Στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα «Τα Νέα» σημειώνει: Ο 50χρονος Γ. είναι μόνιμος καθηγητής με πολυετή πείρα στο σύστημα εκπαίδευσης της Ελλάδας, πατέρας δύο παιδιών που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις και την τελευταία εβδομάδα κοιμάται στον αυτοκίνητό του.
Από πέρυσι δουλεύει ταυτόχρονα σε τρία με τέσσερα σχολεία, συχνά σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, την οποία και διανύει με το αυτοκίνητό του και προσωπικά του έξοδα (το υπουργείο Παιδείας δικαιολογεί οδοιπορικά μέχρι ενός συγκεκριμένου ποσού, το οποίο ξεπερνάει κάθε μήνα).
Φέτος δεν πήρε απόσπαση όπως είχε ζητήσει, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην άλλη άκρη της Ελλάδας από την περιοχή κατοικίας του, να μην έχει να πληρώσει το πανάκριβο ενοίκιο που του ζητούν και να σκέφτεται τώρα να δουλέψει δεύτερη δουλειά και το βράδυ σε ένα ξενοδοχείο για να μπορέσει να εξασφαλίσει μια στέγη.
Αυτή είναι η κατάσταση των εκπαιδευτικών σήμερα τη χώρα μας: Δάσκαλοι και καθηγητές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, περιφερόμενοι ανά την Ελλάδα, με πενιχρούς μισθούς, χωρίς πολλές φορές τη δυνατότητα ούτε στο αυτονόητο δικαίωμα της στέγης.
Ο Γ. δεν θέλει να αποκαλύψει τα στοιχεία του (βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας μας) για ευνόητους λόγους.
«Τουλάχιστον έχω το αυτοκίνητό μου και μπορώ να κοιμάμαι σ' αυτό» λέει. Διηγείται σχεδόν κλαίγοντας: «Δεν ενδιαφέρονται για εμάς. Είμαστε απλοί αριθμοί για το κράτος σήμερα. Εγώ γι' αυτούς είμαι ένας αριθμός μητρώου. Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κόψουν χρήματα. Ολοι οι εκπαιδευτικοί έρχονται πια στα σχολεία με τα ταπεράκια τους, με λίγα τρόφιμα, γιατί δεν έχουν λεφτά».
«Η οικογένειά μου πρέπει να πληρώνει τέσσερα ενοίκια σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις και λογαριασμούς για τέσσερα σπίτια. Η οργανική μου θέση είναι στα Χανιά, το σπίτι μου στην Ημαθία, ώς πέρυσι έπαιρνα αποσπάσεις, φέτος δεν πήρα, και τα δυο μου παιδιά σπουδάζουν - το ένα σε ένα νησί και το άλλο στην Αθήνα.
»Πήγαινα και πηγαίνω σε τρία - τέσσερα σχολεία για να διδάξω ώστε να καλύψω το ωράριό μου. Στα Χανιά τα σπίτια είναι πανάκριβα. Στην αρχή της χρονιάς βρήκα στέγη για λίγο με την παρέμβαση του δημάρχου της περιοχής. Εμεινα για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, όπου όμως τώρα έρχονται μαθητές και έπρεπε να φύγω. Πήρα στον διευθυντή Εκπαίδευσης, στο υπουργείο Παιδείας, τίποτα. Τώρα σκέφτομαι να δουλέψω σε ένα ξενοδοχείο τα βράδια ώστε να εξασφαλίσω μια στέγη».
«Tρέχω και δεν φτάνω στα... διαλείμματα»
Η Κατερίνα Τσακιρίδου είναι καθηγήτρια Πληροφορικής και δουλεύει ταυτόχρονα στην περιοχή του Εβρου σε 4 σχολεία (5 μαζί με το ένα σχολείο όπου συστεγάζεται στο ίδιο συγκρότημα με άλλο).
«Μετακινούμαι τη διάρκεια της εβδομάδας σε 4 διαφορετικά σχολεία. Στο σχολείο όπου είναι η οργανική μου θέση κάνω 3 ώρες την εβδομάδα. Συμβαίνει σε μια ημέρα να κάνω τις δυο πρώτες ώρες σε ένα σχολείο και την τρίτη ώρα του ίδιου πρωινού σε άλλο σχολείο που είναι 15 χιλιόμετρα απόσταση και πρέπει να φτάσω εκεί στη διάρκεια ενός διαλείμματος, δηλαδή σε 15 λεπτά… Παλιά έτρεχα στον δρόμο για να προλάβω, αλλά μετά σκέφτηκα ότι έχω δυο παιδιά, δεν μπορώ και να σκοτωθώ στον δρόμο. Αν πάθω κάτι, θα το πάθω για ένα 5λεπτο έναρξης του μαθήματος…».
Η κυρία Τσακιρίδου συνεχίζει λέγοντας ότι «συνήθως φτάνω τρέχοντας όταν έχει χτυπήσει το κουδούνι. Δεν προλαβαίνω να γνωρίσω τα παιδιά ούτε να καλλιεργήσω προσωπική σχέση μαζί τους. Συχνά όταν βαθμολογώ, έχω το γραπτό του παιδιού μπροστά μου και φωνάζω το όνομα του για θα θυμηθώ ποιος είναι, μήπως και ξεχάσω την πραγματική παρουσία και εικόνα του στην τάξη. Μερικές φορές ξυπνάω το πρωί και κάνω πέντε λεπτά να θυμηθώ σε ποιο σχολείο έχω να πάω σήμερα».
«Δουλεύω σε τρία σχολεία, όλη μέρα οδηγώ»
«Δουλεύω ταυτόχρονα σε τρία σχολεία στην Γ’ Περιφέρεια της Αθήνας, ενώ εγώ μένω στον Πειραιά. Ολη μέρα οδηγώ. Δεν προλαβαίνω να βοηθήσω τον γιο μου που φέτος δίνει Πανελλαδικές» λέει ο Στάθης Στεργίου, χημικός στην Γ’ Περιφέρεια Δυτικής Αττικής.
«Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή δουλεύω την ίδια ημέρα σε δύο διαφορετικά σχολεία. Τις τρεις πρώτες ώρες στο 1ο Λύκειο Περιστερίου και την 4η στο Γυμνάσιο Περιστερίου. Στην Α’ Γυμνασίου διδάσκω και Βιολογία και Φυσική. Βέβαια να πούμε ότι στην Ελλάδα η παραπαιδεία θερίζει. Δεν μπορεί να γίνει σωστά η δουλειά στο δημόσιο σχολείο. Προσπαθούμε όλοι όσο περισσότερο μπορούμε, αλλά δεν αρκεί. Εγώ για παράδειγμα κινούμαι μεταξύ τριών σχολείων και δεν προλαβαίνω τίποτα. Αναρωτιέμαι αν ενδιαφέρεται κανείς για τον τελικό αποδέκτη όλων αυτών που είναι ο μαθητής».
in.gr