ΤΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΕΛΗΝΙΩΝ. ΕΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΒΑΚΙΛΟΣ, Γ' ΤΕΥΧΟΣ, ΣΕΛ. 89


ΤΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΕΛΗΝΙΩΝ. ΕΝΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

H πίσω πλευρά του λαχνού
 
Αναμφισβήτητα το δελτάριο που παρουσιάζουμε για πρώτη φορά αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο μοναδικής τοπικής αξίας. Ο Άγιος Νικόλαος των Σεληνίων σε μακέτα τυπωμένη πάνω σε λαχνό, με σκοπό την ενίσχυση της ανακατασκευή του. Για να είμαστε όμως ακριβείς δε πρόκειται για ανακατασκευή αλλά για την κατεδάφιση ενός μεταβυζαντινού ναΐσκου, μονόχωρου με δίρριχτη στέγη στο οποίο ήταν εφαπτόπενο επίσης το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Ο ναός του Αγίου Νικολάου αναφέρεται για πρώτη φορά από τον γνωστό Τούρκο περιηγητή Εβλιά Τσελεμπή, ο οποίος επισκέφτηκε την ακτή των Σεληνίων σε ένα από τα ταξίδια του. Το έτος που κυκλοφόρησε το «λαχείον» είναι το 1954 και η τιμή του λαχνού ήταν οι «ΔΡΧ. 10.» και ο ναός ανηγέρθη το 1955 από τον αρχιτέκτονα Σόλωνο Κυδωνιάτη.

Η μπροστινή πλευρά του λαχνού που αποτυπώνει τη μακέτα της εκκλησίας

Εδώ σταματάει ο ρόλος του ιστορικού και αρχίζει εκείνος του κριτικού. Διότι, πίσω από τις γραμμές, εκεί όπου το μεγάλο δώρο του λαχνού είναι ένα οικόπεδο στα Σελήνια, διακρίνεται ολοφάνερα μια συμπόρευση της θρησκευτικής πίστης με το υπό δημιουργία ιδιοκτησιακό και καταναλωτικό καθεστώς της εποχής και φαίνεται πως η ιερότητα περνάει μέσα από τίτλους κατοχής και κυριότητας. Η αγνή λατρεία στο Θεό βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με το μοντέλο της «σαλαμινοποίησης», δηλαδή της ταχείας κατάτμηση γης σε μικρά κομμάτια ευπώλητης ιδιοκτησίας με σκοπό την οικιστική αποσυμπίεση της πρωτεύουσας, δημιουργώντας μια μικρή κοντινή όαση, ώστε να ξεγελιούνται οι διαμαρτυρόμενοι πληβείοι της τσιμεντούπολης και να στέκει αδιάρρηκτη η μητροπολιτική κερδοφορία, αν όχι να επεκτείνεται περαιτέρω. Δεν είναι τυχαίο πως οι εκκλησιαστικές διαμάχες με δημοτικούς φορείς για ιδιοκτησιακά θέματα καλά κρατούν. Όπως δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι παραθεριστικοί οικισμοί της νοτιοανατολικής και νοτιοδυτικής Σαλαμίνας ηλεκτροδοτήθηκαν με το πρόσχημα της ηλεκτροδότησης εκκλησίας που φτιαχνόταν πρόχειρα για το σκοπό αυτό, μιας και υπήρχε νομοθεσία άμεσης παροχής ρεύματος σε εκκλησίες. Κι έτσι άνοιγε και ο δρόμος της ηλεκτροδότησης των παραθεριστών. 

Τέτοια ήταν η ανάπτυξη, ώστε η Σαλαμίνα να μην αποτελεί ουσιαστικά νησί του Αργοσαρωνικού πια, αλλά την αμέσως επόμενη γειτονιά μετά το Πέραμα.