Το θέατρο και η θάλασσα, η θάλασσα και το θέατρο (που αρχίζουν και τα δύο από «θ») μοιράζονται την αγάπη του Δάνη Κατρανίδη. Επέλεξε και τα δύο και κατάφερε να είναι ιστιοπλόος δεινός όσο και ηθοποιόςΤην αγάπη για τη θάλασσα την κληρονόμησε από τη μάνα του. Που την έχασε νωρίς. Η Σαλαμίνα η πατρίδα της και η θάλασσα το πάθος της.
«Μαζί της, μικρός, πήγαινα και δυο και τρεις φορές την εβδομάδα στη θάλασσα, όταν ήμασταν στην Αθήνα (στο Αιγάλεω γεννήθηκε και μεγάλωσε- μοναχοπαίδι). Γιατί τα καλοκαίρια, έτσι κι αλλιώς, στην Σαλαμίνα τα περνάγαμε και όλη τη μέρα στη θάλασσα βρισκόμασταν.
Πολλές φορές, ακόμα και το χειμώνα, μπορεί και βάρκα να νοικιάζαμε από το Πασαλιμάνι για να πάμε για ψάρεμα.
Αλλά υπήρχε και ο θείος μου, ο μπαρμπαΓιάννης, ο άντρας της αδελφής της. Ήταν από τους πρώτους που είχαν καραβάκια στη γραμμή Πέραμα- Σαλαμίνα και ο πρώτος που είχε βάλει μηχανή- α λα «Μανταλένα». Εκείνος μου έμαθε τα κουπιά. Από εκείνον λάτρεψα το καπετανιλίκι. Το πάθος φούντωσε με τα χρόνια».
από Τα Νέα, διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ.