Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στις αποσκευές του πήρε και το καλλιτεχνικό του πλέον προσωνύμιο και όνομα της μπάντας του JAN VAN De Engel, παρατσούκλι των συμφοιτητών του στην Ολλανδία.
Η πρώτη γνωριμία με τους JAN VAN De Engel έρχεται το 2010 με ένα δίσκο σύγχρονης Jazz σε αγγλικό στίχο, που ακούει στο όνομα ¨Μisspent¨. Ακολουθεί το single ¨Λαδόκολλα¨ στο όποιο ο JAN VAN δείχνει για πρώτη φορά το ενδιαφέρον του και για την ελληνική μουσική παράδοση. Στο νέο τους project ¨ΓΙΑΝ ΒΑΝ¨ που κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή, κασέτα και βινύλιο το καλοκαίρι του 2015, ο Γιάννης Αγγελόπουλος και οι μουσικοί του έφτιαξαν ένα ηχητικό και όχι μόνο αριστούργημα. Ο ¨ΓΙΑΝ ΒΑΝ¨ είναι ένας δίσκος που μέσα του ανακατεύονται δεξιοτεχνικά και φυσικά γλώσσες, λαοί, ήθη και έθιμα. Η σύγχρονη μουσική συναντά την παραδοσιακή και η άφρο- λάτιν κουλτούρα “ερωτεύεται” τον ελληνικό στίχο και το δημοτικό τραγούδι.
Τραγούδια του Γιάννη Αγγελόπουλου σε στίχους του Ευθύμη Φιλίππου.
Παρακάτω “χόρτασα” την δική μου περιέργεια για τον μυστήριο και πολυτάλαντο κύριο JAN VAN ή έστω επιχείρησα να το γνωρίσω λιγάκι…
Νοσταλγός, τι γλυκιά παγίδα, ευχαριστώ δεν θα πάρω! Όλες οι μουσικές που έχουν περάσει από τα αυτιά μου, δυστυχώς και ευτυχώς, με καθορίζουν και με επηρεάζουν, ακόμα και αυτές που δεν μου αρέσουν. Το ΓΙΑΝ ΒΑΝ έτσι ξεκίνησε, από τη δύναμη που ασκεί πάνω μου το λαϊκοδημοτικό ιδίωμα, κι ας το γνωρίζω από σπόντα.
Στίχοι, μελωδία, ρυθμός. Πού πέφτει πρώτα η προσοχή σου, τι σε γοητεύει σε ένα κομμάτι πρώτα;
Το σύνολο μάλλον. Δεν υπάρχει ζητούμενο, κάτι με συγκινεί ή κάνει κλίκ μέσα μου για διαφορετικό λόγο. Σαν ακροατής θέλω να είμαι όσο μπορώ απονήρευτος, να μην έχω προσδοκίες, να αφεθώ και να με πάρει το ποτάμι. Όσο πιο μακριά με βγάλει τόσο πιο δυνατό σημαίνει ότι ήταν.
Τι σου αρέσει και τι όχι στη μουσική δημιουργία και βιομηχανία σήμερα παγκοσμίως;
Μου αρέσει που μπορώ και ακούω στο soundcloud δουλειές αγνώστων, που μπορώ να βρω δίσκους του εβδομήντα στο YouTube απ´ όπου φανταστώ. Ναι, υπάρχει ένα τεράστιο database εκεί έξω προσβάσιμο με ένα smartphone. Δεν μου αρέσει να ακούω “μια από τα ίδια” ειδικά από καλλιτέχνες που η “βιομηχανία” ήταν γενναιόδωρη μαζί τους. Από την άλλη αν κάνεις την καλύτερη πίτσα στην γειτονιά μάλλον μοιραία πρέπει να συνεχίσεις σε αυτό τον τομέα….αδιέξοδο. Ξέχασα: στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μας κόστισε άλλα το μάθαμε και αυτό.
Η μουσική ενώνει, ανθρώπους, πολιτισμούς, εποχές. Σαν δημιουργός στο σήμερα, τι θέλεις να πετύχεις με τη μουσική σου;
Ακούω από διάφορο κόσμο πως τους αρέσει η μουσική μας, δεν μπορώ να ξέρω τη δυναμική της και τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Για τα άμεσα, θέλω να πετύχω το δικαίωμα στην επιβίωση. Θέλω το ΓΙΑΝ ΒΑΝ να είναι ένας υγιής οργανισμός. Να μπορούμε να κάνουμε τα λάιβ και τα άλμπουμ μας χωρίς να επιβαρύνεται οικονομικά κάποιος από εμάς. Είμαστε πολύ κοντά σε αυτό! Αν μπορέσουμε να βρούμε και παρέα τόσο το καλύτερο. Όσο καλά κι αν έχεις φτιάξει ένα φαΐ, όταν το μοιραστείς γίνεται “το κάτι άλλο”.
Εξωτερικό. Κάποτε το διάλεξες, το έζησες. Θα ξαναέφευγες τώρα που τα πράγματα είναι πιο στριμωχτά;
Με τίποτα, αλλά αυτό είναι αυστηρά προσωπικό. Βέβαια η ανάγκη είναι πάνω απ´ όλα, αν δεν μπορώ να ζω με αξιοπρέπεια εδώ θα πρέπει να ψάξω παραπέρα.
Στην Ελλάδα της πολυπολιτισμικότητας και του προσφυγικού, τι πιστεύεις θα βοηθούσε στην καλύτερη ένταξη των ανθρώπων που επιλέγουν την χώρα μας για να ζήσουν και να δημιουργήσουν;
Το προσφυγικό είναι τεράστιο κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα και σαν χώρα έχουμε δυσανάλογα μεγάλο μερίδιο δράσης για την αντιμετώπιση του. Σε προσωπικό επίπεδο, νομίζω θα μας -και θα τους- βοηθήσει η συνειδητοποίηση πως σε αυτή τη γη οι κάτοικοί της ήταν πάντοτε ξενιτεμένοι, ξεριζωμένοι και ανοιχτόκαρδοι. Τώρα που η ζωή μας έφερε κοντά, καλώς ήρθαν. Να πάρουν τα καλά μας και να μας δείξουν τα δικά τους καλά. Σε όλους μας θα έχει τύχει να έχουμε έναν “κακό” γείτονα, ας τον έχουμε στο νου σαν παράδειγμα προς αποφυγή.
Μετά την πτώση έρχεται η μεταμόρφωση… Πώς θα ήθελες να δεις την κοινωνία μας τα επόμενα χρόνια; Τονίζω πώς θα ήθελες..
Ανοιχτή, πρέπει να συνυπάρξουμε και όχι να επιβάλουμε ο ένας στον άλλον τις απόψεις μας. Κάθε επιλογή είναι και πολιτική, πρέπει να είμαστε συνειδητοί από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Τώρα που είδαμε πως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά ας πιστέψουμε σε εμάς και σε αυτό τον τόπο. Όλα είναι εδώ και τώρα, ας απαγκιστρωθούμε από όλες τις παγίδες που μας κύκλωσαν.
Διαβάζοντας τα τελευταία λόγια του Γιάννη λίγο πριν στείλω το κείμενο για δημοσίευση μια φράση-προτροπή μού έρχεται στο μυαλό. Φτου ξελευθερία! Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και μην περιμένετε έτοιμες λύσεις. Τα όμορφα και τα άσχημα είναι εδώ για να μας εμπνεύσουν και να μας αλλάξουν προς κάτι νέο, καινούργιο και καλύτερο.
πηγή: solomon.gr