Σαλαμινομάχοι για την ανάδειξη της ιστορίας μας
Ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Σαλαμίνας θέτει επί τάπητος το κορυφαίο θέμα προστασίας και ανάδειξης του υποβαθμισμένου σήμερα αρχαιολογικού χώρου στην Κυνόσουρα, όπου έγινε η ομώνυμη ναυμαχία, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μνημείο.
Με μια καθοριστικής σημασίας απόφαση, που ακουμπά και στη θέληση των χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δημοτικό συμβούλιο προχωρά στη συγκρότηση διαπαραταξιακής επιτροπής που θα μεταφέρει στην κεντρική διοίκηση: το πρωταρχικό και βασικό αίτημα της εφαρμογής των νόμων που ισχύουν μέχρι σήμερα για το καθεστώς του χώρου της ναυμαχίας (χερσαίου και θαλάσσιου) ως ιστορικού και αρχαιολογικού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΌΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Και επίσης: την άρνηση των κατοίκων για περαιτέρω υποβάθμιση του τόπου, η οποία σχεδιάζεται με συγκεκριμένες ενέργειες (μεταφορά Ν/Ε Ζώνης, ρυπογόνες δραστηριότητες κ.λπ.), οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία τους και είναι καταστροφικές για το περιβάλλον.
Με τη σημαντική αυτή απόφαση εξουσιοδοτείται η διαπαραταξιακή επιτροπή (που αποτελείται σήμερα, από τους Αθανάσιο Μακρή, Ευάγγελο Αγαπίου και Νικόλαο Ράπτη, που έκανε την πρόταση ψήφισής της), με επικεφαλής τον δήμαρχο Σπύρο Σοφρά, να διαβιβαστεί στα συναρμόδια υπουργεία -στην κυβέρνηση- με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι κεντρική επιδίωξη της προσπάθειας όλων των παρατάξεων και των κατοίκων είναι η μεταμόρφωση της θαλάσσιας χωματερής στον αρχαιολογικό χώρο (σε συνδυασμό με τα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα) σε πόλο έλξης επισκεπτών - τουριστών απ' όλο τον κόσμο.
«Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως τεκμήρια από τη ζωή στο νησί ήδη από τη Νεολιθική εποχή» σημειώνει η Αντα Κάττουλα, αρχαιολόγος στην ΚΣΤ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
«Κάποιες θέσεις άνθησαν για ένα διάστημα και μετά εγκαταλείφθηκαν, ενώ άλλες παρουσιάζουν μια αδιάλειπτη, συνεχή κατοίκηση για αιώνες. Νεολιθική φάση χρήσης (6800-3300 π.Χ.) διαπιστώθηκε στο Σπήλαιο των Περιστεριών, στη Μαγούλα της Κυνόσουρας και στον Αγιο Νικόλαο Λεμόνια στο Αιάντειο. Ακολούθως, κατά την πρώτη περίοδο της εποχής του Χαλκού, την Πρωτοελλαδική εποχή δηλαδή (3300-2000 π.Χ.), ίχνη ζωής διαπιστώνονται σε πολλές θέσεις, όπως στα ακρωτήρια Μερτζάνι Μαρουδίου και Κόγχης Κολονών και στον λόφο Καστέλι, στο Σατερλί. Στη Μεσοελλαδική εποχή (2000-1550 π.Χ.) ανήκουν τα ερείπια μιας σημαντικής ακρόπολης, που εντόπισαν επιφανειακές έρευνες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο ύψωμα Σκλάβος Μαρουδίου στη νότια Σαλαμίνα».
Η αρχαιολόγος συνεχίζοντας αυτή την ξενάγηση αναφέρει: «Η επόμενη Υστεροελλαδική ή Μυκηναϊκή εποχή (1550-1065 π.Χ.) ήταν περίοδος μεγάλης ακμής. Πλούσιοι τάφοι αυτής της περιόδου έχουν αποκαλυφθεί στην πόλη της Σαλαμίνας, τα Σελίνια, τα Καμινάκια της Κυνόσουρας και στον Χαλιώτη, στα νότια του νησιού.
Η συστηματική ανασκαφή του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων, σε ύψωμα πλησίον του όρμου των Κανακίων, ανέδειξε ακρόπολη με εκτεταμένο ανακτορικό συγκρότημα και οικισμό, ο οποίος αναπτύχθηκε επάνω σε προγενέστερες εγκαταστάσεις. Τα ίχνη αυτού του οικισμού, που δείχνουν συνεχή κατοίκηση από τα νεολιθικά χρόνια, αποδεικνύουν πως ήκμασε κατά τον 13ο αι. π.Χ., για να εγκαταλειφθεί αιφνιδιαστικά στο τέλος του ίδιου αιώνα.
Σύμφωνα με τον ανασκαφέα του, τον καθηγητή Γ. Λώλο, αυτό το σημαντικό εύρημα ταυτίζεται με την πόλη του Αίαντα και επιβεβαιώνει την πληροφορία του Στράβωνα, ότι η παλαιά πόλη της Σαλαμίνας βρισκόταν στα νότια του νησιού και απέναντι από την Αίγινα».
Προχωράμε με αιχμή του δόρατος την Κυνόσουρα, είπε ο δήμαρχος, προτάσσοντας τη θέση μας, όπως διατυπώθηκε από τον δήμο μας, που είναι η εξής:
«Η επαναβεβαίωση από το ΥΠΠΟΤ του χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικής και ιστορικής όλης της έκτασης εκτός των υπαρχουσών μονάδων και επιχειρήσεων (με καθορισμό όρων και κανόνων λειτουργίας εντός της αρχαιολογικής - ιστορικής περιοχής), ο εξωραϊσμός, η ανάπλαση και η ιστορική εκμετάλλευση του χώρου από το ΚΥΣΥΜ, με συγκεκριμένες προτάσεις που θα υποβληθούν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ανέλκυση - απομάκρυνση όλων των εγκαταλειμμένων πλοίων από τον ΟΛΠ, ιδιοκτησίας της ευθύνης του, με την εφαρμογή του σχεδίου "Καλλικράτης" να υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη από τις χρήσεις του ΟΛΠ και, τέλος, ο Δήμος Σαλαμίνας να στηρίξει τις αποφάσεις του όμορου Δήμου Αμπελακίων, εάν και εφόσον αυτές προστατεύουν την ιστορία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά».
Ριψάσπιδες δεν πρέπει να υπάρξουν...
Μ. ΠΙΝ
 |
| Στο δάσος της Φανερωμένης στη Σαλαμίνα, το 1935. Ο Αγγελος Σικελιανός διαβάζει σε φίλους του. Δεξιά, καθιστός στο βράχο διακρίνεται ο Κωστής Παλαμάς και ο πατήρ Νεόφυτος Σάλτας της Μονής Φανερωμένης. Αρχείο: Ορσίας (Λία) Μιχαλάκη-Καλαντζή |
Με μια καθοριστικής σημασίας απόφαση, που ακουμπά και στη θέληση των χιλιάδων κατοίκων του νησιού, το δημοτικό συμβούλιο προχωρά στη συγκρότηση διαπαραταξιακής επιτροπής που θα μεταφέρει στην κεντρική διοίκηση: το πρωταρχικό και βασικό αίτημα της εφαρμογής των νόμων που ισχύουν μέχρι σήμερα για το καθεστώς του χώρου της ναυμαχίας (χερσαίου και θαλάσσιου) ως ιστορικού και αρχαιολογικού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΌΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Και επίσης: την άρνηση των κατοίκων για περαιτέρω υποβάθμιση του τόπου, η οποία σχεδιάζεται με συγκεκριμένες ενέργειες (μεταφορά Ν/Ε Ζώνης, ρυπογόνες δραστηριότητες κ.λπ.), οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία τους και είναι καταστροφικές για το περιβάλλον.
Με τη σημαντική αυτή απόφαση εξουσιοδοτείται η διαπαραταξιακή επιτροπή (που αποτελείται σήμερα, από τους Αθανάσιο Μακρή, Ευάγγελο Αγαπίου και Νικόλαο Ράπτη, που έκανε την πρόταση ψήφισής της), με επικεφαλής τον δήμαρχο Σπύρο Σοφρά, να διαβιβαστεί στα συναρμόδια υπουργεία -στην κυβέρνηση- με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι κεντρική επιδίωξη της προσπάθειας όλων των παρατάξεων και των κατοίκων είναι η μεταμόρφωση της θαλάσσιας χωματερής στον αρχαιολογικό χώρο (σε συνδυασμό με τα άλλα αρχαιολογικά ευρήματα) σε πόλο έλξης επισκεπτών - τουριστών απ' όλο τον κόσμο.
«Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως τεκμήρια από τη ζωή στο νησί ήδη από τη Νεολιθική εποχή» σημειώνει η Αντα Κάττουλα, αρχαιολόγος στην ΚΣΤ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
«Κάποιες θέσεις άνθησαν για ένα διάστημα και μετά εγκαταλείφθηκαν, ενώ άλλες παρουσιάζουν μια αδιάλειπτη, συνεχή κατοίκηση για αιώνες. Νεολιθική φάση χρήσης (6800-3300 π.Χ.) διαπιστώθηκε στο Σπήλαιο των Περιστεριών, στη Μαγούλα της Κυνόσουρας και στον Αγιο Νικόλαο Λεμόνια στο Αιάντειο. Ακολούθως, κατά την πρώτη περίοδο της εποχής του Χαλκού, την Πρωτοελλαδική εποχή δηλαδή (3300-2000 π.Χ.), ίχνη ζωής διαπιστώνονται σε πολλές θέσεις, όπως στα ακρωτήρια Μερτζάνι Μαρουδίου και Κόγχης Κολονών και στον λόφο Καστέλι, στο Σατερλί. Στη Μεσοελλαδική εποχή (2000-1550 π.Χ.) ανήκουν τα ερείπια μιας σημαντικής ακρόπολης, που εντόπισαν επιφανειακές έρευνες του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στο ύψωμα Σκλάβος Μαρουδίου στη νότια Σαλαμίνα».
Η αρχαιολόγος συνεχίζοντας αυτή την ξενάγηση αναφέρει: «Η επόμενη Υστεροελλαδική ή Μυκηναϊκή εποχή (1550-1065 π.Χ.) ήταν περίοδος μεγάλης ακμής. Πλούσιοι τάφοι αυτής της περιόδου έχουν αποκαλυφθεί στην πόλη της Σαλαμίνας, τα Σελίνια, τα Καμινάκια της Κυνόσουρας και στον Χαλιώτη, στα νότια του νησιού.
Η συστηματική ανασκαφή του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων, σε ύψωμα πλησίον του όρμου των Κανακίων, ανέδειξε ακρόπολη με εκτεταμένο ανακτορικό συγκρότημα και οικισμό, ο οποίος αναπτύχθηκε επάνω σε προγενέστερες εγκαταστάσεις. Τα ίχνη αυτού του οικισμού, που δείχνουν συνεχή κατοίκηση από τα νεολιθικά χρόνια, αποδεικνύουν πως ήκμασε κατά τον 13ο αι. π.Χ., για να εγκαταλειφθεί αιφνιδιαστικά στο τέλος του ίδιου αιώνα.
Σύμφωνα με τον ανασκαφέα του, τον καθηγητή Γ. Λώλο, αυτό το σημαντικό εύρημα ταυτίζεται με την πόλη του Αίαντα και επιβεβαιώνει την πληροφορία του Στράβωνα, ότι η παλαιά πόλη της Σαλαμίνας βρισκόταν στα νότια του νησιού και απέναντι από την Αίγινα».
Προχωράμε με αιχμή του δόρατος την Κυνόσουρα, είπε ο δήμαρχος, προτάσσοντας τη θέση μας, όπως διατυπώθηκε από τον δήμο μας, που είναι η εξής:
«Η επαναβεβαίωση από το ΥΠΠΟΤ του χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικής και ιστορικής όλης της έκτασης εκτός των υπαρχουσών μονάδων και επιχειρήσεων (με καθορισμό όρων και κανόνων λειτουργίας εντός της αρχαιολογικής - ιστορικής περιοχής), ο εξωραϊσμός, η ανάπλαση και η ιστορική εκμετάλλευση του χώρου από το ΚΥΣΥΜ, με συγκεκριμένες προτάσεις που θα υποβληθούν από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ανέλκυση - απομάκρυνση όλων των εγκαταλειμμένων πλοίων από τον ΟΛΠ, ιδιοκτησίας της ευθύνης του, με την εφαρμογή του σχεδίου "Καλλικράτης" να υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη από τις χρήσεις του ΟΛΠ και, τέλος, ο Δήμος Σαλαμίνας να στηρίξει τις αποφάσεις του όμορου Δήμου Αμπελακίων, εάν και εφόσον αυτές προστατεύουν την ιστορία μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά».
Ριψάσπιδες δεν πρέπει να υπάρξουν...
Μ. ΠΙΝ