του Βαγγέλη Σπανού
Ο Καναδός επιστήμονας Kurtis Baute έμεινε για 15 ώρες σε έναν αεροστεγώς κλεισμένο με νάιλον χώρο 3Χ3 μαζί με 200 φυτά, όπως μεταδίδει το BBC. Όταν αναγκάστηκε να βγει, καθώς τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα ανέβαιναν απειλητικά, χαρακτήρισε το πείραμά του "τεράστια επιτυχία".
Ο αέρας που οι άνθρωποι εκπνέουν έχει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από αυτόν που εισπνέουν, κάτι που σημαίνει ότι τα επίπεδά του CO2 ανέβαιναν, όσο ο επιστήμονας ήταν κλεισμένος στον νάιλον θόλο του.Όταν τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα φτάσουν το 10%, τότε οι άνθρωποι μπορεί να πάθουν εγκεφαλικές βλάβες, να πέσουν σε κώμα, ακόμα και να πεθάνουν.
Ο Baute ήλπιζε ότι τα φυτά που χρησιμοποιούν το φως του ήλιου για να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο, θα βοηθούσαν για να σταθεροποιηθούν τα επίπεδά του CO2 στον θόλο. Αλλά ο συννεφιασμένος καιρός δεν επέτρεψε αυτή τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, κι έτσι αναγκάστηκε να σταματήσει το πείραμα, αν και αρχικά σκόπευε να μείνει μέσα στον θόλο για τρεις μέρες. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να δείξει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στον καθαρό αέρα, αλλά δυστυχώς δεν τον απολαμβάνουν όλοι. Ο Καναδός επιστήμονας πρότεινε επίσης να τρώμε λιγότερο κρέας, να οδηγούμε λιγότερο και να προτρέψουμε και άλλους να κάνουν το ίδιο, έτσι ώστε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύεται στην ατμόσφαιρα.
Ο Baute ήλπιζε ότι τα φυτά που χρησιμοποιούν το φως του ήλιου για να μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο, θα βοηθούσαν για να σταθεροποιηθούν τα επίπεδά του CO2 στον θόλο. Αλλά ο συννεφιασμένος καιρός δεν επέτρεψε αυτή τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης, κι έτσι αναγκάστηκε να σταματήσει το πείραμα, αν και αρχικά σκόπευε να μείνει μέσα στον θόλο για τρεις μέρες. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να δείξει τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στον καθαρό αέρα, αλλά δυστυχώς δεν τον απολαμβάνουν όλοι. Ο Καναδός επιστήμονας πρότεινε επίσης να τρώμε λιγότερο κρέας, να οδηγούμε λιγότερο και να προτρέψουμε και άλλους να κάνουν το ίδιο, έτσι ώστε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα που εκλύεται στην ατμόσφαιρα.
Να προσθέσω ότι καλό θα ήταν να ξοδεύουμε και λιγότερο νερό. Kαι να μην τα ρίχνουμε όλα στον καιρό. Ότι δεν βρέχει, δηλαδή. Αλλά ακόμα και αν έβρεχε πιο συχνά, με τόσα εκατομμύρια τουρίστες που έρχονται κάθε χρόνο, πώς να μην δεχτούν πολλή πίεση οι υποδομές γενικά. Γιατί δεν είναι μόνο το νερό. Και δεν είναι μόνο και οι υποδομές. Είναι και τα σκουπίδια που πολλαπλασιάζονται σε θάλασσες και ακτές. Παρεμπιπτόντως, μάζεψα και την Πέμπτη μερικά πλαστικά, ανάμεσά τους και μία πετονιά που είχε γίνει κουβάρι στον βυθό στα Περιστέρια Σαλαμίνας, ίσως την καλύτερη ακτή σε όλη την Αττική.
Εκεί που το καλοκαίρι αράζουν στα δύο νησάκια της, καμία εκατοστή μέτρα από την ακρογιαλιά, πολλά σκάφη, ακόμα και κατασκηνωτές. Αλλά τώρα τέλη Οκτώβρη πια, είχε μόνο γλάρους και θαλασσοκόρακες. Τους έβγαλα δύο φωτογραφίες, μαζί με τις κατσούλες, τους κακαρέλους, τις καλόγριες, κάτι σάλπες, έναν γύλο, μία χειλού, ένα μπαρμπουνάκι, ένα σαργουδάκι και μία μικρή επίσης τσιπούρα.Αλλά πέταξαν μακριά, λίγο πριν φτάσω στα νησιά. Μάλλον δεν είχαν νεοσσούς, όπως μια φορά που με κουτσουλούσαν πιο παλιά.
