Το ελληνικό "δαιμόνιο" υπεράνω κάθε νομού. Ένα μαγαζί για να παίζει μουσική θέλει ειδική άδεια που δίνεται σε συγκεκριμένου
τύπου μαγαζιά που πληρούν κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές. Ο νόμος απαγορεύει ρητά τη χρήση στερεοφωνικών συγκροτημάτων σε εξωτερικό χώρο. Όταν το μαγαζί έχει άδεια καντίνας όπως κατά πάσα πιθανότητα
έχουν αυτά που δραστηριοποιούνται στις παραλίες τέτοια άδεια δεν υπάρχει. Υπάρχουν
όμως άλλες λύσεις (δείτε την
φωτογραφία). Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο είναι κάθε σαββατοκύριακο μπροστά από
την παραλία με το πορτ-μπάγκας ανοιχτό και τα μπιτ να βαράνε.
Ο δήμος παραχωρεί
τις παραλίες με διόλου ευκαταφρόνητο αντίτιμο και οι ενοικιαστές για να
μπορέσουν να αντεπεξέλθουν μετέρχονται κάθε μέσου. Τα θύματα πάντα τα ίδια. Οι
δημότες που βλέπουν τις παραλίες να γίνονται
προϊόν εκμετάλλευσης και την ησυχία τους να πηγαίνει περίπατο. Το ίδιο
φαινόμενο παρουσιάζουν και άλλες οργανωμένες παραλίες του νησιού.
Κανείς δεν είναι
ενάντια στην τουριστική εκμετάλλευση του νησιού αρκεί να τηρούνται οι προϋποθέσεις και να μην
επιβαρύνονται κάποιοι για το κέρδος κάποιων άλλων. Δεν ξέρω αν ο Δήμος έχει
νομική ευθύνη να ελέγχει τη σωστή λειτουργία των μαγαζιών αυτών. Έχει όμως ηθική
ευθύνη και υπάρχουν τρόποι να επιβάλει τους όρους σωστής λειτουργίας τους.