Στον Μακαριστό ''χαμογελαστό'' και πάντα ''συγχωρητικό'' Λαρίσης Ιγνάτιο, επί τη συμπληρώσει τριετίας απο της πρός εκδημία του*
"...Η σημερινή ημέρα όμως για την Τοπική Εκκλησία της Σαλαμίνας, Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, εντιμότατοι Άρχοντες, αγαπητοί Αδελφοί, είναι ημέρα μνήμης, προσευχής και τιμής, σ' έναν Άγιο Ιεράρχη, Επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού, τον Μακαριστό, πονεμένο και "εν ουρανοίς" αναπαυμένο, Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου, τον και Πνευματικό μας Πατέρα Ιγνάτιο.
Έμπλεος χαρισμάτων πολλών, "το αδαμάντινο και αραγές στέφανον" της εν Λαρίση τοπικής Εκκλησίας, αλλά και συνάμα το σέμνωμα, καύχημα και ωράισμα αυτού του Νησιού, της πολυαγαπημένης του Σαλαμίνας, της "Κούλουρης", των ιστοριών του και των αναρίθμητων απορφανισμένων σήμερα πνευματικών παιδιών του, του τόπου που τόσο αγαπούσε και γι' αυτό πάντοτε, παντού τόσα γλυκά μιλούσε.
Η ζωή του πολυτάραχη και πολυώδυνος, ζυμωμένη με την αλμύρα της θάλασσας, βρέθηκε συχνά - πυκνά "κλυδωνιζόμενος", ποτέ όμως "καταποντιζόμενος" έχοντας ως στήριγμα και καύχημά του τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και την Εκκλησία.
Υπηρέτησε την Εκκλησία με αυταπάρνηση θαυμαστή και για πολλούς ζηλευτή. Αγάπησε την διακονία του στο λατρεμένο του Νησί, προσφέροντας σε όλους Ιερατική παρουσία υποδειγματική .
Λειτουργούσε τακτικά, κάτω από τους τρούλους του Νησιού Εκκλησιών, ιδιαιτέρως των Ιερών Μονών και όποτε λειτουργούσε ποτέ κανέναν μας στην Αγία Πρόθεση δεν λησμονούσε.
Ταπεινός, σαγηνευτικός, πάντοτε σε όλους καταδεκτικός, Πατέρας μας αληθινός.
Περιδιάβαινε κάθε γωνιά του Νησιού, σκορπώντας την λεπτή "αύρα" της αγάπης του, σε πρόσωπα και πράγματα, αυτού του τόπου.
Η καρδιά του πάντοτε ανοιχτή να δεχθεί κάθε πονεμένη ψυχή, να μας παρηγορήσει ,να μας ενισχύσει και πάντοτε σε όλους μας τον Χριστό να δείξει.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος την οποία σημειωτέον υπηρέτησε με ένθερμο ζήλο και ιερά αυταπάρνηση από διάφορες ζηλευτές θέσεις, τον εξέλεξε Μητροπολίτη Λαρίσης με σκοπό την ύστατη απεγνωσμένη προσπάθεια των Ιεραρχών για την ειρήνευση των εκεί Πιστών, στην διηρημένη και επί μία δεκαετία πνευματικά ταλαιπωρημένη Εκκλησία από τις ανεπίτρεπτες ενέργειες φανατικών υποτιθέμενων "Χριστιανών" αλλά και πράξεων λανθασμένων Εκκλησιαστικών.
Ο Μακαριστός Ιγνάτιος εξελέγη και εστάλη ως ο μόνος καταλληλότερος μιά που συνδύαζε στην ζωή του "το πράον και ταπεινόν", "το άμεμπτον και καθαρόν", αυτά και τόσα άλλα που τον έριξαν "ως βορά εις στόματα λεόντων" ή καλύτερα , "ως Ιωνάν εν τη θαλάσση", όπως και ίδιος είχε πει, μεταφορικά , εις τον χειροτονητήριο λόγο του, εις τον κατάμεστο από Κουλουριώτες Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, την ίδια ώρα όπου δυνατές φθάναν στα αυτιά του οι "πολεμικές ιαχές" των υπεναντίων.
Ποτέ του δεν ξέχασε τις υποσχέσεις και παραινέσεις της μοναχικής του κουράς "...υβρισθήναι τε καί χλευασθήναι, ονειδισθήναι καί διωχθήναι, καί πολλοίς άλλοις περιαχθήναι λυπηροίς, οις η κατά Θεόν ζωή χαρακτηρίζεται και όταν ταύτα πάντα πάθης, Χαίρε φησίν, ότι ο μισθός σου πολύς εν τοίς ουρανοίς"
Και όταν λίγες ώρες αργότερα μετά την εκλογή του, ως Μητροπολίτην Λαρίσης και Τυρνάβου και την μεγαλειώδη απερίγραπτη συγκινητική υποδοχή, που του επιφύλαξαν οι συμπατριώτες του στην προβλήτα του Νησιού και στον κατάμεστο από Πιστούς Ναό του Αγίου Ανδρέα, που επί τόσα χρόνια υπηρετούσε, κατευθύνθηκε στο Μοναστήρι της καρδιάς του, στην "Κυρά του Αργοσαρωνικού", την Φανερωμένη Μάνα και έφτασε μπροστά στο Άγιο Θαυματουργό Εικόνισμά της, έσκυψε, γονάτισε, έκλαψε, μίλησε : "...ει δυνατόν εστί, παρελθέτω απ ' έμού το ποτήριον τούτον ....πλήν ούχ ως εγώ θέλω αλλώς Σύ".
Υπάκουσε, υπέμεινε, πικράθηκε, χλευάστηκε και με την αγάπη του και την μεγάλη του καρδιά, στο τέλος "νίκησε" και την ειρήνη και τον Χριστό, στην πόλη του Αγίου Αχιλλίου γύρισε.
Και τον ουρανό πολύ αγάπησε και γι' αυτόν τόσα υπέμεινε με κορύφωση την ασθένειά του, για να εφαρμοστή και γι' αυτόν ο Παύλειος Λόγος "Η γάρ δυναμίς μου έν ασθενεία τελειούται".
Σύντομα, αγόγγυστα, αντιλήφθηκε την "άνω κλήση" υπακούοντας και πάλι στο Θείο κέλευσμα "γίνου πιστός άχρι θανάτου και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής"(Αποκ. Β'10)
Πάντοτε προς τον Θεό δοξαστικός και στους ανθρώπους χαμογελαστός, κανέναν μην λυπήσει και πικραμένο τον αφήσει.
Αν και ο ίδιος πολλές φορές αδικήθηκε και στην καρδιά χτυπήθηκε και όμως δεν έπαψε ποτέ να είναι προς όλους συγχωρητικός και ουδέποτε εκδικητικός.
Σήμερα δεν πρέπει εδώ να κλαίμε και να θρηνούμε αλλά τον Ιεράρχη της "καρδιά" μας να συνεχίσουμε να τον τιμούμε.
Και όλα αυτά που από εκείνον καλά μάθαμε βαθειά στην καρδιά μας βάλαμε.
Τον Χριστό περισσότερο να αγαπούμε και την ατελεύτητο και αιώνιο ζωή να προσδωκούμε.
Καλή αντάμωση λοιπόν Πατέρα και όταν έρθει εκείνη μέρα μαζί σου θέλουμε να ρθούμε, με τον Χριστό πάντοτε, στον Παράδεισο και εμείς να ζούμε ".
*Απόσπασμα λόγου που εκφωνήθηκε την Κυριακή 23 Ιουνίου 2019 κατά το Ετήσιο Μνημόσυνό του, υπό του Αρχιμ. Συμεών Συναδινού, Εφημερίου Ι. Ν. Ζωοδόχου Πηγής Δάφνης, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Σαλαμίνος, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Μεγάρων & Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνου, παρουσία του Ιερού Κλήρου, των Αρχών του Νησιού και εκατοντάδων Πιστών συντοπιτών - πνευματικών παιδιών του