Οδύνη ψυχής και πόνος καρδίας είναι τα αισθήματα που μας κατακλύζουν τις δύσκολες αυτές ημέρες και ώρες, κατά τις οποίες εκοιμήθη εν Κυρίω και μετέστη προς την αιωνιότητα, ο πράος και ταπεινός τη καρδία Επίσκοπος και Ποιμενάρχης μας, ο πραγματικός Άγγελος της των Λαρισαίων Εκκλησίας, αείμνηστος ήδη Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρός Ιγνάτιος. Ευρισκόμενος στο Μαϊάμι και έχοντας σχεδόν ολοκληρωθεί μέσα στο χειρουργείο επιτυχώς η μεταμόσχευση ήπατος, προδόθηκε από αλλεπάλληλες θρομβώσεις, ύστερα από τις οποίες κατέληξε, εκδημώντας προς τον Κύριον, τον οποίον στην ζωή του τόσο ηγάπησε.
Άπνους και ήρεμος τώρα εμβατεύει στην αιώνια και άληκτο χαρά της Βασιλείας των Ουρανών.
Ο μακαριστός Ποιμενάρχης μας δεν αρεσκόταν ποτέ σε επαίνους και υψηλά λόγια γι’ αυτό και όσοι κατά καιρούς εζήτησαν ή επρότειναν τιμητικές διακρίσεις για το πρόσωπό του ή το έργο του, τον έβρισκαν ιδιαίτερα αρνητικό. Όμως τώρα που εισήλθε στην αιωνιότητα ας μου επιτρέψει να του απευθύνω δύο λόγους όχι τιμητικούς αλλά ευχαριστηρίους για όλα όσα προσέφερε σε εμάς, τους κληρικούς του, τα πνευματικά του παιδιά και το φιλόχριστο ποίμνιό του.
Σε ευχαριστούμε Γέροντά μας περιπόθητε για όλα εκείνα τα οποία μας εδίδαξες από της παιδικής μας ηλικίας, την βαθειά πίστη και εμπιστοσύνη στον άγιο Θεό, την χαρακτηριστική ευλάβειά σου στην Υπεραγία Θεοτόκο, την Φανερωμένη, την τιμή στους αγίους της Εκκλησίας μας, το σπάνιο ήθος σου, την ευγένεια της ψυχής σου, την καλωσύνη και αγαθότητα της καρδίας σου, το ευθές του χαρακτήρος σου και κυρίως το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα αυτό της ανεξικακιας και μακροθυμίας σου προς όλους.
Σε ευχαριστούμε που υπήρξες για όλους τους κληρικούς σου πατέρας στοργικός, υπόδειγμα εναρέτου ζωής, ενδιαφερόμενος για την πνευματική τους ανύψωση και την οικογενειακή τους γαλήνη και ευτυχία.
Σε ευχαριστούμε που μας εδίδασκες διαρκώς αυτό που εσύ εβίωνες την αγάπη στον Θεό και στην εικόνα του, τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτου αξίας, δυνάμεως, θέσεως ή ισχύος.
Σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να αγαπάμε τον κάθε άνθρωπο και κυρίως τον πονεμένο, τον πτωχό, τον ασθενή, τον γέροντα, το ορφανό, για την ανάπαυση των οποίων έκτισες τόσα ιδρύματα, μέσα στα οποία θεραπεύεται εμπράκτως ο ανθρώπινος πόνος και κυριαρχεί η αγάπη.
Σε ευχαριστούμε για όλα αυτά τα χρόνια Γέροντά μας, που με την τόσο φιλάνθρωπη καρδιά σου και τον βαθειά θεολογικό σου λόγο, ζέστανες τις παγωμένες καρδιές του ποιμνίου σου, χαρίζοντάς τους στιγμές μοναδικές λειτουργικού μεγαλείου, ευλογημένης συνεργασίας, ενότητος και ομοψυχίας, ώστε ο πυρήνας των εθελοντών του φιλανθρωπικού έργου της Ιεράς Μητροπόλεως ανδρών και γυναικών να είναι άξιος προς μίμησιν, δυνατός και ισχυρός όσο κανείς άλλος παράγοντας ανιδιοτελούς προσφοράς και θυσιαστικής διακονίας.
Σε ευχαριστούμε, ακόμη γιατί ενώ ήσουν τόσο ψηλά στις συνειδήσεις των ανθρώπων, προτιμούσες τα ταπεινά σκηνώματα, διδάσκοντας ακόμη και με αυτήν την λιτή και τόσο απλή ζωή σου την αρετή της απλότητος και της ανιδιοτέλειας, και συγχρόνως ενώ εσύ ήσουν πραγματικά η πηγή μεγάλων αξιών και δυνάμεων, ανεγνώριζες πάντα στους άλλους την δική τους τιμή και ιδιαίτερα τις αξίες τους λέγοντας τους το περίφημο αξίζεις, όπως τόνισε τις ημέρες αυτές και ο π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός: «Έλεγε στους άλλους αξίζεις, επειδή ο ίδιος άξιζε τόσο πολύ!»
Σε ευχαριστούμε που σε όλη την ζωή σου, τόσο στην εν Σαλαμίνι λαμπρά ιερατική διακονία σου, όσο και στην Λάρισα κατά την πονεμένη πλην όμως Θεοφιλή αρχιερατεία σου αγάπησες τόσο πολύ τους νέους και τις νέες, τα παιδιά μας, για τα οποία θυσιαστικά εργάστηκες, ώστε να αγαπήσουν τον Θεό και να ακολουθούν τον δρόμο του πιστά, όπως αυτό ήταν πάντα η μεγάλη αγωνία σου να συνδεθούν οι νέοι μας με τον Χριστό και την Εκκλησία ώστε να έχει πληρότητα η ζωή τους και να μην αναζητούν την αληθινή χαρά σε μολυσμένες πηγές.
Σε ευχαριστούμε όμως γιατί μας δίδαξες πολλά και κατά το μαρτυρικό σου τέλος, εσήκωσες το βάρος της ασθενείας σου αγόγγυστα και μαζί με το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, την ταπείνωση, μας έλεγες: «Του Κυρίου εσμέν, Γεννηθήτω το θέλημά Σου Κύριε…» και αποχαιρετώντας μας, μας είπες την ύστατη ώρα » ό,τι θέλει Εκείνος, εύχεσθε παιδιά…να έχετε την ευχή μου…και μέσα στο χειρουργείο αποχαιρετώντας τον αγαπημένο σου π.Ιγνάτιο σαν να το ήξερες του είπες: » Δεν θα τα καταφέρω, να έχεις την ευχή μου…» , όπως πολλάκις έδωσες την ευχή σου και στον ευλογημένο σου Διάκονο π.Μωϋσή, που σε υπηρέτησε θυσιαστικά άχρι τέλους.
Θέλουμε όμως να σε ευχαριστήσουμε προκαταβολικά εμείς τα πνευματικά σου παιδιά, οι ιερείς που με τα άγια χέρια σου μας χειροτόνησες και το φιλόχριστο ποίμνιό της Μητροπόλεώς σου, που τόσο ηγάπησες και για το οποίο αισθανόσουν πολύ μεγάλη υπερηφάνεια για τις προόδους του τις πνευματικές και όχι μόνον, θέλουμε λοιπόν να σε ευχαριστήσουμε και για το γεγονός της γλυκύτατης παρουσίας σου στην ζωή μας και στις καρδιές μας και από δω και πέρα και όπως ακριβώς ο Όσιος Διονύσιος, ο εν Ολύμπω έστελνε θεία παρηγορία στα πνευματικά του παιδιά από τον Ουρανό, έτσι και Συ, πνευματικέ μας πατέρα και Διδάσκαλε μην μας εγκαταλείψεις ποτέ αλλά από την εν Ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία να μας στέλνεις δρόσους πνευματικής αγαλλιάσεως και τον θείο γλυκασμό της χάριτος του Θεού, τον οποίο ακράδαντα πιστεύουμε πως αντικρίζεις στην πολυπόθητή σου Βασιλεία των Ουρανών, εξ’ αιτίας των κόπων και των μόχθων σου σε αυτόν εδώ τον κόσμο και κυρίως εξ ‘αιτίας της απλότητος και αγαθότητος της καρδίας σου, αλησμόνητε και αείμνηστε πνευματικέ μας νυμφαγωγέ.
Την ευχή σου να έχουμε!
