Οι μητροπολίτες, οι επίσκοποι, οι παπάδες της υπαίθρου βαδίζουν επικεφαλής του πληθυσμού. Υπάρχουν πληροφορίες για μια πολυαίμακτη μάχη κοντά στο Ναύπλιο, μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων, όπου χάθηκαν έξι χιλιάδες Τούρκοι. Ανακοινώθηκε μια δεύτερη μάχη στην περιοχή της ωραίας κοιλάδας των Τεμπών, όχι μακριά από τη Λάρισα, όπου επαναλήφθηκε η ίδια μανία, η ίδια γενναιότητα, η ίδια επιτυχία των Ελλήνων.
Βεβαιώνεται ότι ο Πετρόμπεης και άλλοι οπλαρχηγοί, πορευόμενοι επικεφαλής 25 χιλιάδων ανδρών, πέρασαν το Εξαμίλι, την πιο προωθημένη περιοχή προς τον Ισθμό της Κορίνθου, για να ενωθούν με τους άλλους Ελληνες.
Όλοι οι κάτοικοι της Αττικής έστειλαν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους για ασφάλεια στη Σαλαμίνα, λέγοντάς τους: Θα χηρέψετε ή θα νικήσουμε. Ο καπετάνιος ενός πλοίου, που έφτασε τελευταία στην Τεργέστη, αναφέρει ότι η πόλη των Πατρών, από όπου απέπλευσε στις 20 Απριλίου, τυλίχτηκε στις φλόγες. Οι εξεγερμένοι, έχοντας επικεφαλής τους τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ύψωσαν το λάβαρο της επανάστασης την 1η Απριλίου [νέο ημερολόγιο] και οι Επτανήσιοι της Κεφαλληνίας, της Ζακύνθου, της Ιθάκης έδωσαν το σήμα της αναγέννησης της Πελοποννήσου, σφάζοντας τους Τούρκους, οι οποίοι, από τη μεριά τους, έβαλαν φωτιά στην πόλη. [...] (Εικονογράφηση από τον πίνακα του Κωνσταντίνου Παρθένη «Η αποθέωσις του Αθανασίου Διάκου».)