Γιώργος Πετρόπουλος - efsyn.gr
Οι κάλπες των δεύτερων εκλογών έβγαλαν το πιο «μαύρο» αποτέλεσμα του τελευταίου μισού αιώνα, φέρνοντας στη Βουλή τη «μαριονέτα» ενός καταδικασμένου εγκληματία ναζιστή και ενισχύοντας τη σκληροπυρηνική Δεξιά της Ν.Δ. και την Ακρα Δεξιά της Νίκης και της Ελληνικής Λύσης, την ίδια ώρα που η Αριστερά και η Κεντροαριστερά βιώνουν μια βαριά και οδυνηρή ήττα.
Η χθεσινή μέρα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολιτικά ως η πιο μαύρη της μεταπολιτευτικής περιόδου. Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετική εκτίμηση.
Αποτυπώνει μια συντριπτική νίκη τής πιο συντηρητικής εκδοχής της Ν.Δ. μετά τη μεταπολίτευση με υπερδιπλάσια διαφορά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μια πολύ σημαντική ενίσχυση της Ακροδεξιάς που αθροιστικά υπερβαίνει το 15%. Την επιστροφή στη βουλή της φασιστικής Χρυσής Αυγής μέσω του κόμματος «Σπαρτιάτες», το οποίο υποστήριξε ανοιχτά ο καταδικασμένος Ηλίας Κασιδιάρης.
Ταυτόχρονα υπέστη συντριπτική ήττα η Αριστερά όσο και το ευρύτερο σχήμα -που περισσότερο συνιστά μια γενική πολιτική γεωγραφία- και ακούει στο όνομα Κεντροαριστερά. Αρκεί να σκεφτούμε πως το άθροισμα των ποσοστών που έλαβαν χθες ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ είναι πολύ κοντά στο ποσοστό που λάμβανε μόνος του πριν από μερικά χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ πιο κάτω από τα ποσοστά που λάμβανε μόνο του το ΠΑΣΟΚ στην προ κρίσης εποχή.
Πλανώνται όσοι νομίζουν πως η νίκη του Κ. Μητσοτάκη είναι νίκη της Ν.Δ. όπως τη διαμόρφωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κι όπως συνέβαλαν στην εξέλιξή της οι αρχηγοί που ακολούθησαν. Η Ν.Δ. που νίκησε με υπερδιπλάσιο ποσοστό από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα διαφορετικό κόμμα, ένα δεξιό κόμμα όπως το διαμόρφωσε ο Κ. Μητσοτάκης: νεοφιλελεύθερο ώς το μεδούλι, μετατοπισμένο μέχρι εκεί που δεν παίρνει προς την Ακροδεξιά, ασφυκτικά ελεγχόμενο από τον αρχηγό του και τους παρακομματικούς μηχανισμούς που έχει δημιουργήσει, ένα κόμμα που έχει τραυματίσει βαριά τους μεταπολιτευτικούς δημοκρατικούς θεσμούς με τις υποκλοπές, την αστυνομοκρατία, την περιστολή έως και την κατάργηση ουσιαστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα δεν προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη. Χτίστηκε συστηματικά και με σχέδιο από το 2016 που ανέλαβε αρχηγός της Ν.Δ. ο Κ. Μητσοτάκης στο πλαίσιο μιας διαπλοκής οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και των συστημικών μέσων που ανήκουν σε αυτά τα οικονομικά συμφέροντα.
Τον στόχο αυτής της διαπλοκής τον είχε περιγράψει με απόλυτη κυνικότητα το καλοκαίρι του 2018 ο Μ. Βορίδης, αδιαμφισβήτητος ακροδεξιός και στενότατος συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη. Είχε πει: «Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς, για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κ. Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Για την επίτευξη αυτού του στόχου σε βάρος της Αριστεράς δημιουργήθηκε ένα ευρύτατο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αλλά και οι κατάλληλοι ιδεολογικοπολιτικοί και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που φαινομενικά χτυπούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επί της ουσίας χτυπούσαν το σύνολο της Αριστεράς στις ιδέες, στις θέσεις και στην ιστορία της.
Υπάρχει πλήθος επιθέσεων από το 2016 που η κεντρική αναφορά γινόταν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλο το περιεχόμενο αφορούσε την ιστορία και τις βασικές απόψεις γενικότερα της Αριστεράς και ειδικότερα του ΚΚΕ με αποτέλεσμα ο Δ. Κουτσούμπας να διαμαρτυρηθεί κάποιες φορές ότι αποδίδουν στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει.
Αναμφίβολα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών, παρ’ όλο που η δική του ήττα -με βάση τα προαναφερόμενα- είναι πολύ ευρύτερη και τον ξεπερνά. Στο πλαίσιο αυτό η επόμενη μέρα εκ των πραγμάτων θα είναι μέρα σημαντικών εξελίξεων για την Κουμουνδούρου, τις τάσεις του κόμματος και τον αρχηγό του Αλ. Τσίπρα. Υπάρχει σαφέστατη κρίση ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας, κρίση των σχέσεων με την κοινωνία.
Και αυτή η κρίση δεν προήλθε μόνο από την πίεση του αντιπάλου, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι η διαχείριση των μνημονίων έπληξε βαριά την προηγούμενη ταυτότητα του κόμματος και τη σχέση του με τους πολίτες, ενώ η προσπάθεια ανοικοδόμησής του στη μεταμνημονιακή εποχή φαίνεται πως ποτέ δεν ολοκληρώθηκε και ποτέ δεν παρήγαγε αποτελέσματα στην κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί στη μετεκλογική περίοδο που ξεκινάει από σήμερα και φτάνει ώς τις επόμενες εκλογές με ενδιάμεσες εκλογικές δοκιμασίες.
Το βέβαιο είναι πως θα βρεθεί ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Στα πυρά της Ν.Δ., που βρίσκεται μπροστά του, και στα πυρά του ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται πίσω του και θέλει να πάρει τη θέση του. Αλλά δεν θα μείνει και εκτός των πυρών του ΚΚΕ που διεκδικεί το αριστερό ακροατήριό του.