Με αφορμή της συμπλήρωσης τριών ετών από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης κύρου Ιγνατίου
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ(ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΤΟΤΕ) ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΩΣ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ (+WESTON ΜΑΪΑΜΙ 26-6-2018)
του Αρχιμ. Αχιλλίου Τσούτσουρα
Υπάρχουν στιγμές στην ζωή του ανθρώπου, που είναι σίγουρα καθοριστικές για την όλη πορεία του, τις κρατά με ιερότητα μέσα στο κέντρο της καρδιάς του και ανατρέχει σε αυτές σε δύσκολες ώρες και στιγμές, που χρειάζεται η ψυχή του πνευματική ενίσχυση.
Και είναι αλήθεια πώς πολύ δύσκολα ξεφεύγουν κάποια γεγονότα από τον νου του, όταν αυτά συνέβησαν κάποια στιγμή του χρόνου, χρωμάτισαν και κατά τη ρήση του Αγίου Εφραίμ, του Κατουνακιώτη ευωδίασαν την ζωή του.
Γυρνώντας την σελίδα του χρόνου αρκετά χρόνια πίσω και έχοντας την ύψιστη τιμή να αποτελούμε από της νεότητός μας, την μικρή συνοδεία του καλού και ευλογημένου πνευματικού μας καθοδηγητού, πατρός Ιγνατίου Λάππα, από την Σαλαμίνα, μας αξιώνει ο Θεός και φτάνουμε πεζοπορούντες, μία μικρή ομάδα φοιτητών, πνευματικών τέκνων του πατρός Ιγνατίου, σημερινών κληρικών και επιστημόνων, στους απόκρημνους βράχους και στα φριχτά και ασκητικά Κατουνάκια, ψηλά στην έρημο του Αγίου Όρους. Οι πνευματικές μας αναζητήσεις έντονες, ο ενθουσιασμός ιερός, η δύναμη της νεότητος αισθητή, ασυνήθιστοι βέβαια όλοι μας σε τέτοιες κοπιώδεις αναβάσεις, πορευόμαστε στις 22 Σεπτεμβρίου του1992, στην μοναστική αδελφότητα των Δανιηλαίων, την ευλογημένη αυτή συνοδεία με την οποία ο Μακαριστός Γέροντας μας, Ιγνάτιος, συνδεόταν από τα νεανικά του χρόνια.
Ο καιρός φθινοπωρινός αλλά ζεστός ακόμη, το τοπίο απαράμιλλο σε κάλλος παρά την σκληρότητα του, το έδαφος πετρώδες και η ανάβαση καθίσταται ολοένα και δυσκολότερη. Ένα ανθρώπινο λάθος που φάνηκε στη συνέχεια ότι ούτε ανθρώπινο ήταν, αλλά ούτε και λάθος, θα μας κάνει να χάσουμε τον προορισμό μας και σε μία διασταύρωση αντί να κάνουμε αριστερά για το κελί των Δανιηλαίων, πήραμε το δεξί μονοπάτι και βγήκαμε σε μία απέριττη πέτρινη αυλή, με αρκετή βλάστηση και λίγα περιποιημένα λουλούδια, που έδειχνε ότι ο τόπος αυτός ήταν ευλογημένος και σίγουρα κάποια συνοδεία ζούσε στην καλύβη αυτή. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μας ένας ψηλός καλόγερος σε προχωρημένη ηλικία, ο οποίος αν και φαινόταν πολύ αυστηρός στο ύφος του, μας καλωσόρισε με ιδιαίτερη ευγένεια και όπως φάνηκε στη συνέχεια με πολλή αγάπη.
" Καλώς ήλθατε, τί ζητάτε εδώ πάνω;. ποιός καλός Άγγελος σας έφερε εδώ πέρα; από πού μας έρχεσθε; " μας ρώτησε. -"Είμαι ο πατήρ Ιγνάτιος από την Σαλαμίνα και πηγαίνουμε με τα παιδιά στους Δανιηλαίους, θα μείνουμε εκεί απόψε, κάποιο λάθος φαίνεται να κάναμε στον δρόμο, αλλά η χαρά μας είναι μεγάλη που σας γνωρίζουμε..." -" Λάθη... δεν γίνονται τέτοια λάθη εδώ" είπε ο Γέροντας με ιδιαίτερα βαριά την φωνή του. Και αμέσως πήγε ο ίδιος, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, να επιμεληθεί του κεράσματος. Εμείς προσκυνήσαμε το θαυμάσιο εκκλησάκι της καλύβης, αφιερωμένο στον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο.
Λίγο πιο έξω ο σεβάσμιος Γέροντας σε ένα πάρα πολύ μικρό χώρο που μετά βίας μας χωρούσε όλους, ετοίμαζε το κέρασμα, λουκούμι, ρακί και κρύο νερό, που αν το συγκρατώ καλά στη μνήμη μου, έβγαινε απευθείας από τον βράχο. -" Εδώ στο Άγιον Όρος, μας είπε ο παππούς αυτός, να κοιτάξετε εσείς που είσθε μικροί να ωφεληθείτε, να πάρετε ευλογίες για τον κόσμο, όταν λέω κόσμο εννοώ τώρα που θα κατέβετε στον κόσμο πάλι, να αγαπήσετε περισσότερο τον Θεό και να γίνετε καλύτεροι, να προσφέρετε στην εκκλησία..." - "Ευχαριστούμε Γέροντα να εύχεσθε, του απαντήσαμε" Μέχρι αυτή την ώρα τον κοιτούσαμε με θαυμασμό και με απορία, γιατί ενώ μας δέχτηκε με αγάπη, τα λόγια του ήταν μόνο αυτά, λίγα έως ελάχιστα και δεν ξέραμε με ποιον άνθρωπο μιλούσαμε.
Την ώρα που μας είπε αυτά τα λιγοστά λόγια και καθώς ολοκλήρωνε, τον διακόπτει ο Δεσπότης μας, που τότε ήταν ιερεύς και ενώ δεν συνήθιζε ποτέ να το κάνει αυτό, του λέει: " ο πατήρ Εφραίμ είσθε; ο Κατουνακιώτης;."
Και τότε ο χαριτωμένος αυτός Γέροντας, απήντησε θετικά, κατεβάζοντας μόνο τα μάτια του προς τα κάτω... όλοι μείναμε έκπληκτοι με τον τρόπο, με τον οποίο βρεθήκαμε ενώπιον του αγίου αυτού ανδρός, αλλά και με το ότι δεν είχαμε ακόμη καταλάβει με ποιόν συνομιλούσαμε...
Η εποχή διαφορετική, οι φωτογραφίες ελάχιστες, η επικοινωνία όχι και τόσο εύκολη, παρά ταύτα όμως είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ποιός είναι εκείνος που μας υποδέχτηκε. Είχαμε διαβάσει, όλη η παρέα, το συγκλονιστικό βιβλίο που άναψε μία δυνατή φλόγα μέσα μας, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.Ιεροθέου, "Μία βραδιά στην έρημο του Αγίου Όρους" και είμαστε σε θέση παρά τη νεότητα μας και την απειρία μας, να καταλάβουμε ποιόν είχαμε απέναντί μας... Ήταν σαν να συνέβη μία αποκάλυψη μέσα μας, σαν κάτι απρόσμενο που του επέτρεψε ο καλός Θεός! Δεν μπορώ να ξεχάσω την μεγάλη χαρά και τον ενθουσιασμό, του γέροντος μας πατρός Ιγνατίου, όταν ο πατήρ Εφραίμ τον κοιτούσε με τα μεγάλα του μάτια και του απηύθυνε σχεδόν αποκλειστικά μόνο σε εκείνον, τον λόγο.
Αμέσως μετά, ο πατήρ Ιγνάτιος παρεκάλεσε τον σεβαστό Γέροντα, πατέρα Εφραίμ, έτσι όπως στεκόταν διαρκώς όρθιος με ένα μπαλωμένο ράσο και ένα παλιό σκουφί, να μας πει δυο λόγια για την Θεία Χάρη, δεν ζητούσαμε τίποτε άλλο μόνο δυο λόγια και θα φεύγαμε. Ο Γέροντας δεν ήθελε, έλεγε ότι εσείς είσθε ο πνευματικός τους, εσείς να μιλάτε στα παιδιά, αλλά στις πολλές παρακλήσεις του γέροντος μας κάμφθηκε και μας είπε ακριβώς δύο λόγια, τα οποία αν και αμυδρά, τα συγκρατώ στην μνήμη μου, παρότι πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από τότε. -
" Να προσέχετε πολύ στην ζωή σας, ώστε να μην διώξετε την θεία χάρη από πάνω σας, η θεία Χάρις δεν περιγράφεται, ούτε εξηγείται, αλλά αποκαλύπτεται, οράται και βιώνεται. Δεν μπορούμε να την περιγράψουμε με λόγια, αλλά όταν αναπαύουμε τον Θεό, όταν τηρούμε το θέλημά του, την αισθανόμαστε, σκιρτάει μέσα μας! Εσείς που είσθε νέοι άνθρωποι, να αγαπήσετε την προσευχή και την λατρεία του Θεού και η Θεία Χάρις θα σας επισκεφθεί. Να μην παρασύρεσθε από τα ρεύματα του κόσμου και η Θεία Χάρις θα είναι κοντά σας, θα σας επισκιάζει..." Αυτή ήταν η σύντομη, η μικρή πνευματική διδαχή, που πήραμε από τον αγιασμένο αυτό άνθρωπο, που ήταν όντως ένα δοχείο της χάριτος του Θεού. Αυτά τα δυο λόγια, τα οποία με δυσκολία μας είπε, λόγια όμως που μίλησαν μέσα στην καρδιά μας.
Φέτος, στον πρώτο πανηγυρικό εορτασμό, της μνήμης του Αγίου Εφραίμ, του Κατουνακιώτη στις 27 Φεβρουαρίου, άκουσα κάτι από την ασματική ακολουθία, που συνέθεσε στην εορτή του Αγίου μας, ο πολύ αγαπητός μας αδελφός, Υμνογράφος κ.Χαράλαμπος Μπούσιας, το οποίο μου θύμισε και κάτι ακόμη από την σύντομη αυτή και "κατά λάθος" ή μάλλον χάριτι Θεού επίσκεψη μας στον Ηγιασμένο Όσιο Εφραίμ.
Γράφει ο Υμνογράφος στα απόστιχα του Μεγάλου εσπερινού: "Χαίροις ησυχαστών κορωνίς, της απαθείας αδειάσειστον έρεισμα, Πατέρων οσίων γέρας, Αθωνιτών νεαυγών, των Κατουνακίων μέγα κλέϊσμα, στρουθίον φιλέρημον κελαδήσαν ταπείνωσιν... ο μη δεχόμενος δώρα, τιμάς και πρόσκαιρον άνεσιν..." Θα μείνω στη φράση "ο μη δεχόμενος δώρα..." καθώς αυτό επαναφέρει στη μνήμη μου κάτι χαρακτηριστικό. Όταν έμπλεοι χαράς, αφού προσκυνήσαμε στο κελί, δεχθήκαμε την ξενία από τον ίδιο τον Γέροντα και ακούσαμε αυτά ακριβώς τα δύο λόγια από την αγαπώσα καρδία του και ετοιμαστήκαμε για την αναχώρησή μας, ο μακαριστός γέροντας μας πατήρ Ιγνάτιος, προσέφερε με πολλή αγάπη, μικρά δώρα χειροποίητα, που είχαν ετοιμάσει με ευλάβεια οι κυρίες από την ενορία του, τον άγιο Ανδρέα Σαλαμίνος, όπως μαντηλάκια, μάκτρα κεντημένα για το Άγιο ποτήριο και άλλα. Ο όσιος Γέροντας τα κοίταξε, έδειξε ότι του άρεσαν, αλλά δεν τα δέχτηκε... -" Σας παρακαλώ είπε ο πατήρ Ιγνάτιος, δεχτείτε τα για το κελί σας" και εκείνος είπε, "σε ευχαριστώ αγαπητέ μου Πάτερ, σε παρακαλώ όμως, δώστε τα στα μεγάλα μοναστήρια και τις συνοδείες που τα έχουν ανάγκη, δεν θα ήθελα να σας τα στερήσω. Εξάλλου όπως βλέπετε, εδώ είναι έρημος, όλα εδώ είναι λιτά και απλά, συγχωρέστε με...", μας είπε και εμείς τότε πήραμε ακόμη ένα μάθημα από την όντως λιτή και ασκητική ζωή του Οσίου Εφραίμ. Από τότε ο γέροντας μας, ιδίως στους ιερομονάχους μας έλεγε, δεν θα παίρνετε και δεν θα ζητάτε ποτέ τίποτε, μόνο θα δίνουν τα χέρια σας...
Είναι αλήθεια πως αναχωρήσαμε από το κελί πολύ ανανεωμένοι, όχι μόνο εμείς αλλά και ο γέροντας μας πατήρ Ιγνάτιος. Είχαμε και μία μικρή θλίψη γιατί ο γέροντας δεν επέτρεψε να βγάλουμε φωτογραφία μαζί του, αλλά δεν επιμείναμε καθόλου γιατί είχαμε καταλάβει το πνεύμα του. Όταν φτάσαμε μετά από κόπο, στην αγαπημένη μας μοναστική αδελφότητα των Δανιηλαίων, ζώντος ακόμη του Γέροντος Μοδέστου, οι πατέρες εκεί μας υποδέχτηκαν με πολλή μεγάλη χαρά και κατάλαβαν ότι από κάπου ερχόμασταν γεμάτοι, πεπληρωμένοι, αλλοιωμένοι, περισσότερο δυνατοί. Ήταν όμως και η παραμονή μας στους Δανιηλαίους ξεχωριστή, διήλθαμε μία βραδιά αξέχαστη, γεμάτη από πνευματικές εμπειρίες που μας ανεπτέρωσαν και αναθέρμαναν τον ζήλο μας.
Όλα τα πνευματικά παιδιά του μακαριστού γέροντος μας, αισθανόμαστε ιδιαίτερα ευεργετημένοι από τον Θεό για τις πλούσιες δωρεές και τις πολλές και μεγάλες πνευματικές ευκαιρίες που απολαύσαμε κοντά του, σε αυτόν οφείλουμε τα πάντα, την από μικράς ηλικίας κατήχησή μας και γνωριμία μας με τον Θεό, το ότι γνωρίσαμε κατόπιν αγίους πατέρες, που μας οδήγησε στην περίφημη Παναγούδα και αξιωθήκαμε να δούμε από κοντά και να ακούσουμε τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη να μιλάει στις καρδιές μας, που αξιωθήκαμε να δούμε ιδίοις όμμασι τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, τον μεγάλο και χαρισματικό αυτό Άγιο των ημερών μας, που αργότερα μας έφερε στην Λάρισα ένα σύγχρονο μεγάλο Άγιο από την Ρουμανία, τον πατέρα Θεόφιλο Παραϊάν, το ότι ακόμη, κοντά του μοιραστήκαμε αλησμόνητες στιγμές μαζί με τους μακαριστούς και χαρισματικούς πατέρες, τον λόγιο Γέροντα π.Γεώργιο Καψάνη, τον ηγαπημένο μας π.Μωϋσή, τον Αγιορείτη, τον πατέρα Δαμάσκηνο Κατρακούλη, τον αλησμόνητο παππού του Μακρινού και τόσους άλλους Θεοφρούρητους ανθρώπους, για τους οποίους δοξάζουμε το όνομα του Αγίου Θεού!
Με την ευκαιρία της συμπληρώσεως τριών χρόνων από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού γέροντος μας, αοιδίμου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κυρού Ιγνατίου, προσφέρουμε σήμερα ένα αγιοκέρι στην μνήμη του, προσευχόμαστε αναξίως για την μακαρία ανάπαυση της ψυχής του και τον παρακαλούμε, αυτό που ικέτευαν τα πνευματικά του παιδιά τον 'Αγιο Διονύσιο, τον εν Ολύμπω, να μην μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά να μας στέλνει την δρόσο της χάριτος του Θεού, από την εν Ουρανοίς θριαμβεύουσα Εκκλησία.