του Γιάννη Τσαβαρή
Στα 25 χρόνια της παρουσίας μου στα κοινά με την ιδιότητα του αιρετού, ΠΑΝΤΟΤΕ η κριτική μου συνοδευόταν από προτάσεις -που κατά την άποψή μου- στόχευαν στη λύση των προβλημάτων.
Έτσι λοιπόν, πίστευα και πιστεύω ότι εκτός από τα μεγάλα, καινοτόμα και απαραίτητα έργα, που είναι αναγκαία για την ποιότητα της ζωής μας, εξίσου σημαντική παράμετρος στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων, είναι τα προβλήματα της “καθημερινότητας”, είναι αυτά τα μικρά επιμέρους θέματα που συμποσούμενα συνιστούν ένα μεγάλο πρόβλημα, που καθορίζει άμεσα την ποιότητα της ζωής για τον καθένα εξ ημών.
Γι’ αυτό, η επίλυση των καθημερινών προβλημάτων του δήμου, οφείλει να βρίσκεται ψηλά στην επιχειρησιακή ατζέντα κάθε Δημοτικής Αρχής από την αρχή της θητείας της.
Έχουν περάσει 5 χρόνια διοίκησης με την σημερινή Δημοτική Αρχή και δυστυχώς (ιδιαίτερα αυτό το καλοκαίρι), απέδειξε ακόμη και στον πιο φανατικό οπαδό της, ότι δεν αποτελεί γι’ αυτήν προτεραιότητα η επίλυση των προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινότητά τους οι δημότες και οι επισκέπτες του νησιού .
Για να το διαπιστώσει κανείς αυτό (το πολύ σοβαρό πρόβλημα με την καθημερινότητα), δεν χρειάζεται να κάνει κάτι ιδιαίτερα δύσκολο, αρκεί μόνο να περιδιαβεί το νησί και θα διαπιστώσει “ιδίοις όμμασι” τα σοβαρά προβλήματα υγείας και υγιεινής, που δημιουργούνται από τους τόνους (κυριολεκτώ), των οικιακών αλλά και εξωοικιακών απορριμμάτων .
Θα δει δηλαδή, διαλυμένους και ξεχειλισμένους κάδους από απορρίμματα, με τη δυσοσμία, τα κουνούπια, τα ποντίκια και τις μύγες να βασιλεύουν.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονίσω τις άοκνες προσπάθειες του προσωπικού καθαριότητας του δήμου.
Θα ακούσει επίσης με τα αυτιά του, τα παράπονα των κατοίκων από τις καθημερινές πλέον παραβιάσεις του οικιακού ασύλου (μερικές φορές και με χειροδικίες εναντίον ηλικιωμένων ανθρώπων), σε σπίτια κυρίως στην περιφέρεια και όχι μόνο.
Δυστυχώς, η -σε μεγάλο ποσοστό- ελλιπής στελέχωση του Αστυνομικού Τμήματος, έχει καταντήσει το νησί «σε αγαπημένο τόπο» των μικροαπατεώνων. Εάν μέχρι σήμερα υπάρχει, στον βαθμό που υπάρχει, η όποια ασφάλεια αυτό γίνεται, γιατί συμβάλλει η εξαιρετική επαγγελματική απόδοση των υπηρετούντων αστυνομικών. Παρότι το θέμα αυτό άπτεται των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, η κάθε Δημοτική Αρχή οφείλει να έχει σχέδιο διεκδίκησης και λύσεις συνολικά του προβλήματος για την ασφάλεια του νησιού. Στο σχέδιο διεκδίκησης, θα πρέπει να συνυπάρχει (ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ) και η δημιουργία δεύτερου Αστυνομικού Τμήματος, αφού τα γεωγραφικά και πληθυσμιακά χαρακτηριστικά του νησιού το επιβάλλουν.
Επίσης θα δει κανείς, ακόμη και μέσα στην πόλη τα πολύ σοβαρά ζητήματα που έχει ο οικιστικός ιστός.
Θα πρέπει με ολοκληρωμένη ανάπλαση αστικού τύπου, να δημιουργήσουμε ασφάλεια στην κίνηση των πεζών, διευκόλυνση στην κίνηση των ΑμεΑ και ασφαλή διέξοδο στην μετακίνηση των ποδηλατών.
Φυσικά σε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, δεν αφήνω απ’ έξω τις ευθύνες της Κεντρικής Εξουσίας, που διαχρονικά δεν έχει δώσει λύση για την πολυπόθητη και πολύχρονη οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ, από την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων πόρων και από την αποδέσμευση των μνημονιακών παρεμβάσεων.
Αυτά όμως, δυστυχώς, πάντοτε τα αντιμετώπιζαν οι δήμοι και δεν αποτελεί άλλοθι για κανέναν, γιατί είναι κάτι που το γνώριζε η κάθε Δημοτική Αρχή πριν την έναρξη της θητείας της.
Οι μόνες δημοτικές αρχές -που δέχθηκαν (λόγω δευτέρου μνημονίου) κατά τη διάρκεια της θητείας τους πρωτοφανείς περικοπές πόρων- ήταν ΜΟΝΟ όταν διοίκηση στον δήμο Σαλαμίνας ήταν η Δημοτική Αρχή της οποίας ήμουν δήμαρχος την περίοδο 2010-2014, κατά τη διάρκεια της οποίας έγινε περικοπή εσόδων κατά 60%!!!, δηλαδή ο δήμος λειτουργούσε με το 40% των εσόδων που εισέπρατταν οι δήμοι προγενέστερα.
Αυτά όμως πέρασαν ευτυχώς, πιστεύω, ανεπιστρεπτί.
Επανερχόμενοι στα θέματα της καθημερινότητας, η Δημοτική Αρχή αποδεικνύει συνεχώς, ότι δεν αποτελεί και δεν είναι γι’ αυτήν προτεραιότητά της η λύση τους.
Ο Δήμαρχος -κατά την άποψή μου- είναι οπαδός ή όμηρος της διατήρησης των ενδοπαραταξιακών ισορροπιών. Ποιος ο λόγος; Γιατί; Την απάντηση φυσικά, ΜΟΝΟ αυτός ξέρει…
Η λύση, όμως των ανωτέρω προβλημάτων, είναι στην αντίθετη από αυτήν που εφαρμόζει κατεύθυνση, γιατί είναι γνωστό πως ότι δεν αλλάζει, μένει στάσιμο και σαπίζει. Γι’ αυτό, επιβάλλεται να το αλλάξουμε για να δώσουμε νέα προοπτική.
Και ενώ η διεύθυνση καθαριότητας ζητά λύση στον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό της υπηρεσίας (απορριμματοφόρα κλπ), ποιος θα πίστευε, ότι πρώτος στόχος του Δημάρχου, αντί για την ανανέωση του πεπαλαιωμένου όπως αναφέρω πιο πάνω εξοπλισμού, θα ήταν η αγορά πολυτελούς SUV που κοστίζει δεκάδες χιλιάδες ευρώ, για να κυκλοφορεί ο ίδιος!!!
Αγαπητές και αγαπητοί συνδημότες
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι τα προβλήματα της Σαλαμίνας, μπορούν να λυθούν μόνο από αιρετούς που δεν δεσμεύονται από κομματικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες, σε σχέση με την εκάστοτε κυβέρνηση. Κάτι που το έκανα πράξη στη θητεία που διοίκησα τον δήμο και όχι μόνο.
Σήμερα όμως στην Σαλαμίνα, έχουμε το πρωτόγνωρο φαινόμενο τόσο ο Δήμαρχος όσο και η Επικεφαλής της Μείζονος Μειοψηφίας, να “διαγκωνίζονται” για το ποιος είναι πιο πολύ φίλα προσκείμενος στη σημερινή κυβέρνηση, ποιος είναι πιο πολύ παιδί ή όχι του κομματικού της σωλήνα.
ΟΧΙ κύριε Δήμαρχε, ΟΧΙ κυρία Επικεφαλής της Μείζονος Μειοψηφίας, δε μας ενδιαφέρουν και δε μας αφορούν οι εσωκομματικοί σας διαγκωνισμοί.
Σεβόμαστε όλα τα κόμματα ως πυλώνες της δημοκρατίας , αλλά δεν θα επιτρέψουμε για χάρη των όποιων εσωκομματικών διαγκωνισμών ,να μας ακυρώσουν την πορεία για τη λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νησιού μας.
Γιάννης Τσαβαρής
Πρώην Δήμαρχος Σαλαμίνας
Ενεργός Πολίτης