Για ακόμα μία φορά "έπεσαν από τα σύννεφα" οι τηλεοπτικοί και μη δημοσιογράφοι, η ελληνική κοινωνία και κατά επέκταση η παγκόσμια κοινότητα, με την υπόθεση της "μικρής Μαρίας". Τελικά αυτά τα σύννεφα, σε αντίθεση με αυτά που ξέρουμε, πρέπει να απέχουν εκατοστά από την επιφάνεια της γης. Αυτό άλλωστε εξηγεί πως ενώ κάθε λίγο και λιγάκι πέφτουμε απ' αυτά ποτέ δεν παθαίνουμε τίποτα!
Η υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας στο μεγαλείο της. Έπρεπε το κοριτσάκι να είναι ξανθό με γαλάζια μάτια (ένα σωστός άγγελος!!! βαθιά ρατσιστικό...) για να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές, η πρόνοια...η κοινωνία.
Σε όποιο σημείο της Ελλάδας και να πας σε κάποιο φανάρι θα δεις κάποιο πιτσιρίκι λίγο πιο "σκούρο" να ζητιανεύει ή να πουλά κάτι. Δεν μας ενοχλεί όμως αυτή η εικόνα, την έχουμε συνηθίσει.
Χρόνια τώρα στη Σαλαμίνα έχουμε συνηθίσει την εικόνα ενός ή και παραπάνω πιο "σκούρων" παιδιών στη κεντρική διασταύρωση λίγα μέτρα από το Δημαρχείο αλλά και έξω από το φούρνο του Μπεγνή να ζητιανεύουν. Την προηγούμενη Κυριακή και ενώ όλη η Ελλάδα ήταν "σοκαρισμένη-αναστατωμένη" με τη περίπτωση της "μικρής Μαρίας" ένας πιτσιρικάς 7-8 χρονών επαιτούσε στη κεντρική διασταύρωση για πάνω από οκτώ ώρες(εννοείται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται εκεί το συγκεκριμένο παιδί). Περνώντας αναρωτήθηκα...εμείς τι κάνουμε γιαυτό; Όλοι γινόμαστε μάρτυρες αυτού του φαινομένου αλλά το προσπερνάμε και συνεχίζουμε....
Μέχρι να γίνει "κάτι"... και να πέσουμε ξανά όλοι μαζί από τα σύννεφα;
Η υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας στο μεγαλείο της. Έπρεπε το κοριτσάκι να είναι ξανθό με γαλάζια μάτια (ένα σωστός άγγελος!!! βαθιά ρατσιστικό...) για να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές, η πρόνοια...η κοινωνία.
Σε όποιο σημείο της Ελλάδας και να πας σε κάποιο φανάρι θα δεις κάποιο πιτσιρίκι λίγο πιο "σκούρο" να ζητιανεύει ή να πουλά κάτι. Δεν μας ενοχλεί όμως αυτή η εικόνα, την έχουμε συνηθίσει.
Χρόνια τώρα στη Σαλαμίνα έχουμε συνηθίσει την εικόνα ενός ή και παραπάνω πιο "σκούρων" παιδιών στη κεντρική διασταύρωση λίγα μέτρα από το Δημαρχείο αλλά και έξω από το φούρνο του Μπεγνή να ζητιανεύουν. Την προηγούμενη Κυριακή και ενώ όλη η Ελλάδα ήταν "σοκαρισμένη-αναστατωμένη" με τη περίπτωση της "μικρής Μαρίας" ένας πιτσιρικάς 7-8 χρονών επαιτούσε στη κεντρική διασταύρωση για πάνω από οκτώ ώρες(εννοείται ότι δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται εκεί το συγκεκριμένο παιδί). Περνώντας αναρωτήθηκα...εμείς τι κάνουμε γιαυτό; Όλοι γινόμαστε μάρτυρες αυτού του φαινομένου αλλά το προσπερνάμε και συνεχίζουμε....
Μέχρι να γίνει "κάτι"... και να πέσουμε ξανά όλοι μαζί από τα σύννεφα;