"Όπως και να έχει....είμαστε ένας χρεοκοπημένος δήμος"

Το "Παλαιό Ελαιοτριβείο" χώρος πολιτισμού στην Ελευσίνα
Μπορεί κάποιους να τους ξάφνιασε η επιλογή των τριών πόλεων στην τελική κούρσα επιλογής της πόλης που θα ανακηρυχθεί πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021 όμως δύο από τις τρεις για τις οποίες γνωρίζω έχουν αφήσει το πολιτιστικό τους αποτύπωμα όλα αυτά τα χρόνια. 

Αν δούμε την γειτονική μας Ελευσίνα. Έχοντας υποστεί την ίδια και ίσως περισσότερη υποβάθμιση τις δεκαετίες του 70 και του 80 ευτύχησε τα τελευταία χρόνια και είχε στο τιμόνι της έναν δήμαρχο που την μεταμόρφωσε σε μια πραγματικά σύγχρονη πόλη. Αναμόρφωσε την παραλία, πεζοδρόμησε το κέντρο της και δημιούργησε ένα σημαντικό φεστιβάλ τα "Αισχύλεια" όπου κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη αποτελεί κεντρικό πολιτιστικό γεγονός όχι μόνο για την Ελευσίνα αλλά για την ευρύτερη περιοχή με παραστάσεις και δρώμενα που παρακολουθούν χιλιάδες κόσμου στον χώρο ενός παλαιού ελαιοτριβείου. 

Η Καλαμάτα είναι επίσης μια πόλη που άλλαξε τα τελευταία χρόνια και αισθητικά αλλά και στον τομέα του πολιτισμού. Χτυπημένη από δύο μεγάλους σεισμούς το 1986 που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές η πόλη ανασυγκροτήθηκε πλήρως και μετατράπηκε σε μια σύγχρονη πόλη. Διατηρώντας το ιστορικό της κέντρο δημιούργησε εστίες πολιτισμού. Στην Καλαμάτα μπορεί να δει κανείς το  Πάρκο των Σιδηροδρόμων που αποτελεί το μοναδικό για το είδος του υπαίθριο μουσείο καθώς και άλλα μουσεία βιβλιοθήκες και πινακοθήκες. Ταυτόχρονα κάθε χρόνο διοργανώνεται το διεθνές φεστιβάλ χορού που συγκεντρώνει χορευτές και θεατές από όλο τον κόσμο. 

Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο αλλά απαιτεί ανθρώπους με όραμα και αξίες και όχι κομήτες που η πολιτικές τους φιλοδοξίες εξαντλούνται αμέσως μετά την εκλογή τους ικανοποιώντας απλά το γινάτι τους. Οι πόλεις αλλά και η χώρα δεν αλλάζουν με προθέσεις αλλά με σκληρή και επίπονη εργασία και βέβαια σε βάθος χρόνου. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και για τις δύο πόλεις που προανέφερα να αποκτήσουν την σημερινή τους δομή και ιδίως η Ελευσίνα που η υποβάθμιση της αποτελούσε κακό πρότυπο. Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι του Χατζιδάκι "Ο εφιάλτης της Περσεφόνης" καθώς και το ντοκιμαντέρ "Αγέλαστος Πέτρα" που καταγράφει το παρελθόν και το παρόν σε πλήρη αντίθεση να συνυπάρχουν σ' έναν τόπο μολυσμένο από την σύγχρονη βιομηχανία. 

Για του λόγου το αληθές μπορείτε απλά να επισκεφτείτε τα site των δύο δήμων και να τα συγκρίνεται με το δικό μας και αν θέλετε να ενισχύσετε το επιχείρημα πηγαίνετε μια βόλτα στην διπλανή Ελευσίνα και επισκεφτείτε το πολύ όμορφο αρχαιολογικό της χώρο Αν μάλιστα είναι και Σεπτέμβριος ίσως δείτε κόσμο να μαζεύετε στο παλαιό ελαιουργείο να παρακολουθήσει κάποια παράσταση (υπάρχουν παραστάσεις πολύ σημαντικών δημιουργών που παίζονται μόνο στα "αισχύλεια") 

Στο facebook είδα αυτή την φωτογραφία που μου έδωσε την αφορμή να γράψω τα παραπάνω. Υπήρχε το εξής σχόλιο "Όπως και να έχει....είμαστε νικητές". Θεωρώ ότι είμαστε πολύ μακριά από αυτή τη δήλωση η πραγματική νίκη θα έρθει όταν αυτός ο τόπος αλλάξει και από παράδειγμα προς αποφυγή ενός χρεοκοπημένου δήμου  γίνει παράδειγμα προς μίμηση.