του Γιάννη Μιχάλαρου*
Μέσα σε όλη τη μιζέρια της τοπικής, πολιτικής επικαιρότητας, μία είδηση σκάει σα βόμβα και ταράζει τα συντηρητικά νερά αυτού του νησιού: νέο hot spot στη Σαλαμίνα. Η αλήθεια είναι πως γύρω-έφερνε τους τελευταίους μήνες στα αυτιά μου αυτό το ενδεχόμενο γεννώντας μου μεγάλες δόσεις χαράς και ελπίδας, για τις οποίες θα εξηγηθώ παρακάτω.
Το δημοσίευμα από το εξαιρετικά πικραμένο salamina.net πολύ
πιθανόν να μην είναι αξιόπιστο (δεν έχω εντοπίσει πουθενά αλλού αυτές τις
πληροφορίες) αλλά είναι σημαντικό να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να ισχύει.
Το ζήτημα των προσφύγων έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην
κεντρικό-πολιτική επικαιρότητα. Όλοι το γνωρίζουμε και όλοι έχουμε άποψη σε
αυτό.
Γινόμαστε παρατηρητές ενός τεράστιου κύματος αλληλεγγύης το
οποίο οφείλεται στους κοινωνικούς αυτοματισμούς της ελληνικής κοινωνίας. Οι
χιλιάδες πρόσφυγες που διασχίζουν καθημερινά τα σύνορα και η συνεχής τριβή τους
με τον ελληνικό λαό, έχει ξυπνήσει στον δεύτερο αναμνήσεις που είχαν πέσει σε
λήθαργο δεκαετίες. Έχοντας ελάχιστη πολιτική επιρροή, η συντριπτική πλειοψηφία
του λαού έχει επιλέξει το στρατόπεδο του ανθρωπισμού, κλείνοντας τα αυτιά της
σε φασιστικές και ρατσιστικές σειρήνες.
Τόνοι τροφίμων και άλλων αγαθών μοιράζονται σε όλες τις περιοχές
της Ελλάδας ενώ παράλληλα οι προσπάθειες στο λιμάνι του Πειραιά (υποτιθέμενο
κάστρο της Χρυσής Αυγής), στη πλατεία Βικτωρίας (δίπλα από το παλιό ”άβατο” του
φασιστικού μορφώματος, Άγιο Παντελεήμονα) και η Λέσβος, είναι σημαντικοί
συμβολισμοί αυτής της πρωτοβουλίας.
Κόντρα στο γενικό κλίμα των χωρών της Ευρώπης που κλείνουν
μία-μία τα σύνορα, στην ισλαμοφοβία και στην αύξηση των ακροδεξιών στοιχείων, ο
κόσμος χτίζει ένα δυνατό τοίχος ανιδιοτελούς προσφοράς.
Την ίδια ώρα, στο δικό μας νησί εξετάζονται οι αντοχές των
συμπολιτών και των πολιτικών δυνάμεων.
Η Χρυσή Αυγή, βασικός εκφραστής της αντίπερα όχθης, δυσκολεύεται
να παίξει καίριο ρόλο και δείχνει να βρίσκεται στην αφάνεια. Ενώ το έδαφος για
να καλλιεργήσει ιδέες μίσους, είναι ιδιαίτερα γόνιμο, θα ισχυριζόταν κανείς,
δυσκολεύεται ακόμα και να το προσεγγίσει. Οι πολιτικές σφαλιάρες που τρώει
συνεχώς από το αντιφασιστικό κίνημα συμβάλλουν σε αυτή την κατάσταση και η
πλευρά των αγωνιστών δυναμώνει όλο και περισσότερο.
Τίποτα δεν τέλειωσε όμως. Είναι εύκολα προβλέψιμο πως θα
ποντάρει συνεχώς στον διχασμό και στην ανεπάρκεια της κυβέρνησης προκειμένου να
καρπωθεί την πολιτική υπεραξία και να προσεγγίσει τα επίπεδα που είχε πριν τη
δολοφονία Φύσσα. Σε ένα νησί, όπως τη Σαλαμίνα, που δεν αντιμετωπίζει σημαντικά
προβλήματα, αν και με το ζόρι μαζεύει 15 άτομα στα γραφεία της, και με μία
αριστερά και αναρχία, οι οποίες είναι αδύναμες κινηματικά, θα δοκιμάσει να
παίξει τα ρέστα της, επιδιώκοντας ο τόπος μας να αποτελέσει φασιστική,
μισάνθρωπη, δικλείδα ασφαλείας.
Οι αμυντικοί, κοινωνικοί τοίχοι που έχουν χτιστεί από την
επικαιρότητα, θα δοκιμαστούν πολύ έντονα και επιπλέον, θα αποτελέσει δυνατό
στοίχημα για τους ντόπιους αντιφασίστες και τις πολιτικές οργανώσεις.
Το hot spot θα δώσει την ευκαιρία στους κατοίκους του νησιού να
συναναστραφούν με το δράμα και την κουλτούρα των προσφύγων, να διαψεύσουν τις
φήμες για τους ομαδικούς βιασμούς, το ιδιαίτερο μίσος που τρέφουν οι
τζιχαντιστές για την Ελλάδα και οποιαδήποτε άλλη αηδία που πλασάρει ο
ρατσιστικός οχετός. Θα προσφέρει τη δυνατότητα να προβληματιστούμε για τις
απάνθρωπες συνθήκες που θα επικρατούν εκεί (η ρεφορμιστική κυβέρνηση δε μπορεί
να εγγυηθεί για το αντίθετο), να διεκδικήσουμε τις ανθρώπινες και να
συμβάλλουμε στην ουσιαστική λύση του προσφυγικού,
Πανηγυρίζω για τον διχασμό που θα επικρατήσει. Θα έχουμε να
επιλέξουμε μεταξύ του να ισορροπήσουμε στη βάρκα που επιβεβαιώνει τις απόψεις
για την πολιτική μαυρίλα που επικρατεί στο νησί ή σε αυτή που τις διαψεύδει και
θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους επόμενους ταξικούς αγώνες.
Πανηγυρίζω γιατί θα δοθεί η ευκαιρία σε μία μειοψηφία της
κοινωνίας να αποδείξει πως είναι πρόθυμη να δώσει τις σκληρές πολιτικές μάχες
που ευαγγελίζεται και να προσφέρει σημαντική παρακαταθήκη στο ταξικό κίνημα.
Πανηγυρίζω επειδή η αναγκαιότητα συσπείρωσης, κάτω από
συγκεκριμένη, μαχητική, πολιτική ομπρέλα, των Σαλαμίνιων αγωνιστών θα τονιστεί
και θα ξαναμπεί στο προσκήνιο η ακόμα πιο μεγάλη ανάγκη συνεχούς διεκδίκησης,
με κατεύθυνση την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.
Αν πρέπει το πολιτικό υποκείμενο να πιαστεί από κάπου, αυτό θα
πρέπει να είναι το προσφυγικό ζήτημα και ο αντιφασισμός. Το φασιστικό μένος που
θα εμφανιστεί μπροστά του και η αποτελεσματική αντιμετώπισή του, θα ανοίξει το
δρόμο κι άλλων ταξικών αγώνων που θα εξασφαλίσουν την ευημερία του μεγαλύτερου
μέρους του πληθυσμού.
Υ.Γ: Η δημιουργία hot spot στη Σαλαμίνα φυσικά και δεν έχει
τοπικό χαρακτήρα αλλά λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στο νησί (η
γεωγραφία του, διάφορες αντιλήψεις που επικρατούν κ.α), επιλέγω να εστιάσω στις
τοπικές προοδευτικές δυνάμεις, από τις οποίες θα πηγάσουν οι όποιες προοπτικές.
*Ο
Γιάννης Μιχάλαρος είναι φοιτητής στο τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής
Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
πηγή:freethinkingisland.wordpress.com