Πανοραμικές λήψεις από την άδεια παραλία του Μπόρνμουθ που γέμισε ξανά στην Αγγλία, από την πλατεία του Τορίνο με τα καφέ και τα εστιατόρια να έχουν και πάλι κόσμο στην Ιταλία, από τους πιστούς που επέστρεψαν στις εκκλησίες στην Ελλάδα. Από τους πολυσύχναστους δρόμους στο Ανόι του Βιετνάμ - όπου δεν καταγράφηκε ούτε ένας θάνατος από τον ιό - και το Μέριλαντ των ΗΠΑ, από την υπαίθρια αγορά που λειτουργεί ξανά στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης.
Μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις, όπως λένε, αλλά μία υποβρύχια φωτογραφία ίσως να αξίζει ακόμα περισσότερες. Ειδικά μετά από σχεδόν 1,5 μήνα χωρίς πλάνα στο απέραντο γαλάζιο. Ήταν 16 Απριλίου όταν χάλασε η υποβρύχια μηχανή και με το κρύο που έκανε για την εποχή, δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα ούτε τα μελανούρια στην αγαπημένη μου ακτή. Την Παρασκευή 29 Μάη πια, έπαιζαν, όμως, με τις καλόγριες και τα γαϊτανούρια, εκτελώντας το καλοκαιρινό χορευτικό τους στα κρυστάλλινα νερά. Είναι μία κίνηση που κάνουν μόνο το καλοκαίρι, ανεβαίνοντας από τον βυθό στην επιφάνεια, όπου γίνονται μία μεγάλη μπάλα. Τον χειμώνα μένουν στον πυθμένα, μαζί με τους σαργούς, τις σάλπες, τις μουρμούρες, τους κακαρέλους και τα άλλα παιδιά. Ούτε τα ψάρια γουστάρουν τον χειμώνα τελικά. Σαν τα κοπάδια αθερίνας που εμφανίστηκαν με την καλοκαιρία κι αυτά. Για την ακρίβεια όλα τα πλάσματα του κόσμου θέλουν τον ήλιο που είναι σαν να μας χαμογελάει όταν βγαίνει από τη μαύρη συννεφιά και πλανιέται στη θάλασσα και τη δαντελένια ακρογιαλιά.
