Έκρηξη θυμού από συγγενείς των θυμάτων στο Πακιστάν. Τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τους πλούσιους του «Τιτάνα» και η κάλυψη από τα ΜΜΕ προκαλούν οργή και αγανάκτηση.
Η βαριά ανισορροπία ανάμεσα στις δύο επιχειρήσεις διάσωσης έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση και οργή στις τάξεις συγγενών των θυμάτων ανοιχτά της Πύλου.
Ο Guardian φιλοξενεί δηλώσεις από ανθρώπους που έχασαν τους δικούς τους στο τραγικό ναυάγιο και οι οποίοι βλέπουν ξεκάθαρα τα διαφορετικά κριτήρια που ισχύουν για μια μικρή ομάδα πλουσίων εξερευνητών σε αντίθεση με τους χιλιάδες κατατρεγμένους που πνίγονται στα σαπιοκάραβα.
Ο Ανές Ματζίντ έχασε πέντε συγγενείς του στο ναυάγιο και παρακολουθούσε με θυμό τις φρενήρεις και πανάκριβες προσπάθειες εντοπισμού των πέντε ανθρώπων που χάθηκαν στο υποβρύχιο «Τιτάνας». Όπως πολλές χιλιάδες στο Πακιστάν ο Ματζίντ, φοιτητής νομικής από το Κασμίρ, αναγκάστηκε να πενθήσει σε μια κηδεία που έγινε χωρίς νεκρό. Οι ελπίδες, εξάλλου, να εντοπιστούν οι σοροί από πέντε ξαδέρφια της έχουν εξανεμιστεί, την ώρα που η οικογένειά της βασανίζεται από τις συνεχείς αναφορές ότι οι ευρωπαϊκές αρχές γνώριζαν ότι το σκάφος είχε πρόβλημα, αλλά δεν παρενέβησαν.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 350 Πακιστανοί ήταν στο αλιευτικό που αναποδογύρισε στις 14 Ιουνίου στα ελληνικά νερά.
Ωστόσο, την ώρα που εκείνοι βίωναν το πένθος τους, σε παγκόσμια ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση εξελισσόταν μια άλλη τεραστίων διαστάσεων και πανάκριβη επιχείρηση εντοπισμού και διάσωσης. Σε αυτή συμμετείχαν ομάδας από πολλές χώρες και στόχο είχε, όπως όλοι μας γνωρίζουμε, τον εντοπισμό των πέντε ανδρών που χάθηκαν με το υποβρύχιό τους στο ναυάγιο του Τιτανικού.
Δύο από αυτούς είναι πακιστανικής υπηκοότητας, όμως από την αντίθετη τάξη σε σχέση με τα ξαδέρφια της Ματζίντ. Ο λόγος για τον επιχειρηματία Σαζάντα Νταούντι και τον 19χρονο γιο του.
Η αντίθεση ανάμεσα στις δύο επιχειρήσεις διάσωσης στη θάλασσα και η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο έχει δημιουργήσει μεγάλη συζήτηση στο Πακιστάν για την ανισότητα και την διαφορετική «αξία» που έχουν οι ανθρώπινες ζωές.
«Σοκαριστήκαμε όταν μάθαμε ότι ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Χρησιμοποίησαν όλους τους πόρους και ήρθαν στο φως τόσες λεπτομέρειες από την έρευνα, όμως δεν ασχολήθηκαν με το να ψάξουν εκατοντάδες Πακιστανούς και άλλους ανθρώπους που ήταν στο πλοίο στην Ελλάδα» δηλώνει με νόημα.
«Αυτά είναι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Θα μπορούσαν να σώσουν τόσο πολλούς ανθρώπους εάν το ήθελα ή τουλάχιστον να βρουν τα πτώματά τους» προσθέτει.
«Δεν φταίνε αυτοί οι πέντε άνδρες που πέθαναν εκατοντάδες άνθρωποι στην Ελλάδα, αλλά αυτό είναι το λάθος του συστήματος με τις τεράστιες ταξικές διαφορές» σημειώνει δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίας της χώρας και συμπληρώνει «όταν οι άνθρωποι το τονίζουν αυτό, άλλοι το ερμηνεύουν ως μίσος».
Η ίδια προσθέτει ότι η κάλυψη των τοπικών μέσων για τους θανάτους των μεταναστών μπορεί να ήταν χαμηλότερης κλίμακας εξαιτίας της κούρασης που επικρατεί, καθώς οι συγκεκριμένες ειδήσεις στη χώρα είναι συνηθισμένες εδώ και πολλά χρόνια.
Ακόμη κι έτσι το μέγεθος της τραγωδίας στη Μεσόγειο είναι πολύ μεγάλο για να ξεχαστεί. Οι πάνω από 300 θάνατοι είναι ένας αριθμός αρκετά μεγαλύτερος από οποιαδήποτε τρομοκρατική επίθεση το Πακιστάν.
Οι αρχές της χώρας, ωστόσο, που αρκετές φορές δέχονται επικρίσεις για καθυστερημένες αντιδράσεις έσπευσαν να συλλάβουν 14 άτομα που σχετίζονται με παράνομη διακίνηση ανθρώπων, ενώ η κυβέρνηση κήρυξε και εθνικό πένθος.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει τίποτα για τους συγγενείς, όπως ο 36χρονος Αμντούλ Καρίμ, ο οποίος έχασε έναν ξάδερφο κι έναν θείο στο ναυάγιο.
«Είναι θλιβερό που ένα υποβρύχιο που μετέφερε πέντε πλούσιους έλαβε τόσο μεγάλη προσοχή και κάλυψη από ότι οι μετανάστες που ήταν στο πλοίο. Εκατομμύρια δολάρια πρέπει να ξοδεύτηκαν για την επιχείρηση διάσωσης των πλουσίων, αλλά για τους φτωχούς δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Ακόμη και η κυβέρνηση του Πακιστάν δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στο ζήτημα» επισημαίνει.
Σύμφωνα με τον Αρσαλάν Καν, επίκουρο καθηγητή ανθρωπολογίας σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η εκτεταμένη κάλυψη του θέματος έδωσε μια ανθρώπινη διάσταση στον χαμό των πέντε του Τιτάνα, όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη για εκείνους που πέθαναν στη Μεσόγειο.
«Αυτές οι διαφορές δίνουν την εντύπωση ότι οι πλούσιοι αξίζουν περισσότερο την συμπόνοια και καταγράφουν τις άνισες αξίες που αποδίδονται σε διαφορετικές ανθρώπινες ζωές, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα» συμπληρώνει.
Οι βελτιώσεις σε διάφορα συστήματα ασφάλειας μπορεί να αποτρέψουν μια τραγωδία όπως αυτή του «Τιτάνα», όμως η ροή ανθρώπων προς την Ευρώπη σε σαπιοκάραβα είναι απίθανο να περιοριστεί, εάν δεν υπάρξουν βαθύτατες αλλαγές στα οικονομικά συστήματα που αναγκάζουν εκατοντάδες στο να ρισκάρουν τη ζωή τους για να κάνουν ένα ταξίδι που γνωρίζουν ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
«Το μόνο που ξέρω είναι ότι οι φτωχοί θα έκαναν αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ξανά γιατί ζουν μέσα στη μιζέρια στο Πακιστάν και οι συνθήκες είναι ανυπόφορες. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να σταματήσουν αυτή την κατάσταση και όχι να τους πνίγουν στην θάλασσα» υπογραμμίζει γεμάτος οργή ο Ματζίντ