Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα, επιλέγοντας για μόνιμη κατοικία Αίγινα, Σαλαμίνα και Κέα. Της Ιφιγένειας Διαμαντή από τη Καθημερινή
Ώρες μέσα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, άγχος ακόμη και για την απώλεια δευτερόλεπτου, νέφος, στριμωξίδι, κορναρίσματα, ο μοχλός ταχυτήτων να μην ξεκολλά από πρώτη - δευτέρα, στρίμωγμα, αναμονή και ιώβεια υπομονή. Είναι μερικές μόνο από τις πτυχές του καθημερινού «Γολγοθά» που διέπει τον αβίωτο βίο των κατοίκων των Αθηνών, όχι μόνο κατά τη μετάβαση προς και από την εργασία, αλλά σε όλες τις εκφάνσεις του.
Τα παραπάνω, ωστόσο, είναι πλέον έννοιες μακρινές για τους ανθρώπους εκείνους που κράτησαν την Αθήνα ή τον Πειραιά μόνο σαν τόπο εργασίας έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο Λεκανοπέδιο και μετακόμισαν σε απόσταση μίας ή μιάμισης ώρας με το... πλοίο, σε νησιά όπως η Αίγινα, η Σαλαμίνα και η Κέα. Υπάρχουν και κάποιοι που γεννήθηκαν στα παραπάνω νησιά, δουλεύουν στην Αθήνα και είναι απόλυτα αποφασισμένοι ουδέποτε να μη μετακομίσουν «μέσα», όπως αποκαλούν τη μετάβαση από τον τόπο μόνιμης διαμονής τους στην Αθήνα και τον Πειραιά, αλλά να μείνουν «έξω», παρά το γεγονός ότι το μηνιαίο κόστος της μετάβασης αγγίζει ή και κατά τι ξεπερνά τα 400 ευρώ το μήνα.διαβάστε όλο το άρθρο εδώ.