Σίγουρα με την πρώτη ματιά δεν θυμίζει χαρακτηριστικό παράδειγμα νησιού, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία· πράγματι δεν είναι.
Σαλαμίνα: Η Τζωρτζίνα Λιώση γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Η Σαλαμίνα είναι ένα νησί ξεχασμένο. Ίσως επειδή απέχει ελάχιστα ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Περάματος ο κόσμος παραλείπει να το βάζει στη λίστα με τα νησιά. Με κάποιο τρόπο έχει μείνει πίσω στο χρόνο.
Περνώντας απέναντι σου δημιουργείται αυτόματα μία μελαγχολία, πολλά μπορεί να θυμίζουν τη δεκαετία του ’80 και του ’90 και έτσι διατηρεί μια οξύμωρη νεότητα.
Στη Σαλαμίνα περνούσα ένα μέρος των καλοκαιρινών μου διακοπών, όταν ήμουν παιδί. Τα πρωινά ο παππούς μάς κατέβαζε στη θάλασσα και μας άφηνε να παίζουμε στο νερό. Εκείνος μάζευε μύδια και αχινούς, και τα μεσημέρια τρώγαμε μυδοπίλαφο που ετοίμαζε η γιαγιά μου. Στην εφηβεία, όλη αυτή η ηρεμία και η ρουτίνα που χαρακτήριζαν τις διακοπές στη Σαλαμίνα σταμάτησαν να με συγκινούν. Μεγαλώνοντας άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το βρεις πουθενά τόσο εύκολα και αληθινά όσο εκεί.
Σίγουρα με την πρώτη ματιά δεν θυμίζει χαρακτηριστικό παράδειγμα νησιού, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία· πράγματι δεν είναι. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορείς να επισκεφτείς, όπως το σπήλαιο του Ευριπίδη ή το σπίτι όπου έζησε ο Άγγελος Σικελιανός.
Πηγαίνοντας στα Περιστέρια θα βρεις ένα εντυπωσιακό σπίτι ενός Πολωνού οξυρρυγχοτρόφου φτιαγμένο από ακατέργαστους κορμούς δέντρων και τσιμέντο. Όταν το σπίτι αυτό είχε ζωή ο φράχτης του ήταν ενυδρείο. Απέναντι υπάρχουν δύο μικρές νησίδες, και ίσως αντέχεις να κολυμπήσεις μέχρι εκεί. Μετά το μπάνιο να πας στην ταβέρνα του Δήμου, επίσης στα Περιστέρια, στον οικισμό της ΔΕΗ να φας καλαμαράκια και τις πιο νόστιμες τηγανητές πατάτες. Κάπως έτσι είναι η Σαλαμίνα, μέσα απ’ τα δικά μου μάτια.
*H Τζωρτζίνα Λιώση είναι ηθοποιός.
07.07.2016 - Athens Voice