της Δρ. Ευανθίας Μιχάλαινας - Λατανιώτη*
Ο δήμος Σαλαμίνας διοργάνωσε έκθεση βιβλίων Σαλαμινίων συγγραφέων με τίτλο «Έμπνευση και Δημιουργία».
Μια ωραία ιδέα που, από τον τίτλο κρίνοντας, θα έφερνε κοντά συγγραφείς της Σαλαμίνας, ιδέες πεζογραφίας, ανταλλαγή απόψεων, δημιουργικότητα και έμπνευση.
Ή τουλάχιστον αυτός ήταν (?) ο στόχος.
Σε μια αίθουσα ωστόσο που μύριζε μόνιμα τσιγάρο, διότι ο Δήμαρχος δεν έχει την πυγμή να επιβάλλει τον αντικαπνιστικό νόμο ούτε καν στο Δημαρχείο, σε τραπέζια ξεχαρβαλωμένα από τον χρόνο και ασκέπαστα όπου οι συγγραφείς υποχρεώθηκαν να ακουμπήσουν τα πονήματα τους, σε ένα background - συνονθύλευμα μιας αίθουσας που έχει να βαφτεί και να σενιαριστει 80 χρόνια, σε μια στοίχιση τραπεζιών όμοια με εκείνη της λαϊκής όπου οι πελάτισσες διαπραγματεύονται τις τιμές στα κολοκυθάκια και τις ντομάτες, υπό αυτές τις συνθήκες που μόνο έμπνευση δεν προσφέρουν, οι συγγραφείς δεν κατόρθωσαν να ενημερώσουν το κοινό για το μεγαλείο της σκέψης τους.
Ένας ένας όσοι βάλαμε τις σκέψεις μας σε χαρτί περνούσαμε στο βάθρο όπου κάποιος αιρετός και όχι κάποιος γνωστός συγγραφέας ή λογοτέχνης (πού να τους ψάχνουμε τώρα, τσιμπήσαμε όποιον βρήκαμε πρόχειρο στον περίγυρο), απέδιδε έπαινο στους συγγραφείς ενώ κάποιοι από αυτούς πήραν μόνοι τους την πρωτοβουλία να ψελλίσουν δυο λέξεις στο μικρόφωνο.
Η εξαιρετική παρουσιάστρια προσπαθούσε με κόπο να αναγνώσει χειρόγραφα κείμενα, ενώ σε εμένα προσωπικά επιφυλάχθηκε η τιμή να ανέβω τελευταία όλων όταν ο κόσμος είχε φύγει, ώστε να ενημερώσω τη σχεδόν άδεια αίθουσα για το κεφάλαιό μου, πόνημα δύο επιστημόνων, Σαλαμινίων δημοτών, περί της καταστροφής του αρχαιολογικού χώρου των Αμπελακίων.
Κεφάλαιο που φιλοξενείται σε επιστημονικό τόπο που πουλιέται σαν ζεστό ψωμάκι στο εξωτερικό και φυσικά εκθέτει διεθνώς την υφιστάμενη δημοτική αρχή του νησιού μας που είναι ανίκανη να επιβάλλει τη νομιμότητα στον χώρο. Κάτι που δεν έπρεπε φυσικά να το ακούσουν πολλοί ψηφοφόροι.
Γενικώς η όλη εκδήλωση μας επιφύλαξε ένα σύντομο χαϊδολόγημα στο «εγώ» του κάθε συγγραφέα και μετά πίσω στο κονάκι μας - στον πάγκο μας δηλαδή- μπας και βγάλουμε κάνα έξτρα φράγκο. Αυτή ήταν η συνολική αντιμετώπιση.
Καμία συζήτηση επί του περιεχομένου των βιβλίων ή επί των συνθηκών υπό τις οποίες αυτά γράφτηκαν, καμία μνεία στο δυνατό πνεύμα του Σαλαμίνιου και τις καταβολές του, καμία προσπάθεια ανταλλαγής απόψεων μεταξύ συγγραφέων και κοινού.
Ενώ λοιπόν η πρωτοβουλία ήταν εξαιρετική και θα πρέπει (κατά την ταπεινή μου άποψη να καθιερωθεί σαν δράση αν δεν έχει καθιερωθεί ήδη), οι λέξεις «έμπνευση» και «δημιουργία» του τίτλου εξαντλήθηκαν σε ότι χαρακτηρίζει κατά κόρον και με συνέπεια την υφιστάμενη δημοτική αρχή:
Πλούσιο φωτογραφικό υλικό χαιρετούρας, σπρώξιμο των κακώς κειμένων κάτω από το χαλάκι και επανάληψη κοινότυπων εκδηλώσεων με απώτερο στόχο την ψήφο.
Κρίμα….
* η Δρ. Ευανθία Μιχάλαινα - Λατανιώτη είναι Ειδική Επιστήμων σε εθνική Ρυθμιστική Αρχή και Ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης