"Οικιστικές πυκνώσεις" είναι ο τεχνικός όρος για οικισμούς μέσα σε περιοχές με δασικό χαρακτήρα και είναι διάσπαρτες σε όλη την Αττική. Την περίοδο 1987-2007 αναπτύχθηκε άναρχα και χωρίς σχέδιο άλλη μια Αθήνα στα όρια του ηπειρωτικού τμήματος της Αττικής, με νέους οικισμούς κύριας και παραθεριστικής κατοικίας. 12.717 στρέμματα στη Σαλαμίνα καταλαμβάνουν οι αυθαίρετοι οικισμοί. Αλήθεια πόσα "Μάτια" κρύβει η Σαλαμίνα; Και όλα με κοινό παρανομαστή την άναρχη δόμηση την έλλειψη δρόμων και κοινόχρηστων χώρων, περιφραγμένες παραλίες (αυτό ευτυχώς δεν είναι σύνηθες στο νησί μας) και ανύπαρκτες υποδομές. Μετά το πένθος έρχεται η περισυλλογή. Ας αναλογιστούμε λοιπόν πριν εμείς να είμαστε τα επόμενα θύματα.
Ακολουθεί εκτενές άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών για τους οικισμούς που φέρουν οικιστικές πολεοδομικές ομοιότητες με το Μάτι
Ξεπερνούν τα 100.000 στρέμματα οι περιοχές αυθαιρέτων στην Αττική, με βάση τα στοιχεία που έχουν υποβάλει οι δήμοι στο Κτηματολόγιο. Πρόκειται για διαμορφωμένους από δεκαετίες οικισμούς που έχουν στην κυριολεξία «ξεφυτρώσει» σε εκχερσωμένα ή και καμένα δάση και ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο δεν επιτρέπεται να ενταχθούν στο σχέδιο με βάση τη ρητή διάταξη του άρθρου 24 του Συντάγματος του 1975.
Ενα κοινωνικό αλλά και οικολογικό πρόβλημα που κρύβουν η πολιτεία αλλά και οι πολίτες «κάτω από το χαλί», θρηνούν έπειτα από μεγάλη καταστροφή, όπως οι φονικές πυρκαγιές της Αττική και οι πλημμύρες στη Μάνδρα, για να το ξεχάσουν έως το επόμενο «χτύπημα», που βαφτίζεται αλλά δεν είναι θεομηνία...
Μόνο στους Δήμους Μαραθώνα και Ραφήνας-Πικερμίου τα τελευταία χρόνια έχουν δομηθεί σε δασικές εκτάσεις πάνω από 20.000 στρέμματα, ενώ άλλα 68.000 στρέμματα έχουν ενταχθεί στο σχέδιο. Οι τελευταίες φονικές πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική έφεραν στην επιφάνεια και τις δύο πλευρές του διαχρονικού οικολογικού εγκλήματος: ο Νέος Βουτζάς είναι δασική έκταση, έχει ενταχθεί όμως στο σχέδιο πριν από το 1975 και διαθέτει δρόμους και άλλες υποδομές.
Το Μάτι δεν είναι δασική έκταση, είναι εκτός σχεδίου, λόγω τοπικών πιέσεων που εκδηλώνονται και μετά την τραγωδία, γι’ αυτό αναπτύχθηκε άναρχα και έγινε παγίδα θανάτου για κατοίκους και παραθεριστές.
«Περιπτώσεις όπως το Μάτι έχουμε σε όλη την παραλιακή ζώνη της Αττικής, από τη Βουλιαγμένη ώς τον Ωρωπό», είπε στην «Εφ.Συν.» η πολεοδόμος Μαρία Καλατζοπούλου, μέλος της διοίκησης του Εθνικού Κτηματολογίου. Είναι τα εν δυνάμει... Μάτια, αφού με την απουσία πολεοδομικού σχεδιασμού μπορεί να εξελιχθούν σε παγίδες για τους ανυποψίαστους πολίτες.
Με ανεπίσημους υπολογισμούς, εκτός από τους δύο δήμους που δοκιμάστηκαν από την πύρινη λαίλαπα, «οικιστικές πυκνώσεις», όπως είναι ο τεχνικός όρος για οικισμούς μέσα σε περιοχές με δασικό χαρακτήρα, έχουν δηλώσει σε Μέγαρα (17.412 στρέμματα), Κορωπί (12.801 στρ.), Ωρωπό (9.853 στρ.), Σαλαμίνα (12.717 στρ.), Αρτέμιδα-Σπάτα (7.109 στρ.), Μάνδρα (4.347 στρ.), ενώ μικρότερες εκτάσεις έχουν καταμετρηθεί και σε άλλες περιοχές της Αττικής.
Οι δασικοί χάρτες, που έχουν επικυρωθεί και καλύπτουν το 33% της χώρας, έχουν ήδη αποκαλύψει πάνω από 282.000 στρέμματα «οικιστικών πυκνώσεων» και υπολογίζεται ότι με την ολοκλήρωση του προγράμματος θα αποκαλυφθούν πάνω από 700.000 στρέμματα σε αυτή την κατηγορία! Σε αυτή την «γκρίζα» ζώνη πρέπει να προστεθούν μεμονωμένα αυθαίρετα που έχουν χτιστεί σε αρχαιολογικές ζώνες και στις κοίτες των ρεμάτων.
Στη Χαλκιδική, μόνο σε δύο δήμους, Σιθωνίας και Προποντίδας, έχουν καταγραφεί οικισμοί αυθαιρέτων σε δάση που καλύπτουν 19.465 στρέμματα, ενώ στον Δήμο Λουτρακίου-Αγίων Θεοδώρων Κορινθίας 35.600 στρέμματα!» Είναι ένα διαρκές πολεοδομικό έγκλημα», τονίζει η Μαρία Καλατζοπούλου.
«Χρειάζεται να ληφθούν τώρα γενναίες αποφάσεις» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο Νίκος Μπελαβίλας, καθηγητής του Πολυτεχνείου και διευθυντής του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος, το οποίο το 2007 με τη συνεργασία του WWF Ελλάς είχε καταγράψει τον αφανισμό της δασικής και αγροτικής γης στην Αττική της προηγούμενης δεκαετίας. «Οι φωτιές αποδείχθηκαν... πολεοδόμοι», επισημαίνει και επικαλείται τις καταγραφές, σύμφωνα με τις οποίες την περίοδο 1987-2007 αναπτύχθηκε άναρχα και χωρίς σχέδιο άλλη μια Αθήνα στα όρια του ηπειρωτικού τμήματος της Αττικής, με νέους οικισμούς κύριας και παραθεριστικής κατοικίας που αναπτύχθηκαν στα Μεσόγεια και κυρίως στην παραλιακή ζώνη.
Κοινός παρανομαστής η έλλειψη δρόμων και ελεύθερων χώρων, οι περιφραγμένες παραλίες και ανύπαρκτες υποδομές. «Πολλά από αυτά, για να μην κρυβόμαστε, λείπουν και στα οργανωμένα αστικά κέντρα. Το Μάτι είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για την κατάσταση στις εκτός σχεδίου περιοχές», επισημαίνει και δεν μένει στις διαπιστώσεις. Προτείνει να κηρυχθούν «ειδικές ζώνες» όλες αυτές οι περιοχές και να θεσμοθετηθούν αυστηροί όροι δόμησης και ανάπτυξης κατά τα πρότυπα των παραδοσιακών οικισμών.
Το Πολυτεχνείο, μέσω του πρύτανη Γιάννη Γκόλια, έχει ήδη υποβάλει αίτημα να αναλάβει με δικές του δυνάμεις τον πολεοδομικό σχεδιασμό, με αφετηρία το Μάτι. Στην επιστημονική πρωτοβουλία αναμένεται να συμμετέχει και το Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
http://www.efsyn.gr/arthro/ekei-poy-kaigontai-anthropoi-kai-dasi-fytronoyn-aythaireta