του Γιώργου Κοφινά*
Κάδρο που μέσα του ο χρόνος κολυμπάει
ποτάμι η θάλασσα στο ρέμα της διαβάτης
γκρίζο λιμάνι η ζωή μου παραβάτης
ανεμοθύελλες ο χάρτης με κερνάει.
Θολά ποτάμια στις ακτές μυριάδες άστρα
τα φώτα τρέμουν στη μανία των ανέμων
φάρος παλιός αερικό καταραμένων
των ποιητών στερνή ελπίδα σαν τα κάστρα.
Γέφυρες τόξα ακροβατούν σαν πελεκάνοι
τα βήματα μας ταξιδεύοντας αιώνια
καράβια αδέσποτα σαν έρημα βαγόνια
στου ωκεανού το μεγαλείο γκρίζοι νάνοι.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ 29 ΒΑΓΟΝΙΑ, 2018
* ο Γιώργος Κοφινάς είναι ποιητής