«Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το '68, στο Παρίσι, που κάναμε βόλτες στα οδοφράγματα. Ήταν ο Μάης του '68, έτσι; Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τον Τσε Γκεβάρα, από την υπέροχη εκείνη αφίσα, όπου βλέπεις έναν όμορφο νέο, με την επανάσταση στα μάτια του, που είναι χαμογελαστός και έχει και ένα πούρο. Για αυτόν το έγραψα, χωρίς να αναφέρεται βέβαια πουθενά το όνομά του, ούτε και κανένα άλλο όνομα μες στο κείμενο του τραγουδιού -στον τίτλο μόνο αναφέρεται ο στρατηγός της Ρούμελης.
Λοιπόν, όταν ήρθε η ώρα να το ηχογραφήσω -μιλάμε τώρα το '69- μου λέει ο Πατσιφάς, αυτό δεν πρόκειται να περάσει από τη λογοκρισία, δεν γίνεται. Οπότε έκανα αυτό που καταλάβατε, έβαλα ότι είναι ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, με την πεποίθηση ότι τον στρατηγό της Ρούμελης και γιο της καλόγριας, όπως τον λέγανε τον Καραϊσκάκη, δεν θα τον ενοχλούσε να χρησιμοποιηθεί ως κάλυψη για τον Τσε Γκεβάρα.
Αλλά και ο κομαντάντε Τσε, εάν εγνώριζε τον Καραϊσκάκη, πολύ ευχαρίστως θα δεχόταν να καλυφθεί από αυτόν. Χαίρομαι πάντως που το παίζουνε στα σχολεία την 25η Μαρτίου, είναι ό,τι πρέπει. Αρμόζει, λοιπόν; Αρμόζει απολύτως!» έχει πει σε συνέντευξή του για αυτό το τραγούδι, που περιλαμβάνεται στον δίσκο «Το περιβόλι του τρελλού» (1969), ο δημιουργός του Διονύσης Σαββόπουλος.
Για όποιον και να το έγραψε όμως, το σίγουρο είναι ότι συνέθεσε μία από τις ωραιότερες ωδές για τις επαναστάσεις και τους επαναστάτες όπου Γης...
Δώρα Σελλά - efsyn.gr