει παρασάγγας να χαρακτηριστεί ως τέτοιος.
Τι κάνει όμως αυτούς τους τρεις δημάρχους να ξεχωρίζουν;
Οι επιχειρηματικές επιδεξιότητες του Μπουτάρη που προσπαθεί να μεταμορφώσει την Θεσσαλονίκη σε τουριστικό προορισμό.
Ο δήμαρχος Χανίων που έχει κάνει σημαντικά βήματα για την εξυγίανση του δήμου και χρησιμοποιώντας κοινοτικά κονδύλια έκανε την πόλη ανταγωνιστική ευελπιστώντας σε επενδύσεις ύψους 27 εκ
Τέλος η Δήμαρχος Βέροιας δημιουργώντας ένα κοινωνικό δίκτυο βασιζόμενο σε εθελοντές και επιπλέον προχώρησε στην παραχώρηση εκτάσεων σε πολίτες για καλλιέργειες.
Αντίθετα ο δικός μας δήμος φιγουράρει στους υπερχρεωμένους δήμους. Το όραμα όλων των δημάρχων μέχρι τώρα αρχίζει και τελειώνει με την αποχέτευση, τα σκουπίδια και τα χρέη που βρήκαν από τους προηγούμενους. Όχι ότι αυτά δεν είναι σημαντικά. Δυστυχώς όμως ούτε αυτά δεν επιλύονται.
Τελευταία μας έχει προκύψει το όραμα της Σαλαμίνας ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης. Αλλά το 2020 μοιάζει μακρινό. Ιδιαίτερα τώρα που όλα αλλάζουν και όλα ανατρέπονται σε τι Ευρώπη άραγε η Σαλαμίνα θα είναι πολιτιστική πρωτεύουσα.