Στο παρά πέντε των εκλογών και με
τους υποψηφίους να δίνουν τις τελευταίες τους ομιλίες κλείνοντας έτσι της
προεκλογική περίοδο ο λόγος πάει πλέον στους πολίτες. Αυτοί καλούνται να
επιλέξουν τον επόμενο δήμαρχο αλλά και το δημοτικό συμβούλιο που θα τον πλαισιώσει
με αναβαθμισμένο ρόλο καθώς θα έχει αναλογική αντιπροσώπευση.
Το «παιχνίδι
του θρόνου» φτάνει στο τέλος του και η έκβαση της μάχης δεν θα κριθεί ούτε
από
δράκους ούτε από μηχανορραφίες νάνων (με ένα «ν» για να μην υπάρχει καμία
παρεξήγηση). Θα κριθεί από τους εικοσιπέντε χιλιάδες ψηφοφόρους αριθμός που
είναι πολύμεγαλύτερος από τον αριθμό αυτών που μαζεύονται και χειροκροτούν στις εξέδρες τους υποψηφίους ή που σε ρόλο αυλικών προσδοκούν να γλείψουν τα αποφάγια της εξουσίας που θα προκύψει αν ευοδωθούν οι πόθοι τους. Και πιστεύω ότι ο μεγάλος αυτός αριθμός ψηφοφόρων δεν έχει μπορέσει να διαμορφώσει μια καθαρή στοιχειοθετημένη εικόνα για το ποίος από τους υποψηφίους θα μπορέσει να υλοποιήσει αυτό που όπως προκύπτει από τις εξαγγελίες τους είναι κοινό όραμα όλων των κατοίκων του νησιού.
Όλοι εμείς που
ανήκουμε σε αυτή τη μεγάλη ομάδα και με δεδομένο ότι η επιλογή της ψήφου είναι
απαλλαγμένη από κομματικά κριτήρια, ας αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι άξονες που θα καθορίσουν την
επιλογή μας και πως αυτοί οι άξονες αποτυπώνονται στο προφίλ των υποψηφίων;
Ο πρώτος και
κύριος άξονας είναι το προσωπικό όραμα του κάθε υποψηφίου. Σχετίζεται άμεσα με
τη μόρφωση τις προσωπικές εμπειρίες και την ηθική υπόσταση του κάθε ενός. Αυτό
το προσωπικό όραμα αποτυπώνεται στο προεκλογικό πρόγραμμα το οποίο
εμείς καλούμαστε να μελετήσουμε να κρίνουμε και να αποφασίσουμε. Δυστυχώς σε
κανένα από τα προγράμματα δεν είδαμε στοιχεία τέτοια που να αναδεικνύουν
ποιοτικές διαφορές μεταξύ των υποψηφίων. Τα προγράμματα τους είναι πανομοιότυπα
τελείως επίπεδα και χωρίς ίχνος έμπνευσης. Έχουν φτιαχτεί υπό το πρίσμα της
χαμηλής αξίας που δείχνουν οι υποψήφιοι σε αυτά
μάλλον διεκπεραιωτικά και αντανακλούν μόνο την επιθυμία για την κατάληψη
του «θρόνου» και όχι μια πραγματική δέσμευση απέναντι στους πολίτες που θα τους
επιλέξουν.
Παρακολουθώντας
και αναλύοντας τα προγράμματα αυτό που διαπιστώνει εύκολα κάποιος
είναι η εκπληκτική τους ομοιότητα. Όλοι μιλούν: για βελτίωση της αποκομιδής και της διαχείρισης των
σκουπιδιών, για την αναβάθμιση του οδικού δικτύου (σηματοδοτήσεις, χώρους
στάθμευσης, πεζοδρομήσεις κλπ), ανάδειξη και αξιοποίηση του ιστορικού και
πολιτιστικού πλούτου του νησιού και τη συνεπακόλουθη τουριστική ανάπτυξη,
ολοκλήρωση της αποχέτευσης και των αντιπλημμυρικών έργων, αναβάθμιση των οργάνων διοίκησης του δήμου
και σωστή διαχείριση του δυναμικού με μόνο κριτήριο την αξιοκρατία, βελτίωση
και δημιουργία νέων αθλητικών δομών, απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ κλπ.
Εύλογα
προκύπτει το ερώτημα αφού οι υποψήφιοι ομονοούν σε όλα αυτά που πρέπει να
γίνουν, γιατί τα περισσότερα από αυτά μένουν απλά προεκλογικές υποσχέσεις; Για
να είμαστε δίκαιοι σε αυτό το ερώτημα οφείλουν πρώτοι να απαντήσουν οι πρώην
δήμαρχοι δηλ. η κα. Νάννου, ο κ. Τσαβαρής και ο κ. Μακρής που είχαν την
ευκαιρία να υλοποιήσουν αυτά που υποσχέθηκαν. Οφείλουν όμως να απαντήσουν και
οι υπόλοιποι γιατί στους συνδυασμούς έχουν δεχτεί ανθρώπους που έχουν
διατελέσει σύμβουλοι και ταυτόχρονα πρέπει να μας πείσουν πως θα πετύχουν
εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενοι. Όλοι όμως πρέπει να μας πείσουν ότι το
παιχνίδι για τον «θρόνο» δεν γίνεται απλά και μόνο για τον «θρόνο» και την
εξουσία αλλά για την πραγματική προσφορά και βελτίωση των συνθηκών ζωής των κατοίκων του νησιού.
Ο δεύτερος
άξονας είναι η αντίληψη της πραγματικότητας όπως αυτή διαμορφώνεται σε τοπικό
και εθνικό επίπεδο. Ο δήμαρχος πρέπει να έχει αντιλήψεις που συνάδουν με τον
χώρο και τον χρόνο μέσα στον οποίο καλείται να διοικήσει. Όταν για παράδειγμα
ρωτήσαμε τους υποψηφίους δημάρχους τη γνώμη τους για τον «Κλεισθένη» θέλαμε από τις
απαντήσεις τους να διαφανεί αυτή η αντίληψη καθώς εκτιμούμε
ότι ο «Κλεισθένης» είναι ένα βήμα μπροστά για την κοινωνία και τους πολίτες. Κάποιο συμφώνησαν με αυτή την άποψη. Ακόμα όμως και αυτοί που διατύπωσαν επιφυλάξεις έδωσαν το αποτύπωμα τους τεκμηριώνοντας την άποψη τους. Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι δεν απάντησαν
οι δύο κυρίες. Εκτιμούμε ότι η μεν κα. Νάννου φαίνεται πως έχει επιλέξει να
εκτίθεται όσο το δυνατό λιγότερο ως προσωπική στρατηγική η δε κα. Παπαελευθερίου ίσως θεώρησε ότι η άποψη της για τον «Κλεισθένη» εκφράζεται κεντρικά από το
κόμμα και δεν μπήκε έτσι στον κόπο να απαντήσει.
Η αντίληψη της
πραγματικότητας καθορίζεται από τις προσωπικές εμπειρίες του κάθε ατόμου όπως
αυτές διαμορφώνονται από τη μέχρι τώρα πορεία του στον επαγγελματικό και
κοινωνικό βίο. Οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις είναι πολύ σημαντικές. Για
παράδειγμα ένας «κοσμοπολίτης» υποψήφιος μπορεί να φέρει νέες ιδέες και να
είναι ανοιχτός σε καινοτομίες. Σημαντική είναι επίσης και η ηλικία μόνο
που εδώ η ζυγαριά φέρει στους δύο δίσκους της από τη μια την εμπειρία και από
την άλλη τη ζωντάνια και το ζητούμενο είναι η σωστή ισορροπία.
Η αντίληψη της
πραγματικότητας σχετίζεται άμεσα με τις ικανότητες διοίκησης. Δοκιμασμένες είναι
οι ικανότητες των τριών «πρώην» και μπορεί εύκολα κανείς να τις κρίνει.
Τις ικανότητες διοίκησης όμως προτάσσει και ο κ. Ελευσινιώτης που όπως υποστηρίζει είναι δοκιμασμένες σε διαφορετικό και μάλιστα ανώτερο επίπεδο από αυτό της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι υπόλοιποι
παίζουν κυρίως το χαρτί των συνεργασιών της διάθεσης και της καλής και
ευγενικής πρόθεσης που είναι εξίσου σημαντικά στοιχεία.
Ο τρίτος άξονας
είναι το προσωπικό κίνητρο του κάθε υποψηφίου. Για ποίον λόγο ένας άνθρωπος
στην έβδομη δεκαετία της ζωής του που έχει διατελέσει μάλιστα δήμαρχος κάνει
μια πολυδάπανη καμπάνια για να επανεκλεγεί;. Για ποιο λόγο ένας συνταξιούχος
του πολεμικού ναυτικού που έφτασε στο ανώτερο αξίωμα της επαγγελματικής του
καριέρας ενώ εν συνεχεία έγινε υφυπουργός θέλει να γίνει δήμαρχος; Τι ένωσε τον
κ. Μπάγιο με το Βήμα των Πολιτών; Πως ο κ. Παναγόπουλος χωρίς να έχει εμπλακεί
μέχρι τώρα στα κοινά αποφασίζει να σηκωθεί από τον καναπέ και να ξεκινήσει ένα
πολύμηνο προεκλογικό αγώνα με προφανές κόστος και οικονομικό αλλά και χρονικό
καθώς είναι ακόμα ενεργός επαγγελματικά; Για τους τρεις άλλους το κίνητρο είναι μάλλον
ξεκάθαρο. Ο κ. Τσαβαρής στις προηγούμενες εκλογές κατάφερε το αδιανόητο: πήρε
43% στον πρώτο γύρο και δεν κατάφερε να επανεκλεγεί. Η κα. Νάννου είναι η νυν
δήμαρχος ενώ η υποψηφιότητα της κα. Παπαελευθερίου είναι εξαρχής κομματική.
Γιατί όμως
είναι σημαντικό το προσωπικό κίνητρο; Γιατί έχει άμεση σχέση με την διαφάνεια. Αν κάποιος έχει δαπανήσει 30.000€ για τον προεκλογικό του αγώνα αν του δοθεί η ευκαιρία ίσως θελήσει να
εξαργυρώσει αυτή του τη θυσία. Αλλά ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι το σύστημα
ελέγχου είναι τέτοιο που δεν αφήνει περιθώρια για ατασθαλίες το βέβαιο είναι
ότι το προσωπικό κίνητρο του κάθε υποψηφίου θα είναι η εσωτερική πυξίδα με την
οποία θα λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις και που στο τέλος θα διαμορφώσει όλη
του την πορεία.
Τέταρτος και
τελευταίος άξονας είναι η αισθηματική μας προσέγγιση με τους υποψηφίους και τους συμβούλους. Με
τους φίλους και τους γνωστούς μας υπάρχουν κοινά σημεία που μας ενώνουν και τα
οποία διατηρούνται όταν αυτοί αποφασίζουν να κατέβουν στον πολιτικό στίβο. Προσωπικές φιλίες,
συγγένειες, επαγγελματικές ή άλλου είδους σχέσεις επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό
την επιλογή μας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Ο τρόπος με τον οποίο ένας
άνθρωπος πορεύεται στον κοινωνικό και επαγγελματικό του βίο παράγει
πολυεπίπεδες σχέσεις που οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα για τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά. Αυτά είναι ένας μπούσουλας και για τον τρόπο με τον οποίο θα
πορευτεί είτε ως μελλοντικός δήμαρχος είτε ως σύμβουλος.
Καθώς λοιπόν το
παιχνίδι του θρόνου φτάνει στο τέλος του ας επιλέξουμε λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη
μας πως θα θέλαμε να είναι το νησί μας σε τέσσερα χρόνια από τώρα και ποιος έχει τα περισσότερα εχέγγυα ότι θα τα καταφέρει.