Μια πολύ όμορφη έκθεση για την αξία του θεάτρου γραμμένη από την ανιχνευτρια της τρίτης κοινότητας Ανιχνευτών Αγγελινας Καραβασιλη ηλικίας 16 χρονών στα πλαίσια μιας έρευνας που κάνει η 3η κοινότητα ανιχνευτών Παλουκιων για την συμμετοχή της στην 32 πανελλήνια ανιχνευτητικη πολιτιστική ενημέρωση
Αξίζει να τη διαβάσετε
Το θέατρο συμβάλλει στη πνευματική καλλιέργεια του ανθρώπου εφόσον οξύνει τις πνευματικές δυνάμεις όπως την κρίση και την αντίληψη, αλλά και τη φαντασία και την επινοητικότητα. Διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες καθώς και τα ενδιαφέροντα του ατόμου. Το καθιστά ικανό να προσεγγίζει πολυπρισματικά την πραγματικότητα και να διεισδύει στις εσώτερες πτυχές της.
Το θέατρο μέσα απ΄όλες του τις μορφές αναπτύσσει την αισθητική του ατόμου αφού διαμορφώνει το αισθητικό του κριτηρίου. Έτσι ο άνθρωπος αποκτά στην καθημερινή, του ζωή την αίσθηση του ωραίου, του μέτρου, της συμμετοχής και της αρμονίας.
Βέβαια, το θέατρο επηρεάζει και του ιδεολογικούς προσανατολισμούς του ατόμου εφόσον προβάλλει υψηλές αξίες και ανώτερα ιδανικά. Συντελεί σε μια επανιεράρχηση αξιών και τονώνει την έφεσή του να αγωνιστεί για την πραγμάτωση υψηλών στόχων. Πολιτικοποιεί το άτομο μέσα από τα έργα που προβάλλουν τη δημοκρατία, την ισότητα και δηλώνουν την απέχθεια προς κάθε ολοκληρωτική ιδεολογία.
Επιπροσθέτως, επιδρά θετικά στον ψυχισμό του ατόμου αφού το εξευγενίζει εκλεπτύνει τα συναισθήματα του μέσω της αισθητικής συγκίνησης. Απαλλάσσει από το άγχος της καθημερινότητας και την υπερένταση, λειτουργώντας ως μορφή εκτόνωσης που απελευθερώνει από της εσωτερική πίεση και ένταση. Προκαλεί την κάθαρση στο δέκτη και φυσικά αποτελεί γνήσιο τρόπο ψυχαγωγίας. Προσφέρει μια μοναδική καλλιτεχνική εμπειρία, που εξαγνίζει και ειρηνεύει το ‘είναι’ του.
Ακόμα, συμβάλλει στην ηθική αρτίωση του ανθρώπου αφού προβάλλει ανθρωπιστικές αξίες και πρότυπα ηθικής ζωής. Υποστασιοποιεί και αποθανατίζει τις μεγάλες ηθικές πράξεις, προβάλλοντας στάσεις ζωής. Μέσα από το θέατρο ο άνθρωπος στην ουσία, βλέπει τον δικό του εαυτό, παρομοιάζοντας τον με κάποιον ήρωα. Θαυμάζει του ήρωες και προσπαθεί μέσα από την αποκάλυψη του ψυχισμού τους να ερμηνεύσουν τον δικό τους ψυχισμό.
Επίσης, το θέατρο εκφράζει το πνεύμα της εποχής, αποκαλύπτει το παρελθόν και προσδιορίζει το μέλλον. Εκλεπτύνει τα ήθη και εξευγενίζει, προβάλλοντας ηθικές αρχές και αξίες, πρότυπα προς μίμηση αλλά και προς αμφισβήτηση. Φυσικά το θέατρο προάγει τον πολιτισμό και το πνευματικό επίπεδο τόσο μεμονωμένων κοινωνικών ομάδων όσο και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί, ότι συντελεί και στη δημιουργία κοινωνικής συνείδησης με τη βοήθεια που παρέχει για βαθύτερη βίωση των κοινωνικών προβλημάτων. Το θέατρο ακόμα τονώνει τους κοινωνικούς δεσμούς αφού κάνει τον άνθρωπο να επικοινωνεί και να ενώνεται με άλλους ανθρώπους. Αίρει την ανθρώπινη μοναξιά και απομόνωση, προσφέροντας ταυτόχρονα δημιουργική διέξοδο. Συχνά, μάλιστα μετατρέπεται και σε μέσο κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων, σε φωνή διαμαρτυρίας και αντίστασης αλλά και σε όργανο προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και σε πλατφόρμα αντιρατσιστικών διακηρύξεων.
Το θέατρο, είναι ο καθρέφτης του πολιτισμού μιας κοινωνίας, αποτυπώνει και μορφοποιεί την ιδιαίτερη ταυτότητα ενός λαού και υπογραμμίζει την εθνική του φυσιογνωμία. Το θέατρο τεκμηριώνει την ιστορική συνέχεια, του ανθρώπου και υπογραμμίζει την πνευματική αλλά και πολιτιστική του εξέλιξη
Επιπροσθέτως προωθεί την επικοινωνία μεταξύ των λαών και των πολιτισμών, φανερώνοντας και αποκαλύπτοντας τη μόνιμη συνεργασία τους ανά τους αιώνες αλλά και τις αλλεπάλληλες αλληλεπιδράσεις. Συμβάλλει στην αλληλοκατανόηση και ενισχύει την ανάγκη των ατόμων να ζήσουν ειρηνικά μέσα σε έναν ανθρώπινο κόσμο.
Το θέατρο είναι ο κλάδος της τέχνης που αναφέρεται στην απόδοση ιστοριών μπροστά σε κοινό, με τη χρήση κυρίως του λόγου, αλλά και της μουσικής και του χορού. Το θέατρο μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως είναι η όπερα, το μιούζικαλ, η παντομίμα.
Η ποίηση της όπερας ή οι διάλογοι που αναδεικνύουν την πλοκή, αποτελεί το αποκαλούμενο λιμπρέτο (libretto), το οποίο ανάλογα με το είδος της όπερας μπορεί να είναι σοβαρό ή περισσότερο κωμικό. Υπάρχει γενικά διχογνωμία σχετικά με το αν το λιμπρέτο ή η μουσική είναι το σημαντικότερο στοιχείο σε μια όπερα. Η μουσική είναι τις περισσότερες φορές συνεχής και έχει ως απώτερο στόχο τη δραματοποίηση των δρώμενων στη σκηνή.
To μιούζικαλ είναι ένα είδος Θεάτρου που περιλαμβάνει τραγούδια, διαλόγους (πρόζα) και χορό. Είναι ένας τρόπος να πεις μια ιστορία και να εκφράσεις το συναισθηματικό περιεχόμενο της, δηλαδή το χιούμορ, το πάθος, τον έρωτα, το θυμό και πολλά άλλα κινητοποιώντας μέσα από το κείμενο, τη μουσική, την κίνηση καθώς και τις τεχνικές πτυχές της ψυχαγωγίας, όπως πχ τα οπτικά εφέ, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύνολο από το οποίο καμία από τις τέχνες που περιλαμβάνει να μην ξεχωρίζει από την άλλη με κανένα τρόπο.
Η Παντομίμα είναι ένα είδος θεατρικής τέχνης, όπου μέσα απ'τις κινήσεις, τους μορφασμούς, τις χειρονομίες εκφραζόμαστε χωρίς εκφωνούμενο λόγο. Είναι η τέχνη, που μεταφράζει και αποδίδει με τον αμεσότερο τρόπο τα συναισθήματα μας και τις παρορμήσεις μας.
Επομένως η τέχνη διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο, τον βελτιώνει, τον κάνει καλύτερο και τελικά τον ηθικοποιεί. Από όλες τις τέχνες το θέατρο είναι η πιο κοινωνική τέχνη, η πιο άμεση και αποτελεσματική, η πιο προκλητική για τις αντιδράσεις των ανθρώπων, γιατί το υλικό με το οποίο δημιουργεί είναι έμψυχο –και ο άνθρωπος είναι ο πιο πειστικός φορέας νοημάτων, πιο πειστικός από το γραπτό λόγο, την εικόνα και τον ήχο. Ο Μπρεχτ έλεγε ότι το θέατρο δεν μπορεί ν' αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως ν' αλλάξει τους θεατές. Αυτοί αν θέλουν μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο.