Βαγγέλης Παπαμιχαήλ: Να συσπειρώσουμε τον κόσμο, να ευαισθητοποιήσουμε τους αδιάφορους, να δώσουμε στους χρυσαυγίτες να καταλάβουν ότι εκείνοι είναι οι «τελειωμένοι»!
του ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ - Lifo.gr
Πέντε θύματα επιθέσεων της Χρυσής Αυγής, ανάμεσα τους και ο Σαλαμίνιος Βαγγέλης Παπαμιχαήλ, μιλούν στη LiFO «Δεν φοβόμαστε ούτε ζητάμε εκδίκηση, απαιτούμε όμως δικαιοσύνη», λένε καταγγέλλοντας σθεναρά την εγκληματική δράση της Χ.Α.
Oδεύει, επιτέλους, προς το τέλος της η «μαραθώνια» δίκη της Χ.Α. (ξεκινούν οσονούπω οι απολογίες των συνολικά 69 κατηγορουμένων). Είθε ο αρχηγός και τα πρωτοκλασάτα στελέχη της να «γιορτάσουν» το 2020 τα τριαντάχρονα από την ίδρυσή της πίσω από τα σίδερα και –εξίσου σημαντικό‒ να παραμείνουν για πολύ καιρό εκεί.
Τα ενοχοποιητικά στοιχεία είναι συντριπτικά, τα εκατοντάδες θύματα επιθέσεων ήδη απ' όταν ήταν μια περιθωριακή οργάνωση –μετανάστες, πρόσφυγες, αντιφασίστες, ιδεολογικοί τους αντίπαλοι αλλά και άνθρωποι που είχαν απλώς «λάθος» εμφάνιση, χρώμα, φυλή ή και σεξουαλικότητα, εκπρόσωποι των ΜΜΕ επίσης‒ ζητάνε επιτακτικά δικαίωση.
Για τους δολοφονημένους Παύλο Φύσσα και Σαχζάτ Λουκμάν καταρχάς και για όλους όσοι στοχοποιήθηκαν από τη συμμορία του Μιχαλολιάκου όλα αυτά τα χρόνια, οργανωμένα ή ευκαιριακά, μεμονωμένα ή συλλογικά.
Αν η ευρεία δημοσιοποίηση της δίκης και η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε αυτό τουλάχιστον το στάδιο είναι παραπάνω από αναγκαία, ένας τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των θυμάτων της.
Οι υπόδικοι χρυσαυγίτες πρέπει αναμφίβολα να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Να μπουν για τα καλά στη φυλακή σαν εγκληματική οργάνωση, να τεθούν εκτός νόμου, να απομονωθούν φυσικά και πολιτικά και να επιστρέψουν το συντομότερο στους υπονόμους της Ιστορίας!
Όχι για το συναισθηματικό της υπόθεσης αλλά για την κατάδειξη ακριβώς του εγκληματικού χαρακτήρα μιας εξαρχής δομημένης σε στρατιωτικά πρότυπα λούμπεν ναζιστικής οργάνωσης που η είσοδός της στη Βουλή, αντί να τη «σοβαρέψει», την αποθράσυνε ακόμα περισσότερο.
Όχι, βέβαια, πως ευθύνεται αποκλειστικά αυτή –«βρήκε κι έκανε», που λένε‒, εκείνο που προέχει όμως τώρα είναι η νομική, ηθική και πολιτική απονομιμοποίηση της Χ.Α. και μαζί της όλων όσοι οραματίζονται αίματα, τιμές, σβάστικες και Νταχάου.
Πέντε άνθρωποι που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα χρυσαυγίτικα «τάγματα εφόδου» σε διαφορετικές χρονικές περιόδους ‒δύο πολιτικοί ακτιβιστές, ένας φωτορεπόρτερ, ένας αλλοδαπός εικονολήπτης κι ένας εργαζόμενος μετανάστης, οι τρεις εξ αυτών μάλιστα αρκετά πρόσφατα‒ μίλησαν στη LiFΟ γι' αυτήν τη σίγουρα τραυματική εμπειρία, για το αντίκτυπο και τις συνέπειές της, κάνοντας ταυτόχρονα κάποιες εκτιμήσεις τόσο για τη δίκη όσο και για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα ο ναζιστικός συρφετός.
Ο λόγος σε αυτούς:
Βαγγέλης Παπαμιχαήλ
Ιδιωτικός υπάλληλος
«Δέχτηκα μια γερή κλοτσιά στο κεφάλι από μπότα στρατιωτικού τύπου, με σίδερο μπροστά»
 |
| Αφότου συνέβη αυτό, είχα δύο επιλογές: ή να τα παρατήσω όλα φοβισμένος ή να συνεχίσω με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα. Εννοείται πως ακολούθησα τη δεύτερη, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να τους κάνω τη χάρη... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO |
Η πιο σοβαρή επίθεση που υπέστην έγινε στις 15/9/18 στην αφετηρία των λεωφορείων στο Πέραμα, ώρα 18:20. Ελάχιστα λεπτά αφότου αποβιβάστηκα από το καραβάκι που ερχόταν από Σαλαμίνα, μπαίνοντας στο δρομάκι της αφετηρίας, ένα άγνωστος τύπος ήρθε καταπάνω μου και μ' έπιασε από τον λαιμό πετώντας με στο έδαφος, χωρίς να προηγηθεί καμία λογομαχία ή αντιπαράθεση.
Μόλις έπεσα άρχισε να με χτυπάει στο κεφάλι με μπουνιές λέγοντας: «Το Πέραμα κι η Σαλαμίνα ανήκουν στη Χρυσή Αυγή, συριζαίοι είστε τελειωμένοι!..».
Σχεδόν αμέσως κατέφθασε και δεύτερο άτομο από την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε να με εμποδίσει να ξεφύγω. Άρχισε κι εκείνος να με βρίζει και να με χτυπά, επαναλαμβάνοντας φωναχτά πως οι δύο περιοχές «ανήκουν» στη ΧΑ.
Από αυτόν δέχτηκα και το σφοδρότερο χτύπημα, μια γερή κλοτσιά στο κεφάλι. Φορούσε, μάλιστα, μπότα στρατιωτικού τύπου, με σίδερο μπροστά... Αμέσως μετά ο πρώτος με άρπαξε από τα μαλλιά, επιχειρώντας να μου χτυπήσει το κεφάλι κάτω, στην άσφαλτο – ευτυχώς κατάφερα να βάλω τα χέρια μου μπροστά, αποφεύγοντας τα χειρότερα...
Αμέσως μετά εξαφανίστηκαν. Το όλο σκηνικό δεν κράτησε πάνω από 2 λεπτά, συνέβη δε σε ένα σημείο γεμάτο κόσμο, με δεκάδες περαστικά αυτοκίνητα και μια αφετηρία όπου βρίσκονταν αρκετοί άνθρωποι. Λίγα μέτρα παραπέρα υπήρχαν επίσης λεωφορεία με οδηγούς – ουδείς παρενέβη, όπως έμαθα αργότερα μάλιστα, κανένας τους δεν είδε τίποτα καλά κι ας ήταν μέρα μεσημέρι...
Μια κυρία μού έφερε ένα μπουκάλι νερό, ήταν μάλιστα εκείνη που τηλεφώνησε στην αστυνομία. Όταν συνήλθα κάπως πήγα στο Λιμεναρχείο Περάματος που είναι πολύ κοντά.
Οι λιμενικοί εκεί κάλεσαν αμέσως τη μονάδα του ΕΚΑΒ που βρίσκεται μόνιμα στα ναυπηγεία και επικοινώνησαν με το Αστυνομικό Τμήμα Περάματος, ζητώντας τη συνδρομή τους.
Καθώς, μάλιστα, δεχόμουν τις πρώτες βοήθειες στο σαλόνι, μου έδωσαν το τηλέφωνο να μιλήσω κι εγώ με την αξιωματικό υπηρεσίας. Εξήγησα πως πρόκειται για χρυσαυγίτικη επίθεση, αλλά η συγκεκριμένη κυρία απλώς με πληροφόρησε πως δικαιούμαι να κάνω μήνυση μέσα σε 3 μήνες.
Υπόψη, δε, ότι το περιπολικό που κατέφθασε και συνόδευσε το ασθενοφόρο ήταν από το Αστυνομικό Τμήμα Δραπετσώνας, όχι του Περάματος, που απέχει μόλις 2-3 λεπτά με τα πόδια από το σημείο της επίθεσης.
Να συσπειρώσουμε τον κόσμο, να ευαισθητοποιήσουμε τους αδιάφορους, να δώσουμε στους χρυσαυγίτες να καταλάβουν ότι εκείνοι είναι οι «τελειωμένοι»! Συνυπεύθυνοι, βέβαια, είναι και όσοι εξακολουθούν να τους ψηφίζουν...
Στο νοσοκομείο ενημερώθηκα πως τα χτυπήματα στο κεφάλι και ειδικά αυτό που προήλθε από την κλοτσιά με την μπότα, προκαλώντας αιμάτωμα, ήταν αρκετά σοβαρά. Ξέρεις, μου έχουν επιτεθεί άλλες δύο φορές στη Σαλαμίνα, την οποία η Χ.Α. θεωρεί «κάστρο» της.
Η πρώτη συνέβη στις 14/9/17 έξω από το ΕΠ.ΑΛ., οπότε επιτέθηκε σ' εμένα κι έναν φίλο από την οργάνωση ΟΡΜΑ ο σχολικός φύλακας, γνωστός χρυσαυγίτης της περιοχής, ενώ κάναμε αφισοκόλληση για την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα.
Η δεύτερη, στις 11/12/17, όταν, καθώς περπατούσα σε κεντρικό δρόμο της πόλης, με αναγνώρισε άλλος ντόπιος χρυσαυγίτης κι άρχισε να ουρλιάζει «αυτός είναι, μην τον αφήσετε να γλιτώσει!». Εμφανίστηκαν τότε και με πήραν στο κυνήγι 15-20 άτομα με ρόπαλα και λοστούς, έχοντας επικεφαλής γνωστό μέλος της Κ.Ε. της Χ.Α., ξάδερφο του σχολικού φύλακα και του τοπικού πυρηνάρχη τους.
Πρόλαβα να καταφύγω σε ένα μαγαζί ώσπου να έρθει η αστυνομία, όταν όμως βγήκα ο εν λόγω επικεφαλής, δείχνοντάς με μπροστά σε τουλάχιστον δέκα αστυνομικούς, φώναξε «εσύ δεν θα φύγεις ζωντανός από την Σαλαμίνα!».
Η τελευταία εμπειρία ήταν, εντούτοις, αρκετά διδακτική, γιατί όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, αλλιώς είναι να χτυπηθείς σε μια πολιτική κινητοποίηση ή δράση κι αλλιώς σε ενέδρα που για να συμβεί ξέρεις καλά πως προηγήθηκαν εντολές από κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος, άρα έχεις στοχοποιηθεί από τον εγκληματικό μηχανισμό της.
Αφότου συνέβη αυτό, είχα δύο επιλογές: ή να τα παρατήσω όλα φοβισμένος ή να συνεχίσω με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα. Εννοείται πως ακολούθησα τη δεύτερη, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να τους κάνω τη χάρη... Παρ' ότι, δε, στο στενό περιβάλλον μου κάποια άτομα ανησύχησαν, όλοι δέχτηκαν την απόφασή μου.
Ναι, είμαι σίγουρος πως η δίκη της Χ.Α. θα έχει αίσια έκβαση. Εξάλλου, όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα ότι πρόκειται για εγκληματίες ναζί συμμορίτες με δήθεν πατριωτικό μανδύα που στοχοποιούν από μετανάστες, πρόσφυγες και λοατκι+ άτομα μέχρι αριστερές και αντιφασιστικές συλλογικότητες – καθένας μας μπορεί να είναι το επόμενο θύμα.
Όπως είπα και στην εκδήλωση της πρωτοβουλίας «Μη μένεις στο σκοτάδι» τον Φεβρουάριο στην ΕΣΗΕΑ, εκπροσωπώντας τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα ευρύ δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο χωρίς διακρίσεις, όπως καταφέραμε να κάνουμε στη Σαλαμίνα.
Να συσπειρώσουμε τον κόσμο, να ευαισθητοποιήσουμε τους αδιάφορους, να δώσουμε στους χρυσαυγίτες να καταλάβουν ότι εκείνοι είναι οι «τελειωμένοι»! Συνυπεύθυνοι, βέβαια, είναι και όσοι εξακολουθούν να τους ψηφίζουν...
Τέλος, αναφορικά με τους δράστες, το μόνο που θα έλεγα είναι πως τους λυπάμαι. Πραγματικά, όμως.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO, διαβάστε το εδώ