Κάποιος είχε πει κάποτε πως «τα όρια είναι για να σπάνε». Φαίνεται πως είχε απόλυτα δίκιο, ειδικά στην περίπτωση του σημερινού Δημάρχου της Σαλαμίνας…
Τα όρια αλαζονείας, ψευτοθριαμβολογίας, πάθους για αυτοπροβολή και, πάνω από όλα, αναίσχυντης και επαίσχυντης ψευδολογίας, τα οποία για τη Σαλαμίνα έχει θέσει ο σημερινός της Δήμαρχος, σπάνε από τον ίδιο, το ένα μετά το άλλο. Τελευταίο χτύπημα, που σπάει το μέχρι τώρα ρεκόρ του, η «πλώρη για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης!».
Δεν θα τον ρωτήσουμε αν ντρέπεται καθόλου για την ευχέρεια που μεταχειρίζεται το ψέμα, και μάλιστα επισήμως, όταν μιλάει για την Σαλαμίνα ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Όλοι ξέρουν ότι την υποψηφιότητα αυτή έχει θέσει ο Πειραιάς με τη σύμφωνη γνώμη του, και με τον όρο ότι θα γίνουν και κάποιες εκδηλώσεις στη Σαλαμίνα, με την ευκαιρία των 2500 χρόνων από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Όλοι ξέρουν, και ο ίδιος είχε πει και… θριαμβολογήσει, ότι είναι ο Πειραιάς που υποβάλλει φάκελο υποψηφιότητας. Όχι η Σαλαμίνα.
Είναι δεδομένη η ευχέρειά του στο ψέμα, το οποίο χρησιμοποιεί χωρίς καμιά αναστολή…
Δεν θα τον ρωτήσουμε για ποιον λόγο θριαμβολογεί και ευχαριστεί τις πόλεις των Σαλαμινομάχων(!), τους συνεργάτες του και τους εθελοντές των Σαλαμινείων. Μήπως, άραγε, γιατί χάρη σ’ αυτούς αισθάνθηκε το… άγγιγμα της δόξας;
Είναι δεδομένο, ότι ακόμα και όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος για θριαμβολογίες, ο σημερινός Δήμαρχός μας θριαμβολογεί, σαν να βρίσκεται σε άλλον κόσμο.
Εκεί που θα συμφωνήσουμε μαζί του, είναι ότι πράγματι «μπήκε το νερό στο αυλάκι». Τρεις εβδομάδες έμειναν για το τελευταίο «αντίο» που θα του πει η Σαλαμίνα…