του Βαγγέλη Σπανού
Την Πέμπτη 21/4 βρέθηκα, μάλιστα, μετά από έξι και πλέον μήνες (από τις 12/10) στη Σαλαμίνα.
Φωτογράφισα, επίσης, το πρώτο χταποδάκι από τις 31/1, που βρήκα σε μέσα στη σύνδεση ενός τσιμεντόλιθου - καθώς τα χταπόδια μπορεί να χωρέσουν και σε χαραμάδα και παλιότερα οι άνθρωποι πόντιζαν εσκεμμένα τσιμεντόλιθους - πριν το αφήσω ξανά στον βυθό.
Έκανα και την πρώτη βουτιά με το κεφάλι από το διόλου ευκαταφρόνητο ύψος του 1,5 μέτρου, καθώς είναι και ολυμπιακό αγώνισμα, απλά από τραμπολίνο και όχι από σταθερό βατήρα.
Τίποτα, όμως, σαν τη μαγεία του βράχου και να βλέπεις από κάτω το απέραντο γαλάζιο.
Θα πήγαινα και στον απέναντι βράχο στον κόλπο στις Κολώνες, την αγαπημένη παραλία μία φίλης, αλλά ψάρευαν.
Μόνο γόνο είχε, πάντως.
Και επίσης μικρούς κακαρέλους και σαργούς.
Παρεμπιπτόντως, η αλιεία απαγορεύεται πλέον στον κόλπο Πέρανι, απ' όπου περάσαμε στη συνέχεια, αλλά χωρίς να βουτήξουμε εκεί