 |
| Το ενδεχόμενο να γεμίσει το νησί με τεράστιες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας είναι εφιαλτικό. Και άδικο. Αυτήν τη φορά η Κούλουρη καλείται να αγωνιστεί για να μη χάσει την ψυχή της. |
της Κορίνας Φαρμακόρη - lifo.gr
O επικείμενος 25πλασιασμός(!) της έκτασης των ιχθυοκαλλιεργειών στη Σαλαμίνα απειλεί να καταστρέψει μερικές από τις ωραιότερες και πιο καθαρές παραλίες του νησιού.
Η ΖΕΣΤΗ, ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΤΟΥ Αγίου Πνεύματος και η απουσία στήριξης από οποιονδήποτε «επίσημο» φορέα δεν πτόησαν ούτε κατ' ελάχιστο τους Σαλαμίνιους, οι οποίοι, μαζί με όσους αγαπούν και επέλεξαν το νησί ως τόπο μόνιμης ή καλοκαιρινής κατοικίας, κατέκλυσαν την Κυριακή 23 Ιουνίου την αίθουσα εκδηλώσεων «Δημήτριος Μπόγρης», στο Δημαρχείο Σαλαμίνας.
Το κάλεσμα/ καμπανάκι κινδύνου υπέγραφε ο Περιβαλλοντικός Όμιλος Σαλαμίνας ΠΕΡΙΒΟΣ, που διοργάνωσε την ημερίδα με θέμα «ΣΑΛΑΜΙΝΑ SOS: Τεράστια επέκταση των ιχθυοκαλλιεργειών», με στόχο να ενημερωθούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Σαλαμίνας για τις μελλοντικές επεκτάσεις που προβλέπει η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για την εφαρμογή Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) στην περιοχή Σαλαμίνας και Διαπορίων Νήσων, οι οποίες θα οδηγήσουν στον 25πλασιασμό(!) της έκτασης των ιχθυοκαλλιεργειών στο νησί.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του Francesco DeAugustinis για τις ιχθυοκαλλιέργειες «Until the end of the world» και στη συνέχεια ενημέρωσαν τους παρευρισκόμενους για την υφιστάμενη κατάσταση και τους μελλοντικούς κινδύνους ο βιολόγος Μάρκος Ακύλας, μέλος του ΠΕΡΙΒΟΣ, η διευθύντρια του Πολιτιστικού και Εκπαιδευτικού φορέα Πόρου και Τροιζηνίας-Μεθάνων ΚΑΘΕΤΗ, Φαίη Ορφανίδου, και ο πρόεδρος του ΠΕΡΙΒΟΣ, Αντρέας Φαρμακόρης.
Η Σαλαμίνα διαχρονικά και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια υπήρξε η μοναδική, ίσως, διέξοδος των κατοίκων των δυτικών προαστίων – ένα νησί «ταπεινό», με φυσική ομορφιά που πασχίζει να ξεπροβάλει, παρότι κακοποιείται ανελέητα.
Οι ομιλητές, αφού περιέγραψαν διεξοδικά τις αδιαμφισβήτητες καταστροφικές συνέπειες που έχουν για τη θάλασσα αλλά και την ξηρά οι εντατικές ιχθυοκαλλιέργειες, πληροφόρησαν τους κατάπληκτους ακροατές ότι στις 4 Νοεμβρίου επίκειται η υπογραφή του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος, παρότι έχουν προηγηθεί:
 |
| Η μεγάλη συζήτηση που ακολούθησε έκανε σαφή τόσο την αγωνία των κατοίκων για το μέλλον του τόπου τους και για την ποιότητα της ζωής τους, όσο και την πρόθεσή τους να κινητοποιηθούν άμεσα. |
• Ομόφωνη απόφαση κατά της ΣΜΠΕ Σαλαμίνας-Διαπορίων από τη Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης του δήμου Σαλαμίνας (2020)
• Ομόφωνη απόφαση κατά της ΣΜΠΕ Σαλαμίνας-Διαπορίων του Δημοτικού Συμβουλίου Σαλαμίνας (2021)
• Κατά πλειοψηφία (μειοψήφησαν μόνο 3 περιφερειακοί σύμβουλοι) απόφαση κατά της ΣΜΠΕ Σαλαμίνας-Διαπορίων της Περιφέρειας Αττικής (2021).
Όπως φαίνεται, ενώ οι δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες είχαν επαναπαυθεί και θεωρούσαν το ζήτημα λήξαν, η… τύχη της Σαλαμίνας δούλευε. Εν μέσω καραντίνας και καθώς όλοι «μέναμε σπίτι», το υπουργείο Περιβάλλοντος ξεκίνησε δημόσια διαβούλευση για τη ΣΜΠΕ Σαλαμίνας-Διαπορίων, την οποία δεν πήραν είδηση ούτε οι κάτοικοι αλλά ούτε και η δημοτική αρχή για να συμμετάσχουν.
Επιπλέον, αν και το 2014 ο τότε υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων είχε ανακοινώσει πως οι υδατοκαλλιέργειες θα χωροθετηθούν στα ανοιχτά και όχι δίπλα στις ακτές –δίνοντας οικονομικά κίνητρα για τη μεταφορά τους σε θεσμοθετημένες ζώνες–, αυτή η σωτήρια για τις παραλίες αλλά άβολη και οικονομικά ασύμφορη για τους επιχειρηματίες απόφαση έχει περάσει στη λήθη.
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Ομίλου, η ΚΑΘΕΤΗ ήταν εκείνη που ενημέρωσε σχετικά τον ΠΕΡΙΒΟΣ, ενώ πλέον έχουν ενταχθεί αμφότεροι στη συμμαχία «ΑKTAIA: Πανελλήνιο Δίκτυο για την Προστασία του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος από τις Υδατοκαλλιέργειες», η οποία απαρτίζεται από πολλές ομάδες πολιτών και δήμους σε περιοχές από όλη την Ελλάδα, μεταξύ των οποίων: Εύβοια, Λέσβος, Μέθανα, Αρκαδία, Αργολίδα, Λάρισα/Τέμπη, Σαλαμίνα, Βοϊά/Φωκίδα, Κορινθία.
Στη συνέχεια ο κ. Φαρμακόρης έθεσε ως βασικό στόχο να κηρυχθεί η Σαλαμίνα κορεσμένη από υδατοκαλλιέργειες και όταν τελειώσει η άδεια των υπαρχουσών να φύγουν χωρίς καμία επέκταση, τονίζοντας ότι το νησί είναι περικυκλωμένο από οχλούσες δραστηριότητες: διυλιστήρια, ναυπηγεία, λιμάνια, αγκυροβόλια πλοίων, παροπλισμένα πλοία, βιολογικός καθαρισμός στην Ψυττάλεια, Ναύσταθμος, σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα.
Κλείνοντας, κάλεσε τους Σαλαμίνιους και όλους τους ευαισθητοποιημένους πολίτες να πάρουν μέρος στη συγκέντρωση υπογραφών η οποία θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης, το Δημοτικό Συμβούλιο να επικαιροποιήσει την ομόφωνη βούληση των κατοίκων του νησιού κατά της επέκτασης των υδατοκαλλιεργειών, διαβεβαιώνοντας παράλληλα ότι, αν υπογραφεί το Προεδρικό Διάταγμα, ο ΠΕΡΙΒΟΣ θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη είτε μαζί με τον δήμο Σαλαμίνας, είτε μαζί με άλλους συλλόγους, είτε ακόμα και μόνος του.
Η μεγάλη συζήτηση που ακολούθησε έκανε σαφή τόσο την αγωνία των κατοίκων για το μέλλον του τόπου τους και για την ποιότητα της ζωής τους, όσο και την πρόθεσή τους να κινητοποιηθούν άμεσα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έντυπα για τη συλλογή χειρόγραφων υπογραφών έγιναν ανάρπαστα και οι ηλεκτρονικές υπογραφές σε λίγες ώρες ξεπέρασαν τις χίλιες.
Αμέριστη στήριξη σε κάθε πρωτοβουλία προσέφερε, εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Γιώργο Παναγόπουλο, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών Θανάσης Αλαΐσκας. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι σχετική ερώτηση στη Βουλή κατέθεσε στις 12 Ιουνίου η βουλευτής Β’ Πειραιά της Ελληνικής Λύσης, Ασημακοπούλου Σοφία-Χάιδω, ενώ την πρόθεσή της να επαναφέρει –είχε κάνει ερώτηση και τον Ιανουάριο του 2021– το ζήτημα στη Βουλή εξέφρασε με μήνυμά της, καθώς απουσίαζε στο Στρασβούργο, η Νίνα Κασιμάτη, βουλευτής Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Η Σαλαμίνα διαχρονικά και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια υπήρξε η μοναδική, ίσως, διέξοδος των κατοίκων των δυτικών προαστίων – ένα νησί «ταπεινό», με φυσική ομορφιά που πασχίζει να ξεπροβάλει, παρότι κακοποιείται ανελέητα. Ο βιολογικός καθαρισμός στην Ψυττάλεια έφερε τα τελευταία χρόνια ξανά ζωή στη θάλασσά της και απέδωσε εκ νέου, σε ντόπιους και επισκέπτες, παραλίες που για χρόνια ήταν ακατάλληλες για κολύμβηση. Το ενδεχόμενο να γεμίσει το νησί με τεράστιες μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας είναι εφιαλτικό. Και άδικο. Αυτήν τη φορά η Κούλουρη καλείται να αγωνιστεί για να μη χάσει την ψυχή της.